Of the peristaltik refleks bağırsakta bir hareket refleksidir. Refleks, bağırsakta bulunan mekanoreseptörler üzerindeki basınçla tetiklenir. Bağırsağın sinir sistemi nispeten otonomdur, böylece refleks izole bir bağırsakta hala gözlemlenebilir. Şeker hastalığı gibi hastalıklarda refleks durma noktasına gelebilir.
Peristaltik refleks nedir?
Bağırsak hareketlerine peristalsis denir. Peristaltizmin farklı hareket modelleri ayırt edilir. Örneğin bağırsaktaki sözde kalp pili hücreleri, her saniye veya dakikada bir yavaş potansiyel dalgaları kontrol eder.
Sindirim sırasında, halka şeklindeki kasılmalar şeklinde itici olmayan peristalsis meydana gelir. Bağırsak içeriği, itici peristalsis yoluyla rektum yönünde taşınır. Çeşitli bağırsak bölgelerindeki sürekli kasılmalar bağırsak içeriğinin yukarı doğru hareket etmesini engeller.
Peristaltik refleks, karakteristik intestinal peristaltizmin bir germe uyarısıyla tetiklenmesidir. Fizyolojik olarak bağırsağın içeriği, sindirim hareketlerini tetiklemek için uyarıcıya yol açar. Bağırsak ne kadar doluysa, bağırsak içeriği o kadar fazla bağırsak mukozasının mekanoreseptörlerini uyarır.
Bir eşik potansiyeli aşıldığında, bağırsak duvarlarındaki enterokromafin hücreleri serotonin salgılar. Enterik sinir sisteminin haberci maddesidir. Serotonin, bağırsak duvarındaki sinir hücrelerini uyararak kas kasılmalarını veya gevşemelerini tetikler. Haberci madde sayesinde refleks, merkezi sinir sisteminden bağımsızdır ve izole bağırsakta da gözlenebilir.
İşlev ve görev
İnsan organizmasında, nispeten birbirinden bağımsız hareket eden farklı sinir sistemleri vardır. Merkezi sinir sistemine ek olarak vejetatif sinir sisteminden de bahsetmek gerekir. Sempatik ve parasempatik sinir sistemleri ile birlikte enterik sinir sistemi vejetatif sistemi oluşturur. Enterik sinir sistemi, yapı olarak beyne benzeyen gastrointestinal sistemin otonom sinir sistemidir. Bu nedenle gastrointestinal sistem aynı zamanda küçük beyin olarak da bilinir.
Dışsal olarak sempatik ve parasempatik sinir yolları, bağırsak motor becerilerini izler ve düzenler, ancak nihayetinde gastrointestinal sistem, merkezi sinir sisteminden izole olarak çalışabilen tek organdır. Anatomik yapının tüm motor fonksiyonları neredeyse otonom olarak kontrol edilir.
Enterik motor beceriler refleks motor becerilerdir. Sindirim bu nedenle istemsizdir ve kişinin kendi kararlarından bağımsızdır. Tüm sindirim hareketlerinin idamesi, enterik sinir sisteminin işidir.
Enterik sinir hücreleri iletişim amacıyla 25'ten fazla verici maddeyi sentezler. Teorik olarak, gastrointestinal motor fonksiyonlarını kontrol etmek için 1.000'den fazla farklı verici kombinasyonu mevcuttur. Yaklaşık 30 popülasyon, duyusal nöronlar, motor nöronlar ve internöronlar olarak işlev görür ve nörotransmiterler barındırır.
Enterik sinir sisteminin ana işlevi, sinaptik aracılı aktivasyon ve inhibisyondur. Hızlı uyandıran postsinaptik potansiyeller, en önemli aktarım mekanizmalarından biridir. Asetilkolin, enterik sinir sistemindeki birincil nörotransmiterdir. Nikotinik reseptörlere bağlanarak postsinaptik sinir hücrelerini aktive eder. Serotonin ve adenozin trifosfat da arabuluculuğa katılır. Serotonin, 5-HT3 reseptörlerine bağlanır.
Enterik sinir sistemi, efektör sistemlerini refleks devre aracılığıyla düzenler. Peristaltik refleks, itici peristaltizmi oluşturur. Enterik sinir sistemindeki IPAN (intrinsik esas olarak afferent nöronlar), bağırsak içeriğinin mekanik basıncıyla veya kimyasal uyaranlarla uyarılır ve daha yüksek bir kasılmaya ve dairesel kaslarda daha düşük bir gevşemeye neden olan bir refleks devresini başlatır.
Enterik motor nöronların projeksiyon polaritesi düzgün çalışmayı sağlar. Engelleyici ve heyecan verici motor nöronlar doğrudan IPAN tarafından kontrol edilebilir. Bununla birlikte IPAN, dolaylı aktivasyon için araya yerleştirilmiş bir internöron da kullanabilir. Ara bağlantı, milimetreden santimetreye kadar olan mesafelerde ilerler. Bu devrelerden birkaçı hemen arka arkaya etkinleştirilir.
Bağırsak içeriklerinin taşınması, modülasyonunu, devre elemanları arasındaki sinaptik temasları aktive ederek veya inhibe ederek alır.
İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz
➔ İshal ilaçlarıHastalıklar ve rahatsızlıklar
Bağırsaktaki sinir hücrelerinin inhibe edilmesinin patolojik hiperaktiviteleri, bağırsak kaslarının o kadar aşırı gevşemesine neden olur ki neredeyse atoni olur. Aşırı durumlarda, peristaltik refleks durur. Hatta bu şekilde bağırsakta tam felç meydana gelebilir. Peristaltik refleks artık tetiklenemez. Yerleşik mekanoreseptörler, bağırsak duvarı sıkı olduğunda bile artık uyaranları kaydetmez. Karşıt durum, örneğin uyarma sisteminin patolojik hiperaktivitesi durumunda bir hastalık değerine de sahip olabilir. Bu tür hiperaktivite, hızlanmış nakliye ve ishale neden olur.
Çoğu bağırsak hastalığı, fonksiyonel tıkanma ile ilişkilidir. Bu hastalıkların bir kısmı, farklı boyutlar alabilen nöronal dejenerasyondan kaynaklanmaktadır. Genelleştirilmiş dejenerasyon, örneğin, enterik sinir sisteminin inhibe edici ve uyarıcı sinir hücresi popülasyonlarını etkiler. İnhibe edici sinirler başarısız olursa, sonuçlar uyarıcı hücrelerin başarısızlığından daha ciddidir. Bağırsağın inhibe edici sinir hücreleri, bağırsak hareketi üzerinde frenleme etkisini sürdürür.
İnhibitör tonun tamamen ortadan kaldırılması, Hirschsprung hastalığı, akalazya veya sfinkterlerin stenozları gibi klinik tablolarla sonuçlanabilir. Bu hastalıkların her biri yerel aganglionozdan kaynaklanabilir. Hipoganglionoz ile, bağırsakta yalancı tıkanıklıklar gelişir. Bu ilişkiler, örneğin Chagas hastalığı ve sitomegalovirüs enfeksiyonundaki işlev bozukluğunun nedenleri olarak rol oynar.
Diabetes mellitus ayrıca enterik devreleri de etkileyebilir. Bu durumda, işlev bozuklukları kendilerini öncelikle midenin yavaş boşalmasıyla ifade eder ve bu da belirgin bir pareziye yükselebilir.
Multipl skleroz gibi nörolojik hastalıklar enterik değil, merkezi sinir sistemine saldırır. Tüm ilişkili bağırsak bozukluklarının sempatik veya parasempatik bir nedeni vardır ve bağırsağın kendisinde değildir.
