Transkraniyal manyetik stimülasyon

Bilgi beyinde elektrik sinyalleri şeklinde iletilir. Bu uyarılma aktarımı bir çekirdekten değil, organizmada miyelin kılıfları olarak bulunan kabuktan geçer. Bunlar manyetik alanlar tarafından uyarılabilir ve engellenebilir.

Bu amaçla, insan beyni üzerinde temel araştırma ve teşhis için bir araç olarak tasarlanmış, invaziv olmayan bir prosedür vardır. Adı transkraniyal manyetik uyarımzamansal olarak değişken bir manyetik alanın beyindeki elektriksel aktiviteyi etkilediği ve çeşitli şikayet ve bozukluklarda olumlu değişikliklere yol açması beklenir.

Transkraniyal manyetik stimülasyon nedir?

Transkraniyal manyetik stimülasyon, beyindeki elektriksel aktiviteyi zaman ayarlı bir manyetik alan aracılığıyla etkilemek ve böylece çeşitli şikayet ve bozukluklarda olumlu değişikliklere yol açmak için kullanılır.

Merkezi sinir sistemi bozuklukları sıklıkla miyelin kılıflarını etkiler. Bunlar, akson olarak da bilinen bir sinir lifi etrafında dönen miyelinden yapılmış çok katmanlı bir yapıdır. Orada hastalıklardan gelen uyarılar daha yavaş iletilir. Öte yandan tüm sinir hücrelerinin başarısız olduğu hastalıklar vardır. Transkraniyal manyetik uyarım, iki hastalığı ayırt etmeyi ve orada meydana gelen süreçleri ölçmeyi mümkün kılar.

19. yüzyılın başlarında, Fransız doktor Jacques-Arsène d'Arsonval, uyarıların beyindeki elektriksel reaksiyonları tetiklediğini kanıtlamak için yüksek voltajlı bobinleri kullanarak bu yöntemle deneyler yaptı. Hekim, kendisi ve bunun sonucunda dolaşım bozuklukları ve hatta bilinç kaybı yaşayan denekler üzerinde deneyler yaptı.

İlk kez modern bir versiyonda, yöntem nihayet 1985'te fizikçi Anthony Barker tarafından sunuldu. Motor korteks, kısa süre sonra nörolojik teşhis olarak kabul edilen motor yolların seyrini incelemek için manyetik uyarımla uyarıldı, çünkü bu prosedür hasta için neredeyse rahatsız edici. Pratikte de sıklıkla kullanılan kafatasının direkt elektriksel uyarımı ağrıya ve yan etkilere neden olur.

Motor korteks ise tüm kasları kontrol etmekten sorumlu beyin bölgesidir. Bu nedenle, stimülasyon kısa bir kas seğirmesi gibi davranır. Beyinde veya omurilikte ölçülebilir gecikmeler varsa, iletim süresinin ne ölçüde yavaşladığı veya tamamen engellendiği ve bunlarla ilişkili fonksiyonel bozuklukların olup olmadığı belirlenebilir.

İşlev, etki ve hedefler

Transkraniyal manyetik stimülasyon, fiziksel indüksiyon prensibine dayanır. Doğrudan hastanın kafatasının üzerinde tutulan manyetik bir bobin, kafatasının içinden engelsiz bir şekilde beyne nüfuz ederek elektrik akımına neden olan bir manyetik alan oluşturur. Manyetik alan, elektriksel etki alanına ve bobin düzlemine dik açılarla hizalanır, kafatası tarafından zayıflatılmaz ve korteksin elektriksel uyarımı için bir girdi görevi görür. Akım frekansı, motor kortekste çalışan piramidal liflerin uyarıcı eşiğini aşarsa, bir transaksonal akım akışı oluşur. Bu, orada bulunan sinir hücrelerinin uyarılmasına yol açar ve beyindeki aksiyon potansiyellerini tetikler.

