Nükleer Tıp

Alanında Nükleer Tıp Tıpta tanıda kullanılan nükleer fiziksel süreçler ve radyoaktif maddeler dahildir. Bu aynı zamanda açık radyonüklitleri de içerir. Nükleer tıpta bir diğer bölüm, tıbbi, biyolojik ve fiziksel ilkelerle bağlantılı olarak radyasyondan korunmadır.

Nükleer tıp nedir?

Tıpta tanı koymada kullanılan nükleer tıp süreçleri ve radyoaktif maddeler nükleer tıp alanına girmektedir. Radyasyondan korunma, nükleer tıpta başka bir sorumluluk alanıdır.

Birkaç alt bölüme ayrılmış kapsamlı bir tıp alanıdır. Bu alanda radyoaktif maddeler kullanılmaktadır. Bunlar radyoizotopları, biyolojik maddeleri, radyofarmasötikleri ve diğer maddeleri içerir.

Bu alanda ayrıca işlev ve yerelleştirme teknolojisi vardır. Ayrıca, açık radyonüklitler, radyoiyot terapisi gibi terapide kullanılan nükleer tıp alanına girer. Sorumluluk alanı tıbbi, biyolojik ve fiziksel prensiplerle tanımlanan radyasyondan korunma ile tamamlanmaktadır.

Bu alanda patogenez, hastalıkların semptomatolojisi ve etiyolojisi gibi ek bilgiler uygulanır. Nükleer tıp bağlamında, tedavinin tanısal planlaması da doz hesaplaması ve radyasyondan korunma ile bağlantılı olarak gerçekleştirilir.

İşlev, etki ve hedefler

Nükleer tıpla tedavi, bir radyasyon terapisti tarafından gerçekleştirilir. Terapinin başlangıcında, terapist tedavi edilecek organa veya vücudun ilgili bölgesine radyofarmasötikler uygular. Uygulanan radyofarmasötikler beta ışınları yayarlar, ancak bu tür radyasyon gama ışınları kadar stresli değildir. Bazı durumlarda tedavi sırasında su ile temas etmemesi gereken yüzeyler boyanır.

En iyi bilinen tedavilerden biri, hipertiroidizm veya tiroid kanseri için kullanılan radyoiyot tedavisidir. Hastalık, radyoaktif olarak işaretlenmiş iyodür izotop iyot-131 ile bir kapsül kullanılarak ağızdan tedavi edilir. Tiroid bezinde birikme nedeniyle, radyoaktif radyasyon nedeniyle orada kötü huylu doku salınabilir. Kesin tedaviyi netleştirmek için önceden tiroid sintigrafisi kullanılabilir.

Diğer bir uygulama alanı, diz veya omuz eklemlerinde romatizma gibi iltihaplı süreçlerin tedavisidir. Bu durumda doktor, radyoaktif izotop yitriyum-90'ı eklemlere enjekte eder. Nükleer tıp aynı zamanda karsinoidler olarak da bilinen nöroendokrin tümörler için bir terapi olarak kullanılır. Doktorlar, Lutetium-177 veya Yttrium-90 maddelerinin etkilerine güvenirler. Dahası, Hodgkin dışı lenfoma (NHL), nükleer tıpla tedavinin odak noktasıdır. Bu durumda radyoimünoterapi kullanılır.

Y-ibritumomab-tiuxetan'ın kullanıldığı bu tedavinin temeli bir antikor terapisidir.Diğer bir uygulama alanı ise kalp krizi izlerini veya kalp kasına kan akışını netleştirmek için kullanılan miyokard sintigrafisidir. Bu inceleme genellikle birleşik stres ve yeniden dağılım sintigrafisi şeklinde yapılır.

Egzersiz bisikleti ağırlıklı olarak yükü oluşturmak için kullanılır. Nükleer tıp, kemik sintigrafisinde de kullanılır. İnsanların tüm kemik yapısı, kemik tümörleri ve karsinom metastazları açısından incelenir. Bu prosedür, eklemlerde veya kemiklerde herhangi bir iltihap olup olmadığını öğrenmek için de kullanılabilir. Ayrıca semptomların kemik yaralanmalarından mı yoksa eklem protezlerinin gevşemesinden mi kaynaklandığı netleştirilir.

Riskler, yan etkiler ve tehlikeler

Bu prosedürleri kullanırken genellikle birkaç yan etki vardır. Bu, nükleer tıp bağlamında muayene ve terapötik prosedürler için geçerlidir. Yan etkiler ortaya çıkarsa, lokal tahriş olabilir. Bununla birlikte, su tutma veya iltihaplanma da mümkündür. Ancak kanser tedavilerindeki yan etkiler tamamen göz ardı edilemez.

Sonuçta bu, radyasyon dozuna ve kanserin ciddiyetine bağlıdır. Hastalığı tedavi etmek için sadece zayıf yayılan maddeler kullanılırsa, vücut üzerindeki yük düşük olacaktır. Bu durumda en önemli faktör, büyük ölçüde çok kısa olan yarı ömürdür. Tedaviden sadece birkaç saat sonra, radyoaktivitenin büyük bir kısmı zaten parçalanabilir ve bu çok fazla içilerek desteklenir.

Kısıtlı günlük planlama nedeniyle ortaya çıkabilecek psikolojik faktörlerde de bir risk görülecektir.Tedavi sırasında ortaya çıkabilecek diğer yan etkiler yorgunluk, baş ağrısı ve iştahsızlıktır. Ayrıca kanser teşhisi ile baş etmek zordur. Ancak bunlar tedavi sona erdiğinde azalacak yan etkilerdir. Semptomların şiddeti aynı zamanda tümörün büyüklüğüne veya tedavi alanına bağlıdır. Bununla birlikte, yorgunluğu içeren uzun vadeli hasarlar olabilir. Işınlamanın sona ermesinden sonra esnekliğin sınırlı kalması söz konusu olabilir. Bu durumda, yorgunluk olarak bilinen şey muhtemelen gelişmiştir.

Normal yorgunluk ile karşılaştırılamayacak sözde yorgunluk sendromu vardır. Hedeflenen eğitim ile vücut daha yüksek verimliliğe geri getirilebilir. Günümüzde tedavi edilecek hastaların defibrilatör veya kalp pili olabileceği göz ardı edilemez. Tedaviyi yürüten doktorlar, hastaları için hangi tedavi şeklinin mümkün olduğuna karar vermede yardımcı olmalıdır. Böyle bir tedavide hastanın kişisel durumu dikkate alınmalıdır.