tarhun otu

tarhun otu, Bitkisel isim Artemisia Dracunculus, ayçiçeği ailesinden bir bitkidir. Çok yıllık bitki aslen Doğu'dan gelir. Güney Avrupa'da yabani olarak yetişir, ancak tarım için yetiştirilir. Bitki sadece aşçılar tarafından değil, şifalı bitkiler tarafından da değerlidir.

Tarhun oluşumu ve yetiştiriciliği

Büyük olasılıkla Haçlılar tarhun otu Tarhun kelimesi Arapçadan geldiği için Asya'dan Avrupa'ya getirildi. Manastır bahçelerinde kısa sürede değerli bir bitki haline geldi. Bitki, ejderha ve yılan otu gibi diğer isimleri, tarhun ejderhaları uzak tutan ve yılan ısırıklarına yardımcı olan yaygın bir batıl inanca borçludur. Çin'de MÖ 2000-1000 yılları arasında baharat olarak bahsedilmiştir.

Bugün bile tarhun, Asya'nın yanı sıra esas olarak Fransa ve İtalya'da yetiştirildiği kuzeybatı Amerika, Rusya ve Güney Avrupa'ya da özgüdür. Pelin ve pelin, tarhunun uzak akrabalarıdır. Hepsi Artemisia cinsine aittir. Çok yıllık bitki, iki metre yüksekliğe kadar büyür ve besin açısından zengin, ancak çok nemli olmayan bir toprağa sahip güneşli yerleri tercih eder. Bitkiler çiçek açtığında, küçük sarı çiçekler salkım oluşturur.

Bitki, köksapı bölerek çoğalması kolaydır ve nispeten hızlı büyür. Sadece bahçede değil, saksıda da kolayca yetiştirilebilir. Sözde gerçek Fransız tarhunu ve Sibirya tarhunu olarak da adlandırılan Rus olmak üzere iki tür bilinmektedir. Fransız çeşidi daha ince bir aromaya sahipken, Rus akrabası biraz acıdır ve bu nedenle nadiren kullanılır.

Etkisi ve uygulama

Tarhun, mutfakta baharat olarak bilinir ve sevilir. Özellikle İtalya ve Fransa mutfağı cömertçe kullanmayı seviyor. Özellikle genç yapraklar ve sürgünler baharat olarak kullanılır. Frenk maydanozu, dereotu ve maydanozun yanı sıra tarhun her zaman klasik bitki karışımlarında bulunabilir. Bitkilerin eşsiz lezzetini oluşturan uçucu yağlar, çiçeklenmeden kısa bir süre önce en yüksek seviyededir.

Bu, yaklaşık 30 santimetre uzunluğundaki sürgünleri (Mayıs-Ekim) hasat etmek için doğru zamandır. Tarhun, mutfakta pek çok şekilde kullanılabilir. Salatalık, sirke, hardal, soslar, marinatlar, salatalar, kuark, çorbalar ve bitki tereyağını tatlandırmak için kullanılır. İhale balıkları ve kümes hayvanları yemekleri de mantar, midye ve kuzu gibi aromatik bitkilerle zenginleştirilir. Otlardan likör bile yapılabilir. Gerçek Fransız

Tarhun tadı baharatlı ve taze olup hafif tatlı bir tada sahiptir. Biraz acı ve biraz yağlı olan Rusçanın aksine. Bu, Fransızların sunabileceği çok şey olan uçucu yağlarla ilgilidir. Bunlar arasında estragol, ocimes, kafur, kireç, mirsen ve phellandren bulunur. Diğer bileşenler, flavonlar, tanenler ve acı maddeler, kumarinler ve glikozitler ile bol miktarda C vitamini ve sodyum, kalsiyum, magnezyum, demir ve potasyum gibi bazı minerallerdir.

Delorazepam izleri de bulundu. Benzodiazepin grubundaki bu kimyasal bileşik, sakinleştirici etkisiyle bilinir. Ancak tıbbi bir madde olarak en küçük miktar anlamsızdır. Yalnızca estragole geçici olarak itibarını zedeledi. Rezene, anason ve fesleğen içerisinde de bulunan uçucu yağ, hayvan deneylerinde kanserojen ve mutajenik etkiler göstermiştir. Federal Tüketici Sağlığını Koruma Enstitüsü, bu nedenle, yalnızca bir mutfak baharatı olarak kullanılmasını önermektedir.

Bununla birlikte, birkaç tıbbi çalışma, normal tüketimin çoğunu zararsız olarak sınıflandıran bu değerlendirmeyle çelişmektedir. Bu nedenle Federal Enstitü, belirli bir sağlık riskinin kanıtlanamayacağını ve tavsiyenin, özellikle şişkinlik olduğunda çocuklara verilen rezene çayına atıfta bulunan saf bir ihtiyati tedbir olarak anlaşılması gerektiğini kabul ediyor.

Sağlık, tedavi ve korunma için önemi

Tarhun, sayısız içeriği sayesinde sadece mutfakta değil, aynı zamanda naturopatide de değerlidir. Tarhun uygulama alanı oldukça geniştir. Zaten Orta Çağ'da, naturopatlar bu maddeleri kullanıyor ve vebaya karşı kullanıyorlardı. Nispeten yüksek C vitamini içeriği nedeniyle, tarhun, iskorbüt hastalığı için kullanılmıştır. Antik Roma'da askerler yorgunluğa karşı bir bira içiyorlardı. Tarhun köklerini çiğnemek diş ağrısına yardımcı oldu.

Hindistan'da tarhun ve rezeneden yapılan özel bir güçlü içecek vardı. Günümüzde sindirim organlarını güçlendiren uçucu yağlar özellikle değerlidir. Acı maddeler mide sularının oluşumunu uyarır ve zengin yiyeceklerin sindirilmesine yardımcı olur. Aynı zamanda iştah açıcıdır ve gazı rahatlatır. Taze yaprakları çiğnemenin hıçkırıkları gidermeye yardımcı olacağına dair kanıtlar var. Tarhun, çay olarak içildiğinde böbrek fonksiyonunu destekler. Hatta bir solucan sürme etkisine sahip olduğu söyleniyor.

Metabolizma üzerindeki uyarıcı etki, bitkiyi romatizmal hastalıklar ve gut için popüler bir çare haline getirir. Jinekoloji ayrıca tarhun içerisindeki fitosterollerden de yararlanır. Adet döngüsü üzerinde düzenleyici bir etkiye sahiptirler ve gecikmiş adet kanamasını tetikleyebilirler. Bu nedenle hamile kadınlar en azından başlangıçta dikkatli olmalıdır çünkü şifalı bitkiler adet görmeyi teşvik eder ve bir düşük yapmayı tetikleyebilir.

Otlar menopoz sırasında iyi hizmet eder. Fitohormonlarınız sıcak basmaları, depresif ruh halleri, sinirlilik ve baş ağrıları gibi semptomları azaltır. C vitamini bitkinin soğuk algınlığı, bahar yorgunluğu ve öksürük için etkili bir çare olmasını sağlar. Akşamları bir fincan tarhun çayı sizi sakinleştirecek ve uykuya dalmanıza yardımcı olacaktır.