Düzenli ve hızlı bir şekilde birbirini izleyen bireysel stimülasyonlar kullanılırsa, buna tekrarlayan transkraniyal manyetik stimülasyon adı verilir. Beyindeki etkiler, sıklığa ve uygulamaya göre farklılık gösterir. Kesin mekanizma karmaşıktır. Bu aynı zamanda farklı beyin bölgelerinde inter ve intrakortikal inhibisyonlara yol açar.

Kafatasının iç kısmında, daha doğrusu aksonda, nöronların hücre gövdesine yayılan ve bir uyarma eşiğine yol açan bir depolarizasyon başlar. Manyetik uyarımla ilgili bir sorun, uzamsal çözünürlüktür, çünkü birbirine bağlı bölgelerin uyarım yoluyla hedef bölgeye gerçekte ne ölçüde ulaştığı açık değildir. Teşhis, bu nedenle, sadece uyarılmış beyin bölgesi aracılığıyla belirsiz bir şekilde yapılabilir.

Transkraniyal manyetik stimülasyon nöroloji ve psikiyatride olduğu kadar nörobilimsel araştırma alanında da kullanılmaktadır. Esas olarak omurilikteki ve serebral korteksteki yolları incelemek için kullanılır. Motor korteks, tek dürtülerle uyarılır.

Transkraniyal manyetik stimülasyon, sadece nörolojik teşhis sağlamakla kalmaz, aynı zamanda özellikle nörolojik hastalıkları tedavi eder. Bunlar arasında B. epilepsi, apopleksi, Parkinson hastalığı veya kulak çınlaması. Uyarım ayrıca duygudurum bozuklukları, şizofreni ve depresyon için de faydalıdır.

Bu, özellikle psikotrop ilaçların alımının herhangi bir iyileşme sağlamadığı şiddetli depresyon formlarında kanıtlanabilir.Antidepresan etkililiği, farklılıklar olsa bile elektrokonvülsif terapi ile transkraniyal manyetik stimülasyon arasında paralellikler olması gerçeğinden kaynaklanıyor olabilir; B. genelleştirilmiş bir elektriksel uyarım, bölgeye özgü kortikal uyarımla çelişir.

Bununla birlikte, araştırmalar, ciddi şekilde depresif insanlarda, hem kan akışında hem de glikoz metabolizmasında manyetik uyarım ile uyarılabilen veya aktive edilebilen ve arttırılabilen çeşitli beyin alanlarında azalmış bir glikoz metabolizması ve azalmış nöronal aktivite olduğunu göstermiştir. Etki, beyinde antidepresan almanın etkilerine benzer şekilde, nörotransmiter düzeyinde başlar. Ancak yöntem genel psikiyatri pratiğinde henüz kendini kanıtlayamamıştır.

Multipl skleroz gibi hastalıklar, tam olarak ölçülebilen bölgede, beyinde ve omurilikte bulunan hastalıklardır, bu nedenle manyetik uyarı değişikliklere yol açar ve teşhis edilebilir. Migren veya epilepsi de tahriş eşiğinde bir değişiklik gösterir.

Transkraniyal manyetik stimülasyon, yeterince araştırılmamış olsa bile, manilerde, travma sonrası stres bozukluklarında, burada düşük frekanslı bir uygulamada, yüksek frekanslı bir uygulama olarak obsesif-kompulsif bozuklukta ve katatoni vakalarında iyi sonuçlar göstermektedir.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

➔ Hafıza bozuklukları ve unutkanlığa karşı ilaçlar

Riskler, yan etkiler ve tehlikeler

Manyetik stimülasyon toleransı, hasta için genel olarak daha az stresli ve ağrısızdır. Yine de bazı yan etkiler tanımlandı, örneğin hastalar şiddetli baş ağrılarından şikayet ettiler, ancak bunlar tekrar azaldı. Tedavinin bir başka yan etkisi de, sinir hücrelerinin uyarılması ve tahriş olmasıyla tetiklenen epileptik nöbet olabilir, bu da uygulamayı özellikle epilepsi alanında daha büyük bir risk haline getirir.