Of the Merkez kanal veya Merkezi Kanal omurilikten geçen ve uzun medulla (medulla oblongata) içine uzanan tübüler bir yapıdır. Embriyonik gelişimdeki hatalar nöral tüp kusurlarına neden olabilir; buna bir örnek anensefali. Ek olarak, tümörler merkezi kanalın ependiminden gelişebilir.
Merkez kanal nedir?
Santral kanal (Canalis centralis), omuriliğe ait olan ve uzamış omuriliğe (medulla oblongata) uzanan anatomik bir yapıdır. Burada merkezi kanal, çıkıntılı bir tüp olarak açıkça görülebilir. Serebral ventriküllerin de ait olduğu iç likör boşluğuna aittir.
Merkezi kanal, omuriliğin gri maddesinde bulunur. Adını gri maddeyi beyaz maddeden ayıran grimsi rengine borçludur. İkincisi esas olarak izole edilmiş sinir liflerini içerirken, gri madde esas olarak sinir hücresi gövdelerinden oluşur. Bu doku isimleri hem omurilik hem de beyin için geçerlidir. Bu iki anatomik yapı birlikte merkezi sinir sistemini oluşturur; merkezi kanalın en üst kısmını içeren medulla oblongata beyne aittir ve omurilikten beyin sapına geçişi temsil eder.
Anatomi ve yapı
Merkezi kanalın içi beyin omurilik sıvısı olarak bilinen bir sıvı ile doldurulur. Bu madde ayrıca beynin iç ve dış beyin omurilik sıvısı boşluklarında bulunur ve esas olarak sudan oluşur. Beyin omurilik sıvısında sadece birkaç hücre ve protein vardır.
CSF'de bulunan proteinler arasında albümin (insan albümini) ve beta eser protein bulunur. Beyin omurilik sıvısındaki hücrelerin çoğu, insan bağışıklık sisteminin bir parçası olan ve kanda da bulunabilen beyaz kan hücreleri veya lökositlerdir. Glial hücreler, koroid pleksusu oluşturmak için kümeler oluşturan beyin omurilik sıvısının üretiminden sorumludur.
Başta, beynin iç beyin omurilik sıvısı boşluklarının bir parçası olan merkezi kanal ile serebral ventriküller arasında bir bağlantı vardır. Bazı insanlarda, merkezi kanalın alt ucu, terminal ventrikül ile birleşir, ancak kanalın bu kalınlaşmasının hiçbir işlevsel önemi yoktur ve genellikle embriyonik gelişim sırasında geriler. Terminal ventrikül sadece evrimsel bir kalıntıdır (temel).
İşlev ve görevler
Glial hücrelerden oluşan tek bir ependima tabakası, merkezi kanalın duvarları boyunca uzanır. Biyoloji, onları nöroglial hücrelerin bir alt türü olarak sayar. Merkezi kanalın dışında, içinde çok sayıda glial hücrenin bulunduğu substantia gelatinosa centralis bulunur.
Zarlarının dışında, ependimal hücrelerin işlevsel olarak önemli iki yapısı vardır: mikrovillus ve kinocilia. Mikrovilluslar hücreden çıkıntılardır ve 1–4 µm uzunluğa ve 0.08 µm ortalama genişliğe ulaşır. Ependimal hücrelerin yüzey alanını artırmaya hizmet ederler. Sinema kirpikleri de hücreden çıkıntılardır - ancak, biraz daha büyüktürler ve 10 µm uzunluğunda ve 0.25 µm genişliğinde olabilirler. Sinema kirpikleri yardımıyla glial hücreler beyin omurilik sıvısını hareket ettirebilir ve böylece taşınmasına aktif olarak katkıda bulunabilir. Ependyma ayrıca uzun süreli hafızanın işlevi için önemli olan glikoproteinleri içerir.
Merkezi kanal, bir kişinin ilk dört hafta içinde embriyonik gelişimi sırasında oluşan nöral tüpün içi boş iç kısmından (lümen) kaynaklanır. Daha sonra nöral tüpün iki açıklığı üstte ve altta kapanır ve rahatsızlıklar nöral tüp kusurlarının gelişmesine neden olabilir.
Hastalıklar
Nöral tüp kusurları, embriyonik gelişim sırasında nöral tüp düzgün kapanmadığında oluşan patolojik durumlardır. Nöral tüp kusurlarının ciddi bir biçimi anensefalidir; Canlı doğan çocuklarda bile, yoğun tıbbi bakım sağlansa bile hayatta kalma süresi genellikle sadece birkaç saattir.
Bunun nedeni, beynin anensefali bağlamında gelişmeyen eksik kısımlarında yatmaktadır. Anensefali, bu nedenle kürtaj için bir göstergedir, ancak çocuğun annesi de çocuğu doğuma taşıyabilir. Anneye psikolojik destek, süreci duygusal olarak işlemek için genellikle yararlıdır. Fiziksel olarak, doğmamış çocuktaki anensefali genellikle hamile kadın için bir tehdit oluşturmaz.
Ayrıca ependimden ependimom olarak bilinen tümörler gelişebilir. Yeni oluşumlar, doku katmanındaki kontrolsüz hücre büyümesinden kaynaklanır ve genellikle bir kalem şeklini andıran uzun yapılar olarak görünür. Ependimoma bir kapsül ile çevrilidir. Hangi tedavi seçeneklerinin mümkün olduğu duruma göre değişir; Prensip olarak, tümörle savaşmak için cerrahi müdahaleler ve radyasyon tedavisi dikkate alınır.
Ependima iltihabı da mümkündür. Bu tür ependimit, bulaşıcı bir hastalığın sonucu olarak ortaya çıkabilir; Olası nedenler arasında sifiliz, olası nörolojik bozukluklarla birlikte cinsel yolla bulaşan bir hastalık ve toksoplazmoz yer alır. İkincisi, Toxoplasma gondii ile parazit istilasına kadar giden bulaşıcı bir hastalıktır. Hastalık öncelikle kedileri etkiler, ancak bunlardan insanlara da yayılabilir. Sağlıklı bir insanda, etkilenenlerin çoğunda görünür veya fark edilebilir semptomlar olmayacaktır. Bununla birlikte, örneğin meninkslerde veya akciğerlerde, özellikle bağışıklık sistemi de zayıfsa, başka iltihaplar da meydana gelebilir.
