Nörulasyon embriyonik gelişim bağlamında ektodermal hücrelerden nöral tüpün oluşumudur. Merkezi sinir sisteminin bireysel yapıları daha sonra nöral tüpten gelişir. Nörülasyon bozukluklarında, sinir tüpünün oluşumu kusurludur ve bu da sinir sisteminde çeşitli malformasyonlara neden olabilir.
Nörülasyon nedir?
Embriyonik gelişimin başlangıcında, insan embriyosu farklı hücre katmanlarına ayrılır. Bu hücre katmanlarına kotiledon denir ve gastrulasyon sırasında ortaya çıkar. İnsanlar triploblastiktir ve bu nedenle üç kotiledona sahiptir: iç endoderm, merkezi mezoderm ve dış ektoderm. Kotiledonlar belirli dokuları geliştirmek için programlanmıştır.
Merkezi sinir sisteminin gelişimi, omurgalılarda nöral tüp denen şeyin oluşumu ile başlar. Bu, embriyonik gelişimin 19. gününden itibaren nöral kıvrımların yaklaşımı ve füzyonundan oluşan embriyonik bir doku yapısıdır. Bu süreç nörülasyon olarak bilinir ve nöral ektodermin dış ektodermin birincil yapısından katlanmasına karşılık gelir. Nörülasyon, sinyal maddelerinin etkisi altında gerçekleşir. Bu haberci maddeler, eksenel mezodermin hücrelerinden gelir.
İşlev ve görev
birincil nörülasyon aşamalar halinde çalışır. Başlangıçta nöral plaka ektodermin yüzeyinde sınırlandırılmıştır. İlkel ağzın önündeki rostral ektoderm alanı ve ilkel şerit, bu işlemler sırasında tek bir şekle kalınlaşır. Bir sonraki aşamada, sinir plakalarının kenarları sinirsel çıkıntılara doğru şişer ve ortada sinir oluğu olarak bilinen bir çöküntü oluşturur. Orta çizginin hücreleri notokora bağlanır ve nöral oluğun en derin noktasını oluşturur.
Sonraki aşamada, nöral çıkıntılar nöral kıvrımlar oluşturur. Bu kıvrımlar ortada buluşur ve füzyonları yoluyla nöral oluğu kapatır. Nöral tüp bu şekilde eski nöral kanal haline gelir. Nöral kıvrım füzyonu, hücre zarlarının (N-) kaderin molekülleri temelinde gerçekleşir.
Nörülasyonun bir sonraki aşamasında, nöroektoderm dış germ tabakasından ayrılır. Kalan ektoderm, yüzey ektodermini oluşturmak için birlikte büyür ve embriyonun içine göç eder. Nöral plakanın eski kenarındaki hücreler, nöral tüpün her iki yanında nöral çıkıntılar oluşturur.
Nöral tüp, merkezi sinir sisteminin kökenidir. Gelişimin 25. günü civarında katlanır. Yapının ön açıklığı, arka açıklık kapanmadan önce kapanır ve beynin nöral tüpün ön bölümünde gelişmesine izin verir. Daha arkadaki bölümler omuriliği oluşturur.
Nörülasyon, notokorddan gelen haberci maddeler tarafından tetiklenir. Noggin ve follistatin gibi protein faktörleri, yüzey epitelinin daha da gelişmesini engeller ve sinir dokusu için gelişimsel genlere erişim sağlar. Büyüme faktörleri ile birlikte, yapıların bölgesel farklılaşmasında rol oynarlar. Orta nöral plakada, ektoderm hücreleri seçici olarak notokora tutturulur. İlk önce medial çizgide bulunurlar, daha sonra iki dorsolateral oluşumda birleşirler ve böylece şekillendirme süreci için temel noktaları oluştururlar. Hücre şekli değişiklikleri, hücre iskeleti parçalarının hassas bir şekilde koordine edilmiş yeniden düzenlenmesiyle elde edilebilir. Hücre ağının büyüme süreçleri ile koordineli olarak, belirli yapıların şişkinliği veya geri çekilmesi sağlanır. Bir abutment şeklindeki sabit pivot noktaları, koordineli büyümeyi ve dolayısıyla nöral tüpün hassas bir şekilde şekillendirilmesini sağlar.
Esnasında ikincil nörülasyon Hücre kordonunda, boru şeklinde bir yapı oluşturmak üzere birleşen sıvı dolu boşluklar oluşur. Yapı, yapının lümenine bağlanır ve nöroepiteli ile doldurulur. İkinci embriyonik ayda, mezodermal hücrelerden oluşan ve omuriliğin kuyruk kısmına doğru gelişen nöral tüpe bir kaudal bölüm bağlanır. Bu ikincil nörülasyon insanlarda başlar, ancak belirtilen bir kuyruk yapısı oluşturmaya devam etmez.
Hastalıklar ve rahatsızlıklar
Eksik veya kusurlu nörülasyon, merkezi sinir sisteminde malformasyonlara neden olur. Nörülasyon bozukluklarına ayrıca disrafi adı verilir ve ortaya çıktıkları zamana bağlı olarak çeşitli alt formlar arasında bir ayrım yapılır. Farklı tezahürlere sahip büyük bir disraf grubu, nöral tüpün ayrılma bozukluklarıdır. Gebeliğin üçüncü ve dördüncü haftasında (gebelik) bir nörülasyon bozukluğu ortaya çıkarsa, sinir sisteminde disrafik malformasyonlar gelişir. Bu tür malformasyonlar, nöral tüpün kapanmasındaki rahatsızlıklardan kaynaklanmaktadır ve örneğin, kafatasında meningeal ve serebral defektlerle bir boşluk oluşmasında kendilerini gösterebilirler.
Craniorachischisis totalis, muhtemelen en belirgin nörülasyon bozukluğudur ve beyni ve omuriliği amniyotik sıvıya maruz bırakır. Nöronal doku yerine bağ dokusu oluşumları vardır. Anensefali, biraz daha hafif bir malformasyondur. Bu bozuklukta takke eksiktir, ancak beyin sapı ve beyincik genellikle mevcuttur. Bununla birlikte, bu daha hafif formdaki çocuklar nadiren ilk birkaç ayda hayatta kalır.
Orta hat kusurları aynı zamanda nörulasyon bozukluklarıdır ve beyin malformasyonları veya ikincil beyin hasarı ile ilişkilidir. Bu tür hastalıklara bir örnek, Meckel-Gruber sendromudur. Nörülasyon bozuklukları, omurilikteki en yaygın alanlardan biridir. Spina bifida occulta, genellikle semptomsuz olan böyle bir tezahürün en iyi örneğidir. Spina bifida cystica ayrıca omurgayı etkiler ve felç ve duyarlılık bozuklukları ile ilişkilidir. Bu bağlamda, açık bir form, tenli bir formdan ayrılır. Nörülasyon bozukluklarına dayalı diğer malformasyonlar, siringomiyeli ve diplomiyelidir.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
