Aprotinin bir antifibrinolitiktir ve bu nedenle protein fibrininin bölünmesi (yani fibrinoliz üzerinde) üzerinde inhibe edici bir etkiye sahiptir. Bu özelliğinden dolayı doku yapıştırıcılarında oluşur. Endikasyonlar, bir koroner arter baypas oluşturma operasyonlarını ve genetik olan çok nadir alfa2-antiplazmin eksikliğini içerir. Aprotininin olası riskleri nedeniyle, aktif bileşen yalnızca belirli koşullar altında Almanya'da onaylanmıştır.
Aprotinin nedir?
Aprotinin, antifibrinolitikler grubundan aktif bir farmasötik bileşendir. Bu madde grubunun adı, bugün daha çok plazmin olarak bilinen enzim fibrinolizine kadar uzanmaktadır.
Tıpta, fibrinoliz aynı zamanda bir serin proteaz olan plazmin enzimi tarafından fibrin parçalanma sürecini ifade eder. Diğer şeylerin yanı sıra, aktif madde enzime tersine çevrilebilir şekilde bağlandığından ve onu etkisiz hale getirdiğinden, aprotinin ile plazmin geçici olarak engellenebilir. Plazmin bozulmadan kalır ve daha sonra tekrar aktif hale gelebilir.
Aprotinin sığırların akciğerlerinde doğal olarak oluşur. Aktif bileşenin farmakolojik üretimi, o dokunun fermantasyonuna dayanır. Filtreleme daha sonra gereksiz bileşenleri maddeden uzaklaştırır. Fermente edilmiş sığır akciğer dokusunun temizlenmesine yardımcı olarak özel bir jel kullanılır.
Farmakolojik etki
Aprotinin doku yapıştırıcılarında bulunur. Tıp ayrıca bunları fibrin yapıştırıcı olarak bilir ve bunları ameliyatta doku katmanlarını veya yara kenarlarını kapatmak için kullanır. Aprotinin 1. bileşenin bir parçası olmak üzere iki bileşen gereklidir. Bu bileşenin diğer aktif bileşenleri, üretimi insan kan plazmasının fraksiyonlanmasına dayanan fibrinojen ve faktör XIII'dir.
Doku yapıştırıcısının 2. bileşenine ait olan ve başlangıçta orada öncü protrombin şeklinde bulunan trombin de bu hammaddeye dayanmaktadır. Bileşen 2 ayrıca ihtiyacınız olan kalsiyum iyonlarını sağlayan kalsiyum klorür veya kalsiyum klorür dihidrat içerir.
Cerrahide kullanıldığında, çeşitli aktif bileşenler birbirleriyle etkileşime girer: Protrombin, trombine dönüşür ve böylece enzimatik olarak aktif hale gelir. Daha sonra pıhtılaşma faktörü fibrinojeni fibrine ayırır ve faktör XIII'ü aktive eder. Bu da tek tek fibrinomerleri insan vücudunun kendi kendine parçalayabileceği bir ağa dönüştürür.
Bunun avantajı, bu nedenle, fibrin yapıştırıcının, dikişten sonra iplik geçirme için ulaşılması zor olan dokuyu da bağlayabilmesidir. Aprotininin bu bağlamdaki görevi, vücudun kendi enzim plazminini inhibe etmek ve işlevini yavaşlatmaktır. Plazmin, fibrini parçalar ve bu nedenle sıkışmış dokuyu erken gevşetebilir.
Tıbbi uygulama ve kullanım
Aprotinin, örneğin bir koroner arter baypası oluşturmak için bir operasyon sırasında kullanılabilir. Böyle bir baypas, kan damarının yapay bir baypas edilmesidir. Amaç, etkilenen koroner arterin daralmasına rağmen kanın akmasını sağlamaktır.
Baypas hem bir arteri hem de bir damarı atlayabilir. Tıp aynı zamanda, genellikle koroner kalp hastalığı bağlamında ortaya çıkan bu klinik tabloya koroner stenoz adını verir. Ancak, her durumda bir baypas gerekli veya mümkün değildir. Daraltmanın cerrahi tedavisi için, örneğin, kan damarında bir endoprotez olarak bir tüpün akışı sağlamayı amaçladığı bir stent de düşünülebilir.
Geçmişte doktorlar, kanamanın artmış fibrinolizden (hiperfibrinoliz) kaynaklandığı durumlarda kanamayı durdurmak için aprotinin de kullanıyorlardı. Bununla birlikte, aprotinin kullanımını yalnızca çok özel koşullar altında mantıklı kılan risklerle ilişkili olduğundan günümüzde bu prosedür artık yaygın değildir.
Bununla birlikte aprotinin, alfa2-antiplazmin eksikliği vakalarında hala endikedir. Bu, serin proteaz inhibitörünün bir eksikliğidir. İnhibitör plazmine bağlanır ve böylece onu devre dışı bırakır. Bu nedenle bir eksiklik, birincil hiperfibrinoliz ile sonuçlanabilir.
Sağlıklı insanlarda alfa2-antiplazmin karaciğerde doğru miktarda üretilir. Vücut onu kendi kendine sentezleyebilir. Alfa2-antiplazmin eksikliği son derece nadirdir ve yalnızca birkaç vaka tanımlanmıştır ve esas olarak otozomal resesif bir özellik olarak miras alınan karşılık gelen bir genetik yatkınlığa dayanmaktadır.
Aprotinin kullanımı için dikkate alınan tüm endikasyonlar için, bireysel vakada maliyet-fayda oranını etkileyen münferit faktörleri tartmak gerekir.
Riskler ve yan etkiler
Aprotinin, 2006 yılında yapılan bir çalışma böbrek yetmezliği riskinde olası bir artışa işaret ettiği için 2007 ile 2013 yılları arasında Almanya'da geçici olarak onayını kaybetti. Yenilenen onay, daha katı koşullarla el ele gitti.
Sığır eti proteinine aşırı duyarlılık, aprotinin kullanımına kontrendikasyondur, çünkü aktif bileşen sığır organizmasından gelen bir polipeptiddir ve hayvanın akciğerlerinden gelir.
Aprotininin yan etkileri arasında anafilaktik reaksiyonların yanı sıra çeşitli alerjik reaksiyonlar bulunur.İkincisi, öncelikle kaşıntı ve patolojik cilt değişiklikleri (çiçeklenme) olarak kendini gösterir.
Kalp atışının yavaşladığı ve yetişkinler için referans kabul edilen dakikada 60 atımlık kaba sınırın altına düştüğü bradikardi gelişebilir.
Aprotinin ayrıca bronkospazma da neden olabilir. Bu, bronşiyal kasların krampları ile kendini gösterir ve bu da hava yolu direncinde artışa neden olabilir.
Üşüme ve hipertansiyon (yüksek tansiyon) da aprotininin istenmeyen yan etkileridir. Ayrıca morluklar (hematomlar) ve ödem oluşabilir. İkincisi, dokuda artan bir sıvı birikimi ile karakterize edilir.
