Antidiyabetik ilaçlar vücut kendi insülinini kullanarak kan şekeri seviyelerini düzenleyemediğinde gereklidir.
Antidiyabetik ilaçlar nelerdir?
Antidiyabetik ilaçlar metabolik hastalığı diabetes mellitus (şeker hastalığı) tedavisinde kullanılan ilaçlardır. Sağlıklı bir vücutta pankreastaki "beta hücreleri" yeterli insülin üretir. İnsülin, karbonhidrat içeren besinlerin yutulmasından sonra vücudun şekeri emmesini ve böylece kan şekeri seviyesini yükselir yükseltmez düşürmesini sağlar.
Tip 1 diyabet, bağışıklık sisteminin yanlışlıkla pankreastaki "beta hücrelerine" saldırarak onları yok ederek insülin üretiminde azalmaya neden olduğu bir otoimmün hastalıktır. Tip 2 diyabet ise “insülin direnci” ile karakterizedir: Vücutta bulunabilecek insülin hedef bölgelerinde düzgün çalışmaz, bu nedenle kan şekeri yeterince parçalanamaz.
Tip 2 diyabette hem yeterli hem de sınırlı insülin üretimi mümkündür. Diabetes mellitusta antidiyabetik ilaç alınmazsa, kalıcı olarak yüksek kan şekeri seviyesi kan damarlarına ve sinirlere ve dolaşım bozukluklarına zarar verir.
Körlük, felç ve kalp krizi ikincil hastalıklar olarak ortaya çıkabilir. Diyabete bağlı ciddi dolaşım bozuklukları, antidiyabetik ilaçlarla tedavi zamanında yapılmazsa bazen ampütasyon gerektirir.
Tıbbi uygulama, etki ve kullanım
Antidiyabetik ilaçlar sadece diyet değişikliği veya artan fiziksel aktivite gibi diğer tedavi biçimleri kan şekerini yeterince düşürmediğinde kullanılır.
Etki tarzlarına göre, antidiyabetik ilaçlar ya "insülinotropik" (insülin sekresyonunu teşvik eden) veya insülinotropik olmayan ilaçlar olarak sınıflandırılır: antidiyabetikler, yemekten sonra şekerin parçalanmasını iyileştirir veya hemen bir insülin tedarikine neden olurlar. İnsülinotropik antidiyabetik ilaçlar, yeterli beta hücrelerinin mevcudiyeti nedeniyle mümkün olduğu ölçüde, vücudun çok düşük olan kendi insülin üretimini telafi etmek veya uyarmak için öncelikle tip 1 diyabette kullanılır.
Tip 2 diyabette insülinotropik olmayan anti-diyabetik ilaçlar vücut yeterli insülin ürettiğinde kullanılır, ancak insülin işe yaramaz. İnsülin direnci varlığında (tip 2 diyabet) vücut çok az insülin üretiyorsa, insülinotropik antibiyotikle de tedavi yapılır.
Uygulama şekillerine bağlı olarak, oral (ağız yoluyla alınan) ve parenteral (çoğunlukla deri altına enjeksiyonla veya kan dolaşımına infüzyon yoluyla uygulanır) ve inhalasyon yoluyla alınan antibiyotikler arasında bir ayrım yapılır. Oral antidiyabetik ajanlar esas olarak tip 1 diyabet için, oral olmayan antidiyabetik ajanlar ise tip 2 diyabet için kullanılır.
Bitkisel, doğal ve farmasötik anti-diyabetik ilaçlar
Sözlü Antidiyabetik ilaçlar sana ait a. "alfa-glukosidaz inhibitörleri". Glukozidaz, ince bağırsakta besinlerin sindirimi sırasında kompleks şeker ve nişasta moleküllerini parçalayan ve böylelikle şekerin kana hızla dağılmasını sağlayan bir enzimdir. (Enzimler, belirli biyokimyasal süreçleri hızlandıran proteinlerdir.)
Glukozidaz inhibitörleri, yemeklerden sonra kan şekerinin hızlı yükselmesini engeller. “Biguanid” ilaçlar ise karaciğerde şeker üretimini azaltır ve ayrıca şeker salınımını engeller. "Glitazonlar", şekerin kan dolaşımından hücrelere taşınmasını sağlayan protein oluşumunun artmasına neden olur. "Glinide" kısa bir etki süresine sahiptir ve bu nedenle, bir sindirim işlemi sırasında insülin üretimini tam olarak uyarmak için yemekten yaklaşık otuz dakika önce alınır.
Sülfonilüreler, pankreasın beta hücrelerindeki potasyum kanallarını bloke eder ve böylece insülin salınımının artmasını sağlar. Ağızdan alınmayan başlıca anti-diyabetik ilaçlar, deri altına veya bir damar içine enjekte edilen insülini içerir. Yüzlerce şifalı bitkinin de antidiyabetik etkisi vardır ve bunlardan bazıları klinik çalışmalarda kanıtlanmıştır. Antidiyabetik maddeler gibi davranan bitki kısımları arasında barbunya fasulyesinin kabukları, yaban mersini yaprakları ve "Java eriği" meyveleri veya tohumları bulunur.
Riskler ve yan etkiler
Antidiyabetik ilaçlar Alfa-glukozidaz inhibitörleri şişkinlik, karın ağrısı, gaz, mide bulantısı ve ishale neden olabilir. Alfa-glukozidaz inhibitörleri, kronik sindirim bozukluklarında kullanılmamalıdır.
Biguanidlerin olası yan etkileri arasında kusma, bulantı, ishal ve laktik asit zehirlenmesi yer alır. Glitazon alırken baş ağrısı, su atılımı bozuklukları ve vücut dokusunda su birikimi (ödem oluşumu) ve hafif anemi (anemi) ortaya çıkabilir. Glitazone, insülin uygulandığında aynı anda alınmamalıdır. Glinidler bazen hipoglisemiyi (düşük kan şekeri seviyeleri) tetikler, bu da istek, beyin performansının düşmesi, saldırganlık, nöbet veya şoka neden olabilir.
Sülfonilüreler daha da büyük bir hipoglisemi riski sunar. Ayrıca sülfonilüreler, mide bulantısı, kusma, baş ağrısı, baş dönmesi ve kaşıntı, terleme, artmış kalp hızı (taşikardi) ve düşük kan basıncına (hipotansiyon) ek olarak karaciğerde toksik asetaldehit (bir alkol parçalayıcı madde) birikimi nedeniyle alkol tüketimiyle uyumlu değildir. oluşabilir.
Sülfonilüre tüketimi, vücut ağırlığında ortalama 2 kilogram artışa neden olur. Bazı durumlarda kırmızı veya beyaz kan hücrelerinin sayısı azalır (anemi veya lökopeni) veya trombosit sayısı azalır (trombositopeni).
Sülfonamid antibiyotiklerle veya (diüretik) tiyazidlerle çapraz alerjiler de mümkündür. Sülfonilüreler hamilelik sırasında ve böbrek yetmezliği durumunda alınmamalıdır. İnsülin ve beta blokerleri aynı anda uygulandığında sülfonilürelerin etkileri artarken, diğer bazı ilaçlar aynı anda alındığında bu antidiyabetik ilaçların etkisi azalmaktadır.
