opsonizasyonu

opsonizasyonu bağışıklık sisteminin bir sürecidir. Kompleman sisteminin antikorları veya proteinleri vücuda yabancı hücrelere bağlanır ve onları işaretleyerek fagositlerin onları bulmasını sağlar. Opsonizasyon eksikliği, zayıf bir bağışıklık sistemine eşittir ve genellikle belirli tamamlayıcı faktörlerin kalıtsal eksikliğine karşılık gelir.

Opsonizasyon nedir?

Opsonizasyon, bağışıklık sisteminin bir sürecidir. Kompleman sisteminin antikorları veya proteinleri vücuda yabancı hücrelere bağlanır ve onları işaretleyerek fagositlerin onları bulmasını sağlar.

Tıbbi terim opsonizasyonu veya opsonizasyon Yunancadan gelir ve kelimenin tam anlamıyla "yemek" gibi bir anlama gelir. İnsan vücudunda opsonizasyon, immünolojik bir mekanizmadır.

Bağışıklık sistemi, insanları yabancı hücrelerden ve patojenlerden korur. Yabancı hücreler bağışıklık sistemi tarafından bu şekilde tanınır ve antikorlar veya sözde tamamlayıcı sistem tarafından işaretlenir. Bu işaret, savunma tepkisini mümkün kılar.

Markalama işlemleri opsonizasyona karşılık gelir. Virüs ve bakteri gibi yabancı hücrelerin yüzeyinde yer alırlar. Opsonizasyondan sonra granülositler ve makrofajlar gibi immünolojik hücreler istilacı mikroorganizmaları yabancı olarak tanır ve fagositoza (savunma) devam eder.

Bir opsonin antikoru, Fc bileşeni ile fagositlerin Fc reseptörlerine bağlanan ve böylece fagositozu uyaran immünoglobulin G'dir. Kompleman sisteminde C3b en önemli opsonindir. Monositler, fagositler, nötrofiller, makrofajlar ve bazı dendritik hücreler üzerindeki CR1 reseptörlerine bağlanır. Bu şekilde, spesifik antikorlara ihtiyaç duymadan bir partikülün fagositozunu başlatır.

Bu, opsonizasyonu doğuştan gelen bağışıklık sisteminin önemli bir süreci haline getirir ve bazen öğrenilen bağışıklık yanıtlarından bağımsız olarak gerçekleşebilir. Opsonizasyon, antikorlar ve tamamlayıcı sistem nedeniyle sıklıkla aynı anda gerçekleşir.

İşlev ve görev

Opsonizasyon ile bağışıklık sisteminin fagositleri için bakteri gibi patojenler belirlenir. İmmünolojik fagositler veya makrofajlar, patojenleri daha hızlı ve daha etkili bir şekilde yerler.

Opsonizasyonun bir olasılığı, antikorların bağlanmasıdır. Opsonin antikorları neredeyse tamamen IgG sınıfına aittir. Çoğu durumda IgG1 ve IgG2'dir. Bu antikorlar iki ağır ve iki hafif protein zincirinden oluşur ve Y şeklindedir. Kısa uçlarında yabancı hücrelerin ve haptenlerin yüzey yapılarına bağlanan bağlanma bölgeleri vardır. Antijen bağlayıcı kısım, Fab fragmanı olarak adlandırılır. İmmünoglobulinler, bağışıklık sistemi için yabancı hücreleri işaretler ve bulunmalarını ve saldırılarını kolaylaştırır.

IgG antikorları, ikincil bağışıklık tepkisinin bir parçasıdır ve yalnızca antijenlerle ilk temas yoluyla üretilen ve bağışıklık sisteminin bu şekilde duyarlı hale getirilmesi yoluyla üretilen spesifik bağışıklık hücreleridir. Birincil bağışıklık tepkisinde, antijen etiketlemesi genellikle tamamlayıcı sistem aracılığıyla gerçekleşir. Bu, mikroorganizmaların yüzeylerinde aktive olan bir plazma protein sistemidir.

