remineralizasyonu

remineralizasyonu minerallerin diş veya kemik gibi sert dokularda yeniden depolanmasıdır. Aşırı asitlenme, sert dokunun demineralize olmasına ve böylece kırılgan hale gelmesine neden olur. Ağızdaki tükürük, minerallerle aşırı doymuş olan remineralizasyondan sorumludur.

Yeniden mineralizasyon nedir?

İnsan dişleri ve kemikleri inorganik kısımlardan oluşur. Bu inorganik maddeler minerallerdir. Özellikle kalsiyum ve fosfat vücuttaki sert maddelerde bulunur.

Bu nedenle mineralizasyon, bu sert dokuların oluşumunda çok önemli bir adımdır. Tıpta bu, minerallerin kademeli olarak dişlerde ve kemiklerde depolanması anlamına gelir. Ancak özellikle ağız boşluğunda sert doku her gün doğal olarak demineralize olur. Bu demineralizasyonun bir parçası olarak inorganik maddeler yine sert maddelerden salınır. Bu ya mide asidi gibi vücudun kendi asitleri yoluyla ya da asitli yiyecekler yoluyla olur.

Ağız içinde tükürük, demineralizasyon sırasında tampon işlevi görür. Salgı, dişlerin tamamen demineralize olmamasını sağlar. Tükürük asitleri nötralize ederek dişlerin mineral dengesini korur. Bu şekilde ağızda remineralizasyon ve demineralizasyon arasında dengeli bir değişim olur. Buna göre tıp, remineralizasyonu, ağızda tükürük ile sağlandığı gibi sert dokudaki minerallerin yeniden depolanması olarak anlar.

İşlev ve görev

Mineralizasyon, sert doku gelişimi için çok önemli bir süreçtir. Dişlerde mineralizasyon, diş minesi ve dentinin sertleşme sürecidir. Bu mineralizasyon sayesinde dişler sert ve nispeten kırılmazdır. Aynısı kemiklerin mineralizasyonu için de geçerlidir. Mineraller olmasaydı, kemik maddesi kırılgan olur ve kırıklarla tehdit edilirdi. Böylece remineralizasyon sert dokulardaki mineral içeriğini korur ve bu dokuların direncinin korunmasını sağlar.

Tükürük, kireçsiz dişlerin remineralizasyonunda önemli bir rol oynar. Tükürük su, protein ve kalsiyum ve fosfat gibi minerallerden oluşur. Demineralize dişler, bu mineralleri küçük yapı taşları gibi kireçten arındırılmış alanlara yerleştirebilir ve böylece koruyucu diş minesini koruyabilir.

Tükürükte bulunan proteinler sayesinde kurulum sırasında minerallerin erken parçalanmaması sağlanır. Proteinler ayrıca çok fazla mineralin dişlere bağlanmamasını sağlar. Dişlerin yüzeylerini biyokimyasal bir diş fırçası gibi temizler.

Şekersiz sakızın diş hijyenine etkisi olduğu söyleniyor, örneğin tükürük bezleri üzerindeki uyarıcı etkisinden kaynaklanıyor.

Tükürük, dişlerin sağlığını sağlamak için birlikte çalışan, mükemmel şekilde koordine edilmiş ayrı bileşenlerden oluşan bir çözümdür. Dişler, minerallerle aşırı doymuş bir banyoda yıkanır ve minör mineral kayıplarını onarabilir ve mineralleri depolayarak asit saldırılarını telafi edebilir. Bu sayede sağlıklı bir kişinin ağzında demineralizasyon ve remineralizasyon dengede olur.

Bununla birlikte, demineralizasyon ve remineralizasyon arasındaki denge, asidik içeceklerin veya diğer yiyeceklerin aşırı tüketimi gibi çeşitli beslenme alışkanlıkları tarafından tehdit edilebilir. Florür içeren maddelerle ağız hijyeni, kaybolması durumunda dengeyi yeniden sağlayabilir ve remineralizasyonu destekleyebilir.

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Dişlerle ilgili olarak, diş çürüğü muhtemelen yetersiz remineralizasyonun en yaygın semptomudur. Diş çürüğü, hiposalivasyonlu hastalarda diğerleri arasında ortaya çıkar. Bu, özellikle yaşlılıkta doğal bir süreç olan tükürüğün salgılanmaması anlamına gelir. Tükürük bezleri yaşla birlikte aktivitelerini azaltır. Ağız kuruluğu oluşur ve tükürük tampon işlevini kaybeder ve hatta aşırı durumlarda bileşimini değiştirir.

Ağızda ne kadar az tükürük varsa, vücut dişlerin doğal kireçlenmesini o kadar az telafi edebilir. Sadece tükürük ve remineralize edici işlevleri, insanların dişlerini ileri yaşlara kadar korumalarını garanti eder.

Kemikler söz konusu olduğunda, remineralizasyon eksikliği, osteoporoz gibi hastalıklara yol açabilir. Bu fenomenle kemik maddesi yavaş yavaş kireç çözer. Etkilenenler daha sık kırıklardan muzdariptir ve kemikleri artık pek esnek değildir. Osteoporozun mekanizması henüz tam olarak anlaşılmamıştır. Bununla birlikte, beslenme alışkanlıkları muhtemelen klinik tabloda hafife alınmaması gereken bir rol oynamaktadır.

Eksik veya yetersiz remineralizasyon, organizmadaki genel eksiklik semptomlarından da kaynaklanabilir. Mineral alımının olmaması ve besinlerin bileşimindeki uygun olmayan denge bu bağlamda rol oynayabilir. Kemikleri remineralize etmek için vücudun sadece minerallere değil, aynı zamanda D vitamini gibi hayati maddelere ve vitaminlere de ihtiyacı vardır.Bu maddelerden biri organizmada yetersiz miktarlarda bulunuyorsa, asit ataklarının telafi edilmesinde aksaklıklar vardır.

Bağırsaktaki minerallerin emiliminin azalması da yetersiz remineralizasyona neden olabilir. Bu fenomen, çeşitli bağırsak hastalıkları bağlamında veya örneğin otoimmün hastalık Crohn hastalığının neden olduğu bağırsak iltihabında ortaya çıkabilir.

Metabolik hastalıklar, remineralizasyon bozukluklarından da sorumlu olabilir. Yanlış yönlendirilmiş bir kalsiyum-fosfat metabolizması durumunda, örneğin, vücudun kendi sert dokusu giderek daha fazla kireç çözer.