duyarlılık

Altında duyarlılık tıp, insanın algısını anlar. Bu duygu ve hassasiyeti içerir.

Hassasiyet nedir?

Tıp, insan algısına duyarlılığı anlar. Bu duygu ve hassasiyeti içerir.

Doktorlar hassasiyeti farklı hisleri algılama yeteneği olarak tanımlarlar. Bu yetenek öncelikle hissetmeyi içerir. Ayrıca duyarlılık terimi, bedenin psikolojik ve fiziksel sistemlerinin temel duyarlılığı için de kullanılmaktadır. Artan hassasiyet varsa, buna özdeyiş denir.

Duyarlılık terimi Latince "sensibilis" kelimesinden gelir. Tercüme edildiğinde, terim insanlara atıfta bulunduğunda "algı, his ve duyularla bağlantılı" veya "hissedebilen" gibi bir şey anlamına gelir. Her insan duyusal yeteneklerle doğduğundan, temelde hassas bir varlıktır.

Sonuç olarak, psikolojik duyarlılık, insanların çevrelerini nasıl algıladıklarına ve algı filtrelerinin beyinde nasıl geliştirildiğine bağlıdır. Hayattaki inişler ve çıkışlar da bir rol oynayabilir.

İşlev ve görev

Duyarlılık, insan sinir sisteminin karmaşık bir performansıdır. Hassas algılar nitelik ve nicelik olarak ikiye ayrılabilir. Merkezi sinir sisteminin (CNS) daha yüksek merkezlerinde öznel duyulara neden olurlar. Duyarlılık, birey içi ve bireyler arası dalgalanmalardan etkilenir. Bu, insanların aynı uyaranları farklı şekillerde algıladıkları anlamına gelir.

Fizyolojik ve anatomik yönlere göre duyarlılık farklı alanlara ayrılmıştır. Bununla birlikte, bazen önemli ölçüde örtüşme olabilir. Örneğin, alt bölüm, uyaran üretiminin konumuna dayanmaktadır. Bu, deri ve mukoza zarından dış uyaranların algılanmasını (ayrıca bkz. İstisna) ve iç uyaranların algılanmasını (iç algı) içerir. İkinci algı, iç organlardan gelen uyaranların algılanması (visceroception) ve kas-iskelet sistemindeki hareket ve gerginlik durumlarının algılanması (propriyosepsiyon) olarak ikiye ayrılabilir.

Diğer kriterler, yüzey ve derinlik hassasiyeti gibi uyaran alımının yeri ve ince dokunma, basınç ve titreşim (epikritik duyarlılık) veya sıcaklık ve ağrının kaba algılanması (protopatik duyarlılık) gibi iletilen uyaranların türüdür.

Ek olarak, soğuğun ve ısının termal olarak alınması, basıncın mekanik algılanması, dokunma ve gerilme, karbondioksit kısmi basıncının kemo algılanması, oksijen kısmi basıncı veya pH değeri, ağrının nosisepsiyonu veya algılama yönü gibi reseptör türleri arasında bir ayrım yapılır. Bu da bir haptik ve dokunsal bir algı olarak ikiye ayrılabilir. Dokunsal algıda, bir nesne aktif olarak hissedilirken, dokunsal algıda pasif dokunma algısı ile ilgilidir. Kabaca kategorize edilmiş bu duyarlılık biçimleri, önde gelen anatomik yapılara ve özel fizyolojik süreçlere bağlanabilir.

Hassas uyaranlar, u'nun olduğu belirli sinir uçları tarafından alınır. a. Merkel hücrelerini, kas iğlerini ve Ruffini gövdelerini sayın. Sinirler, uyaranları spinal ganglionun dorsal köküne iletir. Bu yerden hassas uyaranlar omurilik yoluyla serebral korteks ve talamus gibi daha yüksek merkezlere ulaşır. Dışarıdan gelen hassas uyaranların merkezi sinir sistemine iletilmesinden çeşitli omurilik yolları sorumludur. Bunlar, anterior spinoserebellar yolu, posterior spinoserebellar yolu, anterior spinoserebellar yolu, anterior spinoserebellar yolu, lateral spinoserebellar yolu ve posterior fünikülü içerir.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

➔ Parestezi ve dolaşım bozuklukları için ilaçlar

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Patolojik hassasiyet kaybı varsa, doktorlar hassasiyet bozukluklarından bahseder. Bu, kısmi veya tam hassasiyet kaybına neden olan nörolojik semptomlar anlamına gelir. Duyarlılık bozuklukları kendilerini çok farklı ifade edebilir. Bu nedenle ağrı, dokunma, sıcaklık, hareket, titreşim, pozisyon ve kuvvet hissinin bozulması mümkündür.

En yaygın duyusal bozukluklar niteliksel değişiklikleri içerir. Bu terim, heyecan verici bir his, karıncalanma veya tüylenme gibi anormal hisleri içerir. Bozukluklar genellikle tek tek sinirler tarafından sağlanan bölgelerde veya uzuvların uçlarında güdük benzeri alanlarda ortaya çıkar. Bu tür duyarlılık bozukluğunun sorumluluğu, çoğunlukla sinir liflerinin veya duyarlı reseptörlerin aşırı uyarılabilirliğidir.

Niteliksel değişiklikler disestezi ve parestezi olarak ikiye ayrılır. Disestezi ile, etkilenenler algıları tatsız bulur. Parestezi, belirli bir tetikleyici uyaran olmadan rahatsız edici ve hatta acı verici hislere neden olur.

Hassas algı da tamamen azalabilir veya başarısız olabilir. Hastalar artık etkilenen bölgelerde herhangi bir his algılamazlar. Toplam başarısızlık anestezi olarak adlandırılır ve bu da analjezi (ağrı duyarlılığının giderilmesi), termal anestezi (sıcaklık duyarlılığının giderilmesi) ve pallanestezi (titreşim algısının kaybı) olarak alt gruplara ayrılabilir.

Duyarlılık algısında zayıflamanın meydana geldiği bozukluklara hipestezi veya azalmış dokunma algısı denir. Hipaljezi (ağrı algısında azalma), termo-hipestezi (sıcaklığa karşı duyarlılığın azalması) veya soluk hipestezi (titreşim algılamasında azalma) alt formlar olarak bilinir. Ayrışmış bir duyu bozukluğu durumunda, cildin belirli bir bölgesinde ağrı ve sıcaklık hissi bozulur. İlgili kişi ağrıyı sadece dokunma veya baskı olarak algılar.

Bununla birlikte, duyarlılık bozukluklarının farkındalığın artmasına yol açması da mümkündür. Bu, örneğin, allodini içerir. Etkilenen kişiler, normalde ağrıya yol açmayan uyaranların neden olduğu ağrıdan muzdariptir. Hiperaljezi ile ağrıya karşı artan bir duyarlılık vardır, böylece küçük uyaranlar bile ağrıya neden olur. Hiperpati bağlamında hasta dokunma uyaranlarını rahatsız edici olarak algılar. Dokunmaya karşı artan bir hassasiyet varsa buna hiperestezi denir.