Ergenlik çağındaki ergenlerin eğitimi

Gök cisimlerinin uzayda yörüngede döndüğü yasalar ve diğer insanların dilleri, çoğu ebeveyn ve öğretmen tarafından, bir çocuğun büyüdüğü yasalardan daha iyi bilinir. Yine de çocuklarımızın fiziksel temellerini ve zihinsel durumlarını çok dikkatli incelemek çok önemlidir.

Ergenlik döneminde fiziksel gelişim

Çocuklarımızın büyüyen bedenlerinin yaşadığı en büyük değişikliklerden biri ergenlik, yani ergenliktir. cinsel olgunlaşma. Erkek çocuklarda genellikle 12-17 yaşları arasındadır. Gelişimlerinde her zaman erkeklerden biraz daha önde olan kızlar, genellikle 10-14 yaş arası ergenlik çağındadır. Artık ergenlik çağında üç aşama var. Her şeyden önce, uzunluktaki hızlı büyüme ve metabolizmada gözle görülür artış, yani her anne tarafından iyi bilinen, giysilerin her zaman çok kısa ve sandviçlerin her zaman çok küçük olduğu dönem.

Bunu en büyük fiziksel dengesizlik aşaması izler. Ses değişikliği başlar, yüz hatları sertleşir, çocuksu çizgiler daha kemikli ve kaslıdır. Tüm vücudun orantılılığı geçici olarak bozulur. Bu, ergenlerin meşhur sarkık ve sarkık hareketlerine yol açar. Son olarak, üçüncü aşama, cinsiyet bezlerinin yaşamda kesinlikle gerekli önemini kazanmasıyla karakterize edilir. Birey büyüdü.

Ergenlikte zihinsel gelişim

Bu fizyolojik değişikliklerin temelinde ve belki de onlardan daha tipik olarak, ruh değişir. Bu nedenle, kişisel özelliklere ek olarak, ergenin yaşa bağlı psikolojik özelliklerini de dikkate almamız zorunludur. Bireysel tezahürler büyük ölçüde yaşam koşullarına, yani çevrenin olumlu veya olumsuz bir etkiye sahip olabilen yetiştirilme ve etkilerine bağlıdır. Çocuklar, normalde en iyi şekilde ustalaştıkları alanlarda bile, bir günden diğerine sakar hale gelirler.

Sonra bir huzursuzluk ve gerginlik, oyun oynayan çocukluk ile yetişkin ciddiyeti arasında bir geçiş, fanteziyle, hatta fanteziyle bile deneyimlenen her şeyle oynama zamanı gelir. Artık genç insanlarda sık sık depresyon ve suskunluğun yanı sıra meydan okuyan isyan, ebeveynlerine veya eğitimcilere karşı tartışmalar ve tartışmalar görüyoruz. Olgun insan artık büyük şeylere hazır, ama aynı zamanda, aksi takdirde kendini başarıyla savunduğu etkilere karşı kötü unsurlara da (sigara, alkol, uyuşturucu, vandalizm vb.) Erişebilir.

Ergenlikte eğitim

Bunların çoğu geçici olaylardır.Bu değişen koşulların nedeni muhtemelen tüylü merkezdeki sinir sisteminin artan uyarılabilirliği ve iç salgı bezleri sisteminin yeniden düzenlenmesidir. Biyologlar ve psikologlar için ergenlik yasalarını ortaya çıkarmak yeterli değildir. Ebeveynler ve öğretmenler eğitilmeli ve bilimin sonuçları üzerinde düşünmeleri ve endişelerini okuldaki öğretmenle veya doktorla tartışmaları sağlanmalıdır.

Genç asla bu kadar açık bir şekilde kendisini bu zamanda olduğu gibi iç kaostan dışarı çıkarabilecek sağlam bir el istemez, bu her zaman açık olmasa bile. Ancak bu sağlam eli tanımanın ön koşulu mutlak güvendir. Tüm eğitici tutumların ilkesi burada olmalıdır: tüm tutarlılıkla, sevgiyle kalın, makul düşünmeyi gösterin, kınamadan ve hatta vurmadan sabırla izleyebilmek için zaman tanıyın.

"Yaramaz" ve "arsız" gençler için hiçbir şey sakin tutarlılık kadar acil ve kalıcı görünmüyor. Elbette bu, eğitimcinin ne yazık ki ne okul ne de ebeveyn evi her zaman gösterdiği bir eğitimi öngörür. Her yaşın geçerlilik ve tanınma hakkı olduğunu anlamak gerekir. Çocuğu yarı, eksik ve hatta aptal bir yetişkin olarak görmekten daha yanlış bir şey yoktur. Gençlere sadece öğüt vermek ve yardım etmek isteseydi, bu gençleri yanlış anlamak anlamına gelirdi.

Sağlıklı gençler, genellikle bu tür "iyi niyetli" ve "daha iyi bilen" eğitimcileri reddederler çünkü onlar sadece rehberlik için değil, aynı zamanda kendi kendini onaylamak için can atarlar. Eğitimcinin vasiyetinde belirsiz olduğunu, kendisinin anlamadığını, kendisinden sır saklamasına ve güvenli bir şekilde hareket etmesine izin verildiğini hissettiği anda, eğitim girişimini baştan reddedecektir. Eğitimcilerin, ebeveynlerin ve öğretmenlerin otoritesi daha büyük olacak, gençler kendilerini kandıramayacaklarını ne kadar güçlü hissedecekler.

Bu süre zarfında, genç kendisine ya da başkalarına karşı adaleti anlamayan ya da onu ciddiye ya da tam olarak "şefkatli" bir hoşgörü ile kabul etmeyen önde gelen bir figürü reddetmeye karar verir. Bu nedenle eğitimcilerin tavrı, yalnızca taciz ve tacizden şüphelenmek istemiyorlarsa, açık ve net olmalıdır. Her eğitimci, gençlerin uyanan özgüveninin belli bir gizlilik gerektirdiğini bilmelidir.

Gerginlik, öfke, tartışmalar ve yalanlardan ancak yetişkin, olgun insanın iç işleyişini araştırmaya çalışan psikolojik bir dedektif rolünü sürekli olarak oynamazsa önlenebilir. Yetişkin ile ergen arasındaki güven ilişkisi çocukluktan itibaren kurulmuşsa, tüm dileklerini yerine getirmenin imkansız olduğu anlayışına yaklaştığı kadar az da olsa, hiçbir zaman özgürlüğünü kötüye kullanmak istemeyecektir.