Sinir dokusu bir glial hücreler ve nöronlar ağı içinde organize edilmiştir. Sinir hücreleri uyarılma iletimi görevi görürken, glial hücreler organizasyonel işlevler üstlenir. Sinir sistemindeki iltihap, nekroz ve kitleler sinir dokusunda kalıcı hasara neden olabilir.
Sinir dokusu nedir?
Anatomi, sinir dokusunun ağa bağlı nöronlar veya sinir hücreleri olduğunu anlar. Glial hücreler, tek tek nöronlar arasında bağlanır ve onları kılcal damarlara bağlar. Bu ağ benzeri doku, esas olarak beyinde ve omurilikte, ancak aynı zamanda gastrointestinal sistem ve retinada da bulunur. Kumaşın rengi pembe ile beyaz arasındadır. Gri maddede çapraz bağlanma beyaz maddeden daha yüksektir.
Sinir dokusu, eksitasyonun organlara seçici olarak iletilmesi için kullanılır. Bu organlar, sinirsel dürtü üzerinde belirli etkiler yaratır. Sinir dokusuna ek olarak, ana doku türleri arasında kas dokusu, bağ dokusu ve epitel dokusu bulunur. Sinir dokusu, ağ benzeri bağlantılı hücrelerden oluşan temel doku türlerinden sadece biridir.
Anatomi ve yapı
Glial hücreler ve sinir hücreleri, sinir dokusunun bileşenleridir. Sinir dokusundaki bireysel bileşikler birbirine bağlıdır. Heyecan burada kabartmalı pistlerde saatte 350 kilometreye varan bir hızla taşınır. Glial hücreler, astrositlere ve oligodendrositlere veya Schwann hücrelerine, ependimal hücrelere, mikroglia ve uydu hücrelerine karşılık gelir.
Astrositler, nöronlar ve kan dolaşımı arasındaki temas noktalarında bulunur. Astrositler, birkaç sinir hücresini besleyen birçok hücre sürecine sızar. Sinaps etrafına dağılırlar ve her nöron birkaç astrosite bağlıdır. Schwann hücreleri yalnızca periferik sinir sisteminde bulunur. Astrositler ve oligodendrositler ise merkezi sinir sisteminin destekleyici yapısını oluşturur. Hortega hücreleri gibi mikroglia sadece merkezi sinir sistemindeki nöronları birbirine bağlar.
İşlev ve görevler
Sinir dokusunun nöronları, nöronal uyarımı işlemek ve taşımaktan sorumludur. Bir uyarma iletimi işlevini üstlenirler. Sinir ağındaki dürtüler önceden belirlenmiş yollar üzerinde çalışır. Sinir dokusundaki diğer nöronlara dallanırlar, belirli nöronların uyarıları ile çakışırlar veya tek tek sinir hücrelerini inhibe ederler. Sinir dokusunun nöroglia veya glial hücreleri bu sistemde yardımcı görevleri yerine getirir.
Bir yandan nöronların destekleyici yapısını oluştururlar. Öte yandan, beslenmelerinden ve sinir hücrelerinin çalışması için ihtiyaç duydukları biyokimyasal seviyenin korunmasından sorumludurlar. Glial hücrelerin işlevleri henüz tam olarak anlaşılmamıştır. Başlangıçta bilim, yalnızca nöronları birbirine bağlayan bir çimento maddesi varsayıyordu. Bu arada, araştırmalar çeşitli görevlerin bir kısmını kabul etti. Örneğin glial hücreler, sinir sisteminin sinir fonksiyonu için ihtiyaç duyduğu maddeleri üretir. Ayrıca metabolik ürünleri uzaklaştırır, kurutur ve istilacı mikroorganizmalara karşı hareket ederler. Ek olarak, glial hücreler sinir fonksiyonları için model belirler.
Sinir sistemini bu şekilde organize ediyorlar çünkü nöronlar verilen modeli takip ediyor. Örneğin nöroglia, sinir uyarılarının beyinden geçtiği yolları gösterir. Hücreler ayrıca sinaps oluşumunda rol oynarlar. Glia'nın örgütsel faaliyetleri sözde yabani otların ayıklanmasıyla sonuçlanır. Hücreler, sık kullanılan yollara entegre olmayan nöronları uzaklaştırır. Nadiren kullanılan ağları gevşetirler ve çok kullanılan ağları sağlamlaştırırlar. Yani sinir hücreleri uyarmanın iletilmesidir, ancak glial hücreler bu iletimin yollarını belirler. Bu, sinir dokusundaki hücre tiplerinin görevlerinin birbiriyle yakından bağlantılı olduğu anlamına gelir. Glial hücreler ve nöronlar birbirini tamamlar. Nöronlar, glial hücreler tarafından organize edilen işi yapar. Yani Nöroglia, nöronların yöneticileri olarak görünür.
Hastalıklar
Astrositlerin dehidrasyon işlevi bozulursa, merkezi sinir sisteminde beyin ödemi oluşabilir. Beyinde sıvı birikir. Bu, örneğin, merkezi sinir sistemindeki bir iltihabın parçası olarak gerçekleşebilir. Beyin ödemi, beyin ölümüne yol açabilecek ciddi bir durumdur. Beyne giden kan akışı, kafa içi basıncının artmasıyla kesintiye uğrayabilir veya en azından daha zor hale getirilebilir. Bu fenomenin tedavisi, CSF'nin dış CSF alanından boşaltılmasını içerir.
Bu şekilde beyin üzerindeki baskı azaltılır. Beynin ilaç drenajı da düşünülebilir. Eşit derecede tehdit oluşturan bir hastalık sözde gliomadır. Merkezi sinir sisteminin çeşitli tümörleri bu toplu terim altında özetlenmiştir. Astrositomalara ek olarak, oligodendrogliomalar da gliom grubuna aittir. Bu tümörler en agresif beyin tümörleri türüdür ve en yaygın olanları arasındadır. Sinir dokusu, şeker hastalığı gibi birincil hastalıklardan da zarar görebilir. Şeker, hastalığın bir parçası olarak dokuda birikebilir. Bu madde sinir dokusunda bir nörotoksin görevi görür. Sonuç, duyu bozukluğu olan polinöropatilerdir. Sinir dokusunun nekrotizan hastalıkları da nadir değildir.
Örneğin, merkezi sinir sistemi sifilisi genellikle sinir dokusu üzerindeki nekrotizan etkilerle ilişkilendirilir. Öte yandan, merkezi sinir dokusunda iskemik hasar, örneğin beyin kistlerinde meydana gelir, çünkü bu kitleler serebral arterler yoluyla kan akışını kesebilir. Sinir dokusundaki enflamatuar hasar, enflamatuar otoimmün hastalık multipl sklerozda tekrar mevcuttur. Özelleşmiş sinir hücrelerinin işlevi, öldükten sonra komşu hücreler tarafından üstlenilemez. Bununla birlikte, farklılaşmamış nöronlar kalıcı olarak beyin bölgesine göç ettikleri için, sinir dokusunun yenilenmesi belirli bir dereceye kadar hala mümkündür.
.jpg)
