sosyalleştirme

sosyalleştirme sosyal topluluklar içindeki duygusal ve düşünce kalıplarına sürekli uyum sağlamaktır. Sosyalleşme teorisine göre, insanlar yalnızca sosyalleşme yoluyla yaşayabilir. Sosyalleşme sorunları bu nedenle zihinsel ve psikosomatik hastalıklara neden olabilir, ancak aynı zamanda bunların bir belirtisi de olabilir.

Sosyalleşme nedir?

Herkes etrafındakilerin duygu ve düşüncelerinden etkilenir. İnsan duygusal ve düşünce kalıplarının çevre kalıplarına uyarlanması, sosyal normların içselleştirilmesi yoluyla gerçekleşir. Bu süreç sosyalleşme olarak bilinir. Sosyalleşme, bir yandan çevreyle sosyal bağ, diğer yandan çevre ile etkileşimde kişisel gelişimdir.

Birey, düşünme ve hareket etme şeklini çevresinden öğrenir. Onun için başka bir seçenek yok, çünkü her zaman bir ortamdadır. Bu şekilde onunla da koordine olur.

Bu nedenle bireyler, şu anda yürürlükte olan normlara ve değerlere uygun davranma eğilimindedir. Sosyalleşme başarılı olduğunda birey, çevrenin normlarını, değerlerini, temsillerini ve sosyal rollerini içselleştirir.

Başarılı sosyalleşme, öznel ve nesnel gerçekliğin simetrisine karşılık gelir. Gerçekliğin algılanması ve kişinin kendi kimliği bu nedenle en azından toplum tarafından şekillendirilmez.

1970'lerde disiplinler arası bir sosyalleşme teorisi gelişti. Birçok kaynak, yaşamın aşamasına bağlı olarak birincil, ikincil ve üçüncül sosyalleşme arasında ayrım yapar.

İşlev ve görev

Sosyalleşme, sosyal olarak aracılık edilen öğrenme süreçlerinin bütünüdür ve bireyin sosyal hayata katılmasına ve gelişimine katkıda bulunmasına izin verir. Süreç, ömür boyu sürecek bir süreç olarak anlaşılmalıdır. Dolayısıyla sosyalleşme, insanın bir arada yaşamasından kaynaklanır ve bireyin sosyal ilişkilerinde ifade edilir.

Sosyalleşme için kişisel bireyselleşme, sosyal bütünleşme ile uyumlu hale getirilmelidir. Ego kimliği başka hiçbir şekilde güvence altına alınamaz. Sosyalleşmede sosyal çevre ve doğuştan gelen bireysel faktörler karşılıklı etkileşim içindedir.

İnsan, ancak sosyalleşme çerçevesinde sosyal olarak yetkin bir birey olarak gelişir, hayat boyu kendi hayatıyla ilgilenerek gelişir. Her şeyden önce birey, bir ömür boyu fiziksel ve zihinsel yeteneklerle ilgilenir. Bu iç gerçekliği sosyal ve fiziksel çevre ve dolayısıyla dış gerçeklikle uyumlu hale getirmeye çalışır.

Birincil sosyalleşme yenidoğanda gerçekleşir ve dünyaya uyum sağlamanın temellerini tanımlar. Bu ilk sosyalleşmeyle birlikte yaşam ve dünya bilgisine sahip temel bir donanım verilir. Ancak bu temel donanımla insanlar dünyada bir yer edinebilir. Sosyal çevrenin algılarının içselleştirilmesi, başlangıçta öncelikle ebeveynlere veya yetiştirilmeyle ilgilenen bakıcılara duyulan temel güven yoluyla ortaya çıkar.

İkincil sosyalleşme ile birey, hayatından bir şeyler yapma göreviyle karşı karşıya kalır. Birincil sosyalleşme ortamının dışında bir dünya ile temas kurulması başlar. Bu noktadan itibaren dünya çok sayıda alt dünyaya bölünmüş, bilgi ve yetenekle şekillenmiştir. İkincil sosyalleşme, anaokulunda veya okulda başlar. Bundan, birey alt dünyalarda yolunu bulabilmek için role özgü beceriler edinmelidir.

Üçüncül sosyalleşme yetişkinlikte gerçekleşir ve sosyal çevreye sürekli uyuma ve dolayısıyla yeni davranışların ve düşünce kalıplarının edinilmesine karşılık gelir. Bu şekilde öğrenilen bilgi ve beceriler toplumda hayatta kalmaya hizmet eder.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Hemen hemen tüm ağır fiziksel ve ruhsal hastalıklar sosyalleşme problemleriyle ilişkilendirilebilir. İnsanlar bir hastalık yüzünden yoldan çıkarılırlar ve sosyal bağlamlara girmekte zorlanabilirler.

Sosyalleşme sorunları olan bir hastalığa örnek DEHB'dir. Bu, tüm çocukların ve ergenlerin yaklaşık yüzde onunu etkileyen bir bozukluktur. Hastalığın davranış ve performans açısından ciddi sonuçları olabilir. Dikkati sürdürmedeki zorluklar, huzursuzluk, istikrarsızlık ve dürtüsel davranışlar resmi şekillendirir. Etkilenen çocukların ve gençlerin çoğu, öğrenme güçlüklerinden ve ikincil sosyalleşme sorunları gibi sosyal sorunlardan muzdariptir.

Bununla birlikte, sosyalleşme zorlukları yalnızca birçok hastalığın belirtisi değil, aynı zamanda özellikle akıl hastalıkları ile orijinal bir bağlantıya sahip olabilir. Özellikle birincil sosyalleşmedeki zorluklar, çeşitli ruhsal bozukluklara yol açabilir.

Örneğin, rahatsız veya hayal kırıklığına uğramış bir temel güven, genellikle ruhsal bozuklukların temelidir. Hayal kırıklığına uğramış temel güven nedeniyle, bireyler kendi ailelerinde bir yer bulmakta zorlanırlar. Bu onların ikincil sosyalleşme çerçevesinde dünyadaki yerlerini bulmalarını daha da zorlaştırıyor. Bağımlılıklar veya psikozlar sonuç olabilir.

İdeal olarak, insanlar ailede mutlu olurlar ve kendini geliştirme ve duygusal ihtiyaçların karşılanması için alan bulurlar. Çocuklar ciddi aile sorunları ile büyüdüklerinde, bozulan aile yapıları nedeniyle genellikle kişisel ve kişilerarası zorluklar yaşarlar.