makrofag

makrofajlar (fagositler) evrimsel olarak en eski doğuştan gelen hücresel bağışıklık sistemine ait olan beyaz kan hücreleridir. Makrofajlar kan dolaşımından kaçabilir ve bir tür polis nöbetçi olarak birkaç ay boyunca doku makrofajları olarak vücut dokusunda hayatta kalabilir.

Ana görevlerinden biri, enfeksiyöz bakterilerin, dejenere endojen hücrelerin veya toksinlerin bir amip gibi etrafından dolaşmak ve fagositize etmek, yani onları "yemek" veya başka bir şekilde zararsız hale getirmek ve onları uzaklaştırmaktır.

Makrofaj nedir?

Çöpçü hücreler olarak da adlandırılan makrofajlar fagositlere ve dolayısıyla bağışıklık tepkisinin doğuştan gelen hücresel kısmına aittir. Gerekirse kemik iliğindeki kök hücrelerden oluşan ve kan dolaşımına giren monositlerden gelişirler.

Bağışıklık sistemi tarafından tanınan bir viral veya bakteriyel enfeksiyon varlığında, monositler enfeksiyonun odağına yakın hareket eder, kan dolaşımını terk eder ve tamamen işlevsel makrofajlara dönüşür. Enfeksiyonun kaynağındaki bulaşıcı mikropları, parçacıkları tamamen kapatarak ve belirli enzimleri kullanarak biyokimyasal ve katalitik olarak parçalayarak fagositize edebilirler. Makrofajlar, küçük hücre organelleri olan lizozomlarda kendilerine karşılık gelen enzimleri taşırlar.

Makrofajlar, doğuştan gelen, yani genetik olarak sabitlenmiş bağışıklık sisteminin bir parçasıdır. Makrofajların özellikle viral enfeksiyonlarla tetiklenen antijen sunumunun işlevi aracılığıyla edinilmiş bağışıklık sistemiyle bir bağlantı vardır. Sunulan antijenler, T yardımcı hücreleri tarafından tanınır ve bu hücreler daha sonra spesifik antikorların üretimini uyarır. Makrofajlar, sitokinleri salgılayarak dokudaki iltihaplanma süreçlerini önemli ölçüde kontrol edebilir.

Anatomi ve yapı

Makrofaj öncü hücreler, kemik iliğindeki kök hücrelerden oluşan monositlerdir. Monositler, yalnızca sitokinlerin etkisi altında farklı makrofaj türlerine farklılaşır. Dokuya göç eden lokalize doku makrofajları durumunda, morfoloji çevreleyen dokuya büyük ölçüde bağlıdır.

Anatomik olarak bir makrofaj, pratikte bir çekirdek, sitoplazma, hücre iskeleti ve çok sayıda organel içeren tek bir hücreye karşılık gelir. Bir makrofaj 25 ila 50 um'lik bir boyuta ulaşır. Fagositlerin boyutu, 5 µm uzunluğunda bir bakteriyi yakalamak ve onu fagozomlarından birinde kilitlemek için yeterlidir. Lizozomlar, ana işlevlerini, patojenlerin fagositozunu veya zararlı bir maddenin parçalanmasını gerçekleştirmek için makrofajlar tarafından kullanılabilir.

Bunlar, fiili fagositozu başlatmak ve gerçekleştirmek için patojen yakalandıktan sonra fagozoma boşaltılan bir dizi bozunma enzimi içeren küçük organellerdir. Makrofajlar ayrıca glikosidik bağları parçalayabilen lizozimi sentezleme yeteneğine de sahiptir. Lizozim ile doğrudan temas, bakterilerin hücre duvarlarını parçalamasına neden olur.

İşlev ve görevler

Makrofajların temel işlevlerinden ve görevlerinden biri, istilacı mikropların veya diğer zararlı maddelerin fagositozudur. Bu aynı zamanda vücudun bağışıklık sistemi tarafından bu şekilde tanınan kendi dejenere hücrelerini (kanser hücreleri) ve zaten ölmüş olan hücreleri de içerir. Makrofajlar, patojenleri fagozomlarından birine kapatabilir ve onları zararsız tek tek bileşenlere ayırabilir. Diğer bir ana görev ise antijen sunumudur.

