Hepatit C virüsü

Hepatit C virüsü dünya çapında oluşan bir RNA virüsüdür. Hepatit C'ye neden olur.

Hepatit C virüsü nedir?

Hepatit C virüsü (HCV), tek iplikli RNA içeren zarflı bir virüstür. Flaviviridae ailesine ve hepacivirüs cinsine aittir. Pozitif polariteye sahip virüs, kronik bulaşıcı bir hastalığa neden olabilen retrovirüsler dışında, bilinen tek RNA virüsüdür.

Virüsten ilk olarak 1974'te non-A-non-B hepatit virüsü olarak bahsedildi. Bununla birlikte, patojenin dizilenmesi 1989 / 1990'a kadar değildi ve bundan böyle hepatit C virüsü olarak adlandırıldı. Virüsün tüm genom frekansı patent korumasına tabidir. Patent sahibi şu anda ilaç şirketi Novartis'tir.

Pfeiffer'in glandüler ateşine neden olan Epstein-Barr virüsü, hepatit B virüsü ve insan herpes virüsü 8 ile birlikte, HCV dünya çapında çoğu kanserden sorumlu virüslerden biridir. Tüm kanserlerin yaklaşık yüzde 10 ila 15'i bu insan virüslerinin neden olduğu enfeksiyondur.

Oluşum, Dağıtım ve Özellikler

İnsanlar, hepatit C virüsünün tek doğal konağıdır. Maymunlar da enfekte olabilir, ancak çok nadiren kronik bir enfeksiyon geliştirir. Virüs tüm dünyaya yayıldı. Dünya Sağlık Örgütü (WHO), 170 milyondan fazla virüs taşıyıcısı olduğunu tahmin ediyor. Hastalık tüm taşıyıcılarda ortaya çıkmaz, bu nedenle hasta sayısı biraz daha düşüktür.

Yaygınlık Japonya, Mısır veya Moğolistan gibi ülkelerde en yüksektir. Örneğin Mısır'da, yüksek prevalans oranı, şistozomiyazis tedavisinde kullanılan kontamine kanüllerden kaynaklanmaktadır. Schistosomiasis, ılık iç sularda ara konakçılar tarafından yayılan bir solucan hastalığıdır. Avrupa ve ABD'de yaygınlık oranı 0,02'den azdır. 1a, 1b ve 3a alt türleri esas olarak Avrupa ve Amerika'da bulunurken, alt tür 1b Asya'da baskındır. Afrika'da genotip 4, Hong Kong ve Vietnam'da genotip 6, dünya çapında genotip 2 ve 3 bulunur, ancak daha az bir ölçüde temsil edilir.

Hepatit C virüsü parenteral olarak bulaşır. Parenteral, "bağırsağı atlamak" anlamına gelir. Enfeksiyon genellikle kontamine kan ürünleri veya kan yoluyla oluşur. Cinsel yolla bulaşma oldukça nadirdir. Damar içi uyuşturucu kullanımı, piercingler ve dövmeler, hepatit C virüsü enfeksiyonu için risk faktörleri olarak kabul edilir. Diyaliz de bir risk faktörüdür. Bu, özellikle 1991'den önce gerçekleştirilen diyalizler için geçerlidir. 1991'den önce virüs henüz dizilenmemişti, bu yüzden tespit edilemiyordu. Hastaların üçte birinde bulaşma yolu bilinmemektedir.

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Akut fazda, hepatit C genellikle asemptomatiktir veya birkaç semptom eşlik eder. Tüm enfeksiyon vakalarının yüzde 85'inde, bu nedenle hastalık erken aşamalarda teşhis edilmez. İki hafta ila iki aylık bir kuluçka döneminden sonra, etkilenenler bitkinlik, yorgunluk veya iştahsızlık çekerler. Eklemler ağrılı olabilir veya enfekte kişi sağ üst karın bölgesinde gerginlik veya baskı hissedebilir. Sarılık, etkilenen birkaç kişide gelişir. Karaciğer hasarına bağlı olarak idrar koyulaşabilir ve dışkı kil renginde olabilir. Bu tipik karaciğer semptomları yoksa, çoğu hasta hastalığı akut fazda hafif grip benzeri bir enfeksiyon olarak algılar.

Bununla birlikte, tüm hastalık vakalarının yüzde 70'inden fazlasında, hepatit C, akut fazdan sonra kronik bir seyir izler. Kronik aşamada tedavi edilmezse enfeksiyon, hastaların yüzde 25'inde karaciğer sirozuna yol açar. Karaciğer sirozu, karaciğer dokusunun kronik dejenerasyonu ile karakterizedir. Bu, karaciğerde organın işlevini ciddi şekilde kısıtlayan nodüler bir doku yapısı oluşturur. Ayrıca karaciğer fonksiyon hücreleri yerine daha fazla bağ dokusu oluşur.

Karaciğerin işlevi, albüminler ve / veya pıhtılaşma faktörleri tarafından sentez işlevi açısından sınırlandırılabilir. Sonuç, artan kanama eğilimi ve ödem oluşumudur.Karaciğer sirozunun tipik semptomları ayrıca assit, genişlemiş dalak, avuç içlerinde kızarıklık, kırmızı lake dil ve karında açık bir damar izi olan caput medusae'dir.

Karaciğer sirozu aynı zamanda fakültatif prekanseröz bir durumdur. Bu, kötü huylu bir kanserin sirozdan gelişebileceği anlamına gelir. Karaciğer dokusunun bu kötü huylu tümörü, hepatosellüler karsinom (HCC) olarak bilinir.

Hepatit C seyrinde diğer antikor aracılı hastalıklar da gelişebilir. Bu, örneğin kriyoglobulinemiyi içerir. Eklem ağrısı, kas ağrısı ve nöropatilerle ilişkili kan damarlarının (vaskülit) iltihaplanmasıdır. Poliarteritis nodosa ayrıca hepatit C'ye bağlı olarak gelişebilen bir vaskülittir. Etkilenenler ateş, gece terlemeleri ve kilo kaybı gibi spesifik olmayan semptomlar yaşarlar. Etkilenenlerin çoğu ayrıca sinir bozukluklarından muzdariptir. CNS'nin (merkezi sinir sistemi) [felç, felç]] ile katılımı da mümkündür.

Hepatit C ayrıca Sjogren sendromuna da neden olabilir. Sjogren sendromu, kolajenoz grubuna aittir. Bu hastalıkta bağışıklık hücreleri gözyaşı bezlerine ve tükürük bezlerine saldırarak merkezi sinir sistemi ve iç organlarda iltihaplı değişikliklere neden olur.

Hepatit C ile insülin direnci, diabetes mellitus ve depresif semptomlar arasında da kurulmuş nedensel ilişkiler vardır. Hepatit C için standart tedavi, çeşitli antivirallerin bir kombinasyonudur. Genotipe bağlı olarak farklı ilaçlar kullanılır. Hepatit C tedavisinde ciddi yan etkiler beklenebilir.