Caryoplasm Sitoplazmadan özellikle elektrolit konsantrasyonunda farklılık gösteren hücre çekirdeklerindeki protoplazmayı tanımlamak için kullanılan terimdir. Karyoplazma, DNA'nın replikasyonu ve transkripsiyonu için optimal bir ortam yaratır. Şeker hastalarında, karyoplazmada glikojenin hücre çekirdeği kapanımları bulunabilir.
Karyoplazma nedir?
Hücre çekirdekleri sitoplazmada bulunur. Ökaryotik hücrelerin yuvarlak organelleri. Hücre çekirdeği, bir hücrenin genetik materyalini içerir. Tüm hücre çekirdekleri, sitoplazmadan bir çift zar ile ayrılır. Bu çift matrise nükleer zarf denir.
Genetik materyal, deoksiribonükleik asit olarak bulunur. Nükleer ve karyo terimleri, hücre çekirdeğini ifade eder. Yunanca karyon terimi çekirdek anlamına gelir. Bu nedenle karyoplazma, hücre çekirdeklerinin nükleer plazması veya nükleoplazmasıdır. Bu, nükleer zarfın arkasındaki tüm hücre çekirdeği içeriğidir. Hücre çekirdeğinin ana bileşenleri, kromatin, iplik benzeri yoğunlaştırılmış kromozomlar ve nükleollerdir. Karyoplazma, protoplazmanın bir parçasıdır.
Bu, koloidal bileşenleri dahil olmak üzere hücre sıvısını ifade eder. Protoplazma, karyoplazma ve sitoplazmadan oluşur. Hücrenin canlı kısmı, hücre zarı ile çevrili sitoplazmadır. Nükleer membran, iki plazma formunu ayırır. Karyoplazma ve sitoplazma arasındaki temel fark, çözünmüş elektrolitlerin konsantrasyonudur. Karyolimf, yapılandırılmamış karyoplazmaya karşılık gelir. Çekirdek suyu olarak adlandırılır ve çekirdek matrisin protein yapısı tarafından nüfuz edilir. Karyoplazma, sitoplazma ile nükleer gözenekler yoluyla etkileşime girer.
Anatomi ve yapı
Karyoplazmada esas olarak su vardır. Işık mikroskobu altında, renksiz bir preparatta homojen görünür. Yerlerde daha koyu yoğunluklar görünebilir.
Bu yoğunluklar, nükleer cisimler veya nükleoller ve kromatin granülleridir. Kromatin, ince kromozom fibrillerinin topaklanması ve çökelmesidir. Boyamadan sonra, içlerindeki kromomerkezler daha büyük parçalar olarak tanınabilir. Karyoplazmadaki kromatin yoğunluğu hücre aktivitesine bağlıdır. Kromatin her zaman nükleoproteinler, DNA, histon proteinleri ve histon olmayan proteinler içerir. Kromozom kollarının birleşim yerlerine sentromerler denir. Daha hafif kromatin bölgeleri, gevşek kromatine karşılık gelir.
Daha koyu bölgeler, kromatinin kümelenme eğiliminde olduğu daha elektron yoğun kromatin alanlarına karşılık gelir. Karyoplazmanın daha hafif olan ökromatini, elektron yoğun ve daha koyu heterokromatinden ayırt edilmelidir. İki alan arasında yumuşak bir geçiş var. Kullanılmayan DNA'nın daha uzun kısımları, histon proteinlerinin heterokromatin kümelerinde bir araya toplanır. Fonksiyonla ilgili DNA bölümleri ise Euchromatin'de bulunur.
İşlev ve görevler
Her hücre çekirdekten kontrol edilir. Hücrelerin hemen hemen tüm genetik bilgileri, hücre çekirdeklerinin karyoplazmasında bulunur. Karyoplazmanın genetik materyali yalnızca hücre bölünmesi sırasında görülebilir ve bunun dışında yapılandırılmamış bir formdadır. Bir hücrenin tüm metabolik süreçleri, karyoplazmadaki RNA haberci molekülleri aracılığıyla gerçekleşir.
Karyoplazma aynı zamanda transkripsiyon ve replikasyon süreçleri için ideal bir ortamı temsil eder.Transkripsiyon sırasında hücre çekirdeklerinin genetik bilgisi RNA'ya aktarılır. Bu işlem iki şeritten birinde gerçekleşir. DNA zinciri, bir şablon görevi görür. Temel dizileri RNA'ya tamamlayıcıdır. Transkripsiyon, DNA'ya bağımlı RNA polimerazların katalizinin yardımı ile hücre çekirdeğinde gerçekleşir. Ökaryotik hücrelerde hnRNA olarak bilinen bir ara ürün oluşur. Transkripsiyon sonrası modifikasyon, bu ara ürünü mRNA'ya dönüştürür.
Nükleer plazma, bu işlemler için gerekli çevresel koşulları yaratır. Aynısı, DNA'nın bir kopyasının yapıldığı kopyalama işlemleri için de geçerlidir. Karyoplazma en azından mitotik değildir. Sözde çalışma çekirdeğinde mitotik ara faz, kullanıcı bilgisini yoğunlaştırılmamış ve paketlenmiş formunun yanı sıra ökromatin ağında içerir. Hücre çekirdeğinde mitoz başlar başlamaz, hücrenin karyoplazmasında kromatin yoğunlaşması gerçekleşir. Bu nedenle kromatin, çoklu sarmal ve oldukça düzenli bir formdadır ve bu nedenle kromozomlara yol açar.
Hastalıklar
Hücre hasarı genellikle histolojik olarak incelenir. Bu inceleme, hasarın türünün daha kesin olarak belirlenmesine olanak sağlar. Etkilenen hücre çekirdeklerindeki nükleer kapanımların neden olduğu hücre hasarı, bu bağlamda sıklıkla gözlemlenebilir.
Kapanımlar, sitoplazma bileşenlerinden veya yabancı maddelerden oluşabilir. Sitoplazmik nükleer kapanımlar en yaygın biçimdir. Tümörlerde görülebileceği gibi, nükleer zarfın yayılmasından kaynaklanabilirler. Bazen telofazda, bununla birlikte, sitoplazmik yapılar da yeni oluşan yavru çekirdeklere dahil edilir. Bu fenomen, örneğin kolşisin zehirlenmesinde mevcut olabilir. Çoğu durumda, bu tür kapanımlar, nükleer zarfın parçaları ile karyoplazmadan ayrılır ve dejenerasyon gösterir. Ancak karyoplazmaya da girebilirler. Bu, şeker hastalarında görülebileceği gibi, genellikle glikojen birikintilerinde görülür.
Sitoplazmadan daha küçük glikojen parçacıkları muhtemelen nükleer gözeneklerden karyoplazmaya nüfuz eder ve burada büyük agregalar oluşturur. Karyoplazmanın glikojeni de sentezlemesi ve daha büyük parçacıklar halinde polimerize olmasına izin vermesi mümkündür. Enfeksiyonlara ek olarak, çekirdek kapanımlar öncelikle zehirlenme ile ilişkilidir. Kapanımların mitoz üzerinde ciddi etkileri olabilir. Örneğin, fazlar arası çekirdek açık bir değişikliğe uğrarsa, hücreler ve tüm organizma için olumsuz sonuçlar ortaya çıkar.
Bu ilişkiler her şeyden önce büyüme bozuklukları bağlamında tartışılmıştır. Karyoplazma, zar yırtıldığında hücre çekirdeğinden tamamen kaçabilir. Dermatolojinin buzlanma yöntemi bu bağlantıyı kullanır.