Bunların çoğu peptit kalıntılarıdır, yani fagositin karmaşık bir mekanizma yoluyla dışarıya "sunduğu" fagositozlanmış mikropların belirli proteinlerinin bileşenleridir. Bazı T yardımcı hücreleri, sunulan fragmanları tanır ve spesifik antikorların sentezini başlatır. Makrofajlar, B ve T lenfositleri gibi bağışıklık sisteminin diğer bileşenlerinin yanı sıra doğal öldürücü hücreler ve fibroblastlar ile etkileşim halinde çok sayıda sitokin üretebilir. Sitokinler, bağışıklık sisteminin çok karmaşık bağışıklık tepkisini kontrol ettiği peptitler ve proteinlerdir.

İnterlökinler, interferonlar, tümör nekroz faktörleri ve sitokinlere atanan diğer maddeler ile bağışıklık sistemi, bağışıklık bileşenlerinin aktivasyonunu ve deaktivasyonunu ve ayrıca saldırganlığı, ateş atakları dahil olmak üzere ilgili bağışıklık tepkisinin gücünü kontrol eder. Bir virüs enfeksiyonu durumunda, dalaktaki özelleşmiş CD-169 pozitif makrofajlar, karşılık gelen bir bağışıklık tepkisini hızlandırmak için virüs parçacıklarını çoğaltma görevini üstlenir.

Makrofajlardan kaçabilecek virüslerin veya virüs parçalarının daha fazla enfeksiyona neden olmasını önlemek için, CD-169-pozitif makrofajlar diğer makrofajlarla sıkıca çevrilir ve böyle bir durumda kaçan virüsü veya virüs parçalarını anında yok edebilir. Bağışıklık sistemi ayrıca kas liflerinin yenilenmesinde önemli bir rol oynayan fagositik olmayan makrofajlara sahiptir. Kas hücrelerinin taşınmasını ve farklılaşmasını sağlayan kontrol proteinleri üretirler.

Hastalıklar

Arızalı makrofajlarla doğrudan ilişkili hastalıklar ve rahatsızlıklar son derece nadirdir. Makrofajların aşırı reaksiyonlarına dayanan, ancak başka bir hastalık tarafından tetiklenen hastalıklar ve semptomlar daha yaygındır. Bu, semptomların fagositlerin doğal bir reaksiyonuna kadar geri izlenebileceği anlamına gelir.

Hemofagositoz Sendromu (HLH), yukarıdaki nedensel ilişkiyi temsil eden nadir bir hastalıktır. Bu hastalık mevcut olduğunda, makrofajlar o kadar fazla aktif hale gelirler ki, sadece atılması gereken eski kırmızı kan hücrelerini fagositoz yapmakla kalmaz, aynı zamanda bir çeşit aşırı bağışıklık tepkisinde sağlıklı hücrelere saldırırlar. Çoğunlukla şiddetli olan hastalık, kalıtsal olabilir, yani belirli genetik kusurlara bağlı olarak, ancak aynı zamanda edinilebilir. İlaç veya enfeksiyonlarla tetiklenebilir.

Ara ürün glukoserebrosidin eksik bir parçalanması olan metabolik bir hastalık olan bu madde, sonuç olarak şişen makrofajların lizozomlarında birikir.Bu şekilde modifiye edilmiş makrofajlara, Gaucher sendromu hastalığının adından türetilen bir terim olan Gaucher hücreleri denir. Gaucher hücrelerinin karaciğerde, dalakta ve kemik iliğinde olduğu kadar sinir sisteminde ve diğer organlarda birikmesi, tedavi edilmezse hastalığın ilerleyen safhasında organ yetmezliğine yol açar.

Kan ve eritrositlerin tipik ve yaygın hastalıkları

• Hemoliz
• Anemi (anemi), demir eksikliği anemisi
• Böbrek anemisi
• Orak hücre anemisi