kafanın arkası (Oksipital kemik) beyin kafatasının bir parçasıdır. Kemik üç parçadan oluşur ve sadece çeşitli açıklıklar içermez, aynı zamanda dokuya bir bağlantı noktası olarak hizmet eder. Kafatasının tabanı kırılırsa, oksiput kırılabilir ve trizomi 18 genellikle büyük bir oksiputla sonuçlanır.
Oksiput nedir
Kafatası kapsülünün kemikleri, beyni içeren yuvarlak bir tonoz oluşturur. Karmaşık organın yumuşak dokusuna destek sağlarlar ve onu çevre ile doğrudan temastan korurlar. Oksiput, beyin kafatasını (neurocranium) oluşturan kemiklerden biridir. Toplamda, kafatasının yedi farklı kemiği vardır, kafatasının tamamı - yüz kafatası dahil - 22'dir.
Oksiput, sfenoid kemik (os sphenoidale), şakak kemiği (os temporale) ve parietal kemik (os parietale) arasında bulunduğu başın arkasındadır. Anatomi aynı zamanda "Os oksipitale" teknik terimi altındaki oksiputu da bilir. Tüm kemikler gibi, düz kafatası kemiği de, ancak fiziksel gelişim sırasında tamamen sertleşen dokudan oluşan bir iskeletten oluşur.
Anatomi ve yapı
Oksiput, genellikle birbirine kaynaşmış üç bölümden oluşur: pars squamosa, pars lateralis ve pars basilaris. Pars squamosa foramen magnumun altında (dorsal) bulunur.
Foramen magnum, kafatasında uzun medulla'nın (medulla oblongata) arka kraniyal fossadan (fossa cranii posterior) ayrıldığı ve omurilikle birleştiği büyük bir açıklıktır. Pars squamosa kase şeklindedir ve iki alt birimden gelişir. Oksipital plaka, kemik dokusunun birlikte büyüdüğü dört merkezden ortaya çıkar. Buna karşılık, pars squamosa'nın boyun plağı, gelişimin yedinci haftasından itibaren iki çekirdekten gelişir.
Pars lateralis, oksiputun yan alanlarını oluşturur ve yaklaşık bir hafta sonra bir çekirdekten doğar. Her iki tarafta, pars lateralis, atlanto-oksipital eklemin (articulatio atlantooccipitalis) bir parçası olan oksipital bir kondile sahiptir. Pars basilaris, kafatasını kafanın ortasına doğru rostral olarak kapatan oksiput parçasını oluşturur. Yaklaşık olarak kare şeklindedir ve fiziksel gelişim sırasında da bir merkezden doğar.
İşlev ve görevler
Kafatasının bir parçası olarak oksiput, beyni destekleme ve koruma görevine sahiptir. Aynı zamanda çok sayıda yapı içerir veya destekler.
Temporal kemikle birlikte oksiput arka fossayı oluşturur. Beyincik, orta beyin, köprü ve uzun iliği içerir. İkincisi, oksiputun dibinde bulunan foramen magnumdan dışarı çıkar. Pars skuamozanın kemiklerinde çıkıntılar ve çöküntüler vardır. Böyle bir depresyon, enine sinüsün içinde bulunduğu enine sinüs sulkusudur. Enine sinüs, kafatasından venöz kanı çeken bir kan iletkenidir.
Oksiputun pars skuamozasındaki başka bir girinti, sulkus sinüs sigmoididir. Bir başka venöz kan iletkeni olan sigmoid sinüs içerir. İki sulkus pars skuamozanın iç tarafında bulunur. Orada Protuberantia occipitalis interna, üzerinde serebral orak (Falx cerebri) 'nin bir bağının bulunduğu küçük bir çıkıntı oluşturur. Deri, beynin iki yarısını ayırır. Pars skuamozanın dışında, protuberantia occipitalis externa, aynı zamanda başlık veya trapezius kası (trapezius kası) için bir başlangıç noktası sağlar.
Oksiputun pars lateralisinde, kafatası atlanto-oksipital eklem yoluyla atlasa bağlanır. Atlas, en üst servikal vertebrayı (C1) temsil eder ve böylece omurganın başlangıcını oluşturur. Pars lateralis'in iç kısmında, hipoglossal kanalı çıkıntılı bir kemik olarak kaplayan juguler tüberkül bulunur. Bazı durumlarda, juguler tüberkül ayrıca kraniyal sinirler IX - XI için bir girinti sağlar. Juguler sürecinin yardımıyla pars lateralis aynı zamanda bir boyun kasının, kas rektus kapitis lateralis'in başlangıç noktası olarak da işlev görür.
Ayrıca, oksiput, faringeal tüberkül olarak bilinen pars lateralis üzerinde bir iç çıkıntı oluşturur. Bu, rektus kapitis anterior kası, faringeal sütür (raphe pharyngis) ve longus capitis kasının başladığı yerdir. Pars lateralis'in klivusu, fossa cranii posterior ile fossa cranii media arasındaki sınırı oluşturur.
Hastalıklar
Kafadaki yaralanmalar, kafatasının tabanının kırılmasına neden olabilir ve bu da genellikle oksiputu da etkiler. Tıp, burnun dahil olduğu frontobazal bir kırık ile temporal kemiğin de kırıldığı bir lateralobasal kırığı birbirinden ayırır.
Olası semptomlar arasında monoküler / gözlük hematomu, beyin omurilik sıvısı ve kan sızıntısı ve bilinç bozukluğu yer alır. Kraniyal sinirler veya beynin bölümleri hasar görürse, kraniyal sinirlerin bozulması gibi ek nörolojik semptomlar ortaya çıkabilir. Bununla birlikte, bazı semptomlar bir inmenin klinik tablosuna da benzeyebilir. Bazı durumlarda kafatasının tabanının kırılması göz bölgesinde kanamaya neden olur. Etkilenenler gözlerinde bir nabız hissedebilir veya göz küresinin şişmesi öne doğru itilebilir. Doktorlar daha sonra bir ekzoftalmi veya çıkıntılı bulbiden bahseder.
Trizomi 18 ile bağlantılı olarak, etkilenenlerin oksiputu genellikle fark edilir derecede büyüktür. Genetik bozukluk, Edwards sendromu olarak da bilinir ve kendisini çok farklı şekillerde gösterebilir. Her şeyden önce şekil bozuklukları ve kısa boy tipiktir. Çoğu durumda (yaklaşık% 90), trizomi 18 doğumdan önce ölüme yol açar ve Edwards sendromuyla doğan çocuklarda ölüm oranı da çok yüksektir. Tıp, genetik hastalığın nedenini tedavi edemediği için tedavi genellikle semptomlara odaklanır. Bazı durumlarda, örneğin yapay beslenme gibi destekleyici önlemler gereklidir.