Kompleman sistemi, hücreyi yok eden özelliklere sahip 30'dan fazla protein içerir. Opsonizasyon ile kompleman sisteminin proteinleri patojenin yüzeyini kaplar ve fagositlerin onları tanımasını ve yok etmesini sağlar. Kompleman sistem aktivasyonunun klasik yolunda birkaç glikoprotein yer alır.

Bu, mannoz bağlayıcı lektinin patojenik yüzeylerde N-asetilglukozamine bağlandığı ve böylece MBL ile ilişkili serin proteazı aktive ettiği lektin yolundan ayırt edilmelidir. Kompleman sistem aktivasyonunun alternatif yolu, kararsız bir tamamlayıcı faktörün kendiliğinden bozunmasıyla tetiklenir. İlk yol genellikle antikorlar aracılığıyla olur. İkinci yol, lektin arabuluculuğuna dayanır. Üçüncü ve alternatif yol, antikorlardan tamamen bağımsız olan spontan bir reaksiyona karşılık gelir.

Üç yolun tümü, C3 dönüştürücülerin yabancı hücrelerin yüzeyine bağlanmasına izin vermek için tamamlayıcı sistemi uyarır. Bu süreç, makrofajların kemotaktik çekiciliğini tetikleyen sözde bir bölünme kaskadı oluşmasına yol açar. Yabancı hücrelerin parçalanmasına yol açan fagositoz gerçekleşir.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

➔ Savunma ve bağışıklık sistemini güçlendiren ilaçlar

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Özellikle tamamlayıcı faktörlerin eksikliği, immünolojik yapı üzerinde ciddi etkilere sahiptir. Doktor, tamamlayıcı sistemin değerlerinin düşük olduğunu tespit ederse, bu, örneğin bir immün kompleks hastalığına bağlı olabilir.

Akut pankreatit gibi hastalıklar fenomenle ilgili olabilir. Bu, pankreasın akut bir iltihabıdır. Otoimmün hemolitik anemiler de düşük kompleman sistem değerlerinden sorumlu olabilir. Bu hastalıklarda antikorlar vücudun kendi eritrositlerine karşı yönlendirilerek anemiyi tetikler.

Sıklıkla, tamamlayıcı faktör eksikliğine dermatoz neden olur. Kabarcıklı cilt durumu veya otoimmün kabarcıklanma dermatozu gibi hastalıklar olası nedenlerdir. Kompleman faktörlerinin eksikliği, aynı zamanda, tamamlayıcı tüketimi tarafından tercih edilen streptokok sonrası GN veya SLE nefrit gibi bir glomerülonefrit semptomudur.

Bağ dokusundaki kolajenozlar ve dolayısıyla iltihaplı romatizmal hastalıklar da sıklıkla tamamlayıcı sistemin eksiklik semptomlarıyla ilişkilidir. Aynısı kriyoglobulinemi ve dolayısıyla damarlarda kronik olarak tekrarlayan bağışıklık hastalıkları için de geçerlidir. Bu hastalıklar, anormal ve soğuk çökeltici serum proteinlerinin saptanmasıyla teşhis edilebilir. Öte yandan, tamamlayıcı faktörlerin eksikliği, karaciğer parankimindeki hasarı, kan damarlarının iltihabını veya romatoid artriti de gösterebilir.

Kompleman sistemindeki eksiklik semptomları ile birlikte bağışıklık kompleksinin neden olmadığı hastalıkların tümü kronik iltihaplar ve tümörlerdir. Bazen eksiklik belirtileri de genetiktir. Örneğin, bir C4 eksikliği kalıtsal ve dolayısıyla kalıtsal bir temele sahip olabilir. Kompleman sisteminin en yaygın kalıtsal kusuru, anjiyoödeme neden olan C1 inhibitörlerinin eksikliğidir.

Kompleman sistem kusurları olan hastalar, özellikle bakteriyel enfeksiyonun ana semptomundan muzdariptir. Kompleman sisteminiz opsonizasyon aktivitesinde sınırlıdır. Bu şekilde, istilacı patojenler bulunur ve immünolojik fagositler tarafından daha az etkili ve daha az hızlı bir şekilde yok edilir. Bu fenomen zayıf bir bağışıklık sistemine eşdeğerdir, ancak semptomatik olarak otoimmün benzeri hastalıklarla ilişkilendirilebilir.