Sinir lifi

Sinir lifleri sinir hücrelerinin hücre gövdesinde ince, uzun süreçler halinde ortaya çıkan sinir sistemindeki yapılardır. Elektriksel uyarıları ileterek ve nöronlar arasında ağ oluşturarak bir tür güç hattı görevi görürler. Bu sayede sinir sisteminde bilgi işlenebilir ve alıcı organlara komutlar gönderilebilir. Sinir hastalıkları, algı, motor beceriler ve organların işlevselliğinde bozulmalara neden olur.

Sinir lifleri nelerdir?

bir Sinir lifi bir kabuk yapısıyla (axolemm) çevrelenmiş bir sinir hücresinin uzunlamasına bir çıkıntısıdır (akson, nörit). Yukarı akış eylem tepesinin neden olduğu hücre zarınızın depolarizasyonu yoluyla, aksiyon potansiyelleri şeklindeki sinyaller hücre gövdesinden uzağa yönlendirilir ve sinapslara yönlendirilir.

Bu nedenle organizma içinde bilgi aktarımında özel bir role sahiptir. Aksolemma tipine ve diğer özelliklere bağlı olarak sinir lifleri farklı kategorilere ayrılabilir. Bir nörit, miyelin kılıfla çevriliyse, medüller sinir lifi olur.

Merkezi sinir sisteminde bu, Schwann hücreleri tarafından periferik sinir sisteminde oligodendrositler tarafından oluşturulur. İşaretsiz lifler yalnızca Schwann hücrelerinin sitoplazması tarafından çevrelenmiştir. Eksitasyon iletim yönü de sinir liflerini farklılaştırır. Sinir sistemi ile ilgili olarak afferent aksonlar, duyu organlarından merkezi sinir sistemine uyarılar iletir. Etkili sinir lifleri, çevredeki alıcılara uyarılar iletir.

Anatomi ve yapı

Belirli bölümlerin farklı işlevselliği ve anatomisi nedeniyle, sinir lifi üç alana ayrılabilir: prakson, akson ve telodendron.

Praxon, bir aksonun yaklaşık 25 mikrometre uzunluğundaki tabanıdır ve doğrudan nöronun hücre gövdesine bağlanır ve hareket tepesine bağlanır. Özel bir protein kompleksinden oluşur ve asla miyelinli değildir. Ek olarak, başlangıç ​​segmenti özellikle yüksek yoğunluklu voltaja bağımlı sodyum kanallarına sahiptir.

Praxonu, türe, yere ve işleve bağlı olarak birkaç miyelin katmanına sarılabilen ana akson akışı izler. Bu lipitten zengin ve elektriksel olarak yalıtkan biyomembran, glial hücreler (oligodendrositler veya Schwann hücreleri) tarafından oluşturulur. Ranvier'in bağcıklı halkaları, miyelin kılıfının eksik olduğu ve tuzlu uyarımın iletiminin temelini oluşturan düzenli bölümlerde görünür.

Aksonun ucu, sinapslardan önce gelen telodendriya bir ağaç gibi dallanır. Bu şekilde, bir sinir hücresi diğer birkaç nöron veya efektör ile bağlantı kurabilir.

İşlev ve görevler

Sinir liflerinin ana görevi, soma'dan periferik bir yönde aksiyon potansiyellerini iletmek ve sinapslarda kimyasal habercilerin (nörotransmiterler) salınmasını tetiklemektir. Bilginin hücreden hücreye veya hedef organa iletilmesini sağlamanın tek yolu budur.

Uyarım iletimi, eylem potansiyellerinin temelinin oluşturulduğu hücre gövdesinin eylem tepesinde başlar. Aşağıdaki uygulamadaki uyarma eşiği özellikle düşüktür, böylece burada bir aksiyon potansiyeli kolayca oluşturulabilir. Akson zarının sonuçta oluşan depolarizasyonu, voltaja bağlı sodyum kanallarını açar ve bir depolarizasyon dalgası tüm sinir lifi üzerinde ilerler.

Fiziksel nedenlerden ötürü, aksonun miyelinasyonu, belirgin bir zayıflama olmaksızın daha uzun bölümler üzerinde özellikle hızlı iletime izin verir. Zarf katmanlarının Schwann hücreleri tarafından ayrılması nedeniyle, aksiyon potansiyeli bir boşluktan diğerine atlayabilir. Bu uyarılma iletimi biçimi, medüller olmayan sinir liflerindeki sürekli iletime göre önemli ölçüde daha hızlıdır, daha az enerji gerektirir ve daha ince aksonlara izin verir.

Elektrik voltajlarının iletilmesine ek olarak, sinir lifi de maddelerin taşınmasından sorumludur. Bir sinir hücresinin neredeyse tüm sentezi hücre gövdesinde gerçekleştiğinden, aksondaki işlevleri sürdürebilmek için çeşitli maddelerin yaratılması gerekir.

Hücre gövdesinden aksonun periferik ucuna yönlendirilen taşıma, yalnızca bir yönde ve çok yavaş taşınan proteinleri etkiler. Her iki yönde meydana gelen maddelerin aksonal taşınması, mikrotübüller boyunca veziküller vasıtasıyla gerçekleşir ve hızla ilerler.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

Hastalıklar ve şikayetler

Gençlerde en sık görülen nörolojik bozukluklardan biri multipl sklerozdan kaynaklanır. Merkezi sinir sistemindeki nöritlerin miyelin kılıflarının saldırıya uğrayıp tahrip edildiği kronik inflamatuar bir hastalıktır. Bu, uyarılmanın iletimi üzerinde olumsuz bir etkiye sahiptir ve diğer şeylerin yanı sıra duyusal bozukluklara veya felce yol açar.

Baló hastalığı, akut dissemine ensefalomiyelit (ADEM) veya nöromiyelitis optika (Devic sendromu) ve diğer bazı klinik tablolarla birlikte multipl skleroz, demiyelinizan bir hastalıktır (demiyelinizan hastalık).

Travmatik bir olay sonucu sinir lifi kopması (aksotomi) durumunda da semptomlar ortaya çıkar. Ribozomlar veya kaba bir endoplazmik retikulum, nöritin sitoplazmasında yalnızca istisnai olarak mevcut olduğundan, aksonun bakımı ve işlevi, hücre gövdesindeki protein sentezi tarafından üstlenilmelidir.

Sinir lifi somadan ayrılırsa, nörit sağlanamaz ve ölür. Şiddetli travma varsa, bitişik nöronlar da dejenere olabilir. Çevrede etkilenen sinir hücrelerinin konumu ile ilgili olarak, anterograd ve retrograd transnöral dejenerasyon arasında bir ayrım yapılmalıdır.

Mekanik olarak indüklenen hasara ek olarak, Alzheimer ve Parkinson gibi nörodejeneratif hastalıklar veya aksonal dejeneratif polinöropatiler de aksonların çürümesinde rol oynar.