Ek vermiformis

Ek vermiformis akut inflamasyona eğilimli apendiksin bir eklentisidir. Aynı zamanda konuşma dili haline gelir apandis aranan. Daha yeni araştırma sonuçları, daha önce büyük ölçüde işlevsiz olarak sınıflandırılan organın immüno-düzenleyici bir işlevine işaret etmektedir.

Vermiform apendiks nedir?

Apendiks vermiformis (ekin eki), ortalama 10 cm uzunluğunda ve 0.5 mm çapında lenfatik dokudan oluşan ve Gerlach valfi denilen flep şeklindeki mukoza zarı kıvrımı yoluyla apandikse (çekum) açılan bir çıkıntıdır.

Ek, popüler olarak yanlış bir şekilde ek olarak adlandırılır. Vermiform apendiks, ileo-çekal kapağın (valva ileocaecalis) altındaki çekumun çıkış noktası olarak, karın sağ alt kadranında, büyük ve ince bağırsaklar arasındaki fonksiyonel kapanma noktası olarak bulunur.

Anatomi ve yapı

Vermiform apendiks şekil, boyut ve konum açısından son derece değişkendir, ancak genellikle geriye doğru ("çekumun arkasında") yükselen veya alçalan konumdadır. Kalın bağırsağın üç tänieni, kapalı bir uzunlamasına kas tabakası olarak ek üzerinde devam eder.

Genel olarak, apendiks vermiformis şu doku katmanlarından oluşur (içten dışa): bir mukoza (tunika mukozası), mukoza ve kas tabakası arasında bir bağ dokusu tabakası (tela submukoza), düz kas hücrelerine sahip ince bir doku tabakası (tunika muskularis) ve bir seröz deri tabakası (tunika) seroza). Organı çevreleyen serosa, besleyen kan damarlarına (apendiks arter, apendiküler ven) kılavuzluk eden mezoappendikse (mesenteriolum) bağlanma noktasında birleşir.

Peyer plakları tela submukozada ve tunika mukozasında bulunur. Bu lenf folikül koleksiyonları, bazı bölgelerde kubbe gibi apendiks lümenine doğru çıkıntı yapar. Her zamanki villuslar ve kriptler yerine burada M hücreleri bulunur. Bunlar antijenleri lenf foliküllerine iletir ve bir bağışıklık tepkisini tetikler.

İşlev ve görevler

Vermiform apendiksin işlevi uzun süredir tartışılmaktadır. Aksine kanıtlara rağmen, birkaç yıl öncesine kadar, apandisin yalnızca işlevsiz bir evrimsel gelişim kalıntısı olduğu varsayılıyordu. Daha ziyade, artık bir lenfatik organ olarak immüno-düzenleyici bir fonksiyona sahip olduğu ve bağırsağın immün sistemi olan GALT'ye (bağırsakla ilişkili lenfoid doku) atanabileceği varsayılmaktadır.

Kesin işlev henüz net bir şekilde açıklanmadı. Bağırsakla ilişkili lenfatik doku, B lenfosit kolonileri olarak çoğalmaya ve B lenfositlerden antijen üreten plazma hücrelerine farklılaşmaya hizmet eden tüm gastrointestinal sistemdeki kümelenmiş lenf foliküllerinden (Peyer plakları) oluşur. Adaptif bağışıklık sisteminin bir parçası olarak Peyer plakları, enfeksiyonlara karşı savunmada ve immünolojik olarak ilgili bilgilerin işlenmesinde önemli bir rol oynar.

Ek olarak, son araştırmalar, ishalli hastalıklarda doğal bağırsak florasının yararlı bakterilerinin, apendiks vermiformiste bulunan bağışıklık sistemi molekülleri ile birlikte, ishale bağlı kızarmalardan korunduğunu ve çevreleyen lenfatik sistem tarafından antikorlarla sağlandığını göstermektedir. Ek, buna göre bir tür "güvenli ev" (güvenli barınak) görevi görür. İyileşme aşamasında, bu şekilde hayatta kalan bakteriler, bağırsağı tekrar kolonize edebilir ve hala orada bulunan mikropları yerlerinden edebilirler. Bu işlev, hijyenik koşulların kötü olduğu alanlarda özellikle önemlidir. Gelişmiş ülkelerde sıklıkla uygulanan apendektominin (iltihaplanma sonucu apendiksin çıkarılması) önceki bilgilere göre etkilenenlerin sağlığı üzerinde hiçbir etkisi yoktur.

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Özellikle ilkokul çağındaki çocuklarda ve genç yetişkinlerde, yara izleri, sindirilemeyen gıda bileşenleri (örn. Meyve çekirdekleri) veya dışkı taşları, apendiks lümeninin tıkanmasına neden olabilir. Biriken salgı, apendiksin duvarına zarar verir ve kan dolaşımı yoluyla veya bağırsak florasından (bağırsak enfeksiyonları) göç eden, çoğalan ve akut iltihaplanmaya (apandisit) neden olan bakteriyel patojenler için optimal bir üreme alanı sağlar.

Akut apandisit çok yaygın bir hastalık olmasına ve vakaların yüzde 7-12'si ile karın cerrahisinde en sık görülen acil durum olmasına rağmen, farklı pozisyonel anomaliler ve ağrının çok farklı lokalizasyonu nedeniyle erken teşhis zordur.Ek olarak, iştahsızlık, göbek bölgesinde veya epigastriyumda (üst karın bölgesi) kopma ve kolik ağrı gibi klasik semptomlar, daha sonra alt karın bölgesine ağrı yer değiştirmesi, bulantı ve kusmanın yanı sıra orta derecede ateş, etkilenenlerin sadece yaklaşık yüzde 50'sinde kendini gösterir.

Apandisitin ana komplikasyonu perforasyondur.Açık perforasyonla, pürülan sekresyon, apendiksten serbest karın boşluğuna akar ve artmış sepsis riski ile yaşamı tehdit eden yaygın peritonite (peritonun genel enflamasyonu) neden olabilir. Salınan en yaygın patojenler arasında enterokoklar ve Escherichia coli ve daha nadir durumlarda salmonella, stafilokok veya streptokok bulunur.

Örtülü bir perforasyon, sağ alt karın bölgesinde lokalize irin birikimi (lokal peritonit) ile geniş ağ (peritiflitik apse) ile kaplı bir apseye yol açar. Perforasyon ve peritonitli apandisitte bile, ölüm oranı sadece yüzde 1'dir. Nadir durumlarda, apendikste kötü huylu tümörler gelişebilir (ek maligniteleri).