hiperaktivite farklı nedenleri olabilir. Bunlar genellikle uygun bir tedavi seçimine dahil edilir.
Hiperaktivite nedir?
Hiperaktivite genellikle çocukları etkiler (erkekler kızlardan daha sık). Tıpta hiperaktivite, çeşitli zihinsel veya fiziksel hastalıklarla ilişkilendirilebilen bir semptom olarak tanımlanır. Belirgin bir hareket dürtüsü olan her çocuk otomatik olarak hiperaktif değildir; Tam anlamıyla hiperaktivite tıbbi bir tanıdır.
Çocuklarda hiperaktiviteye genellikle konsantrasyon bozukluğu eşlik eder; bu, örneğin dikkat eksikliği / hiperaktivite bozukluğu (ADHD) olarak bilinen durumdur.
Örneğin hiperaktif çocukların dikkati kolaylıkla dağılır ve genellikle okulda huzursuz davranırsa da, zekaları genellikle hiperaktiviteden muzdarip olmayan çocuklarınkinden daha az değildir.
nedenleri
Mevcut bir hiperaktivitenin nedenleri her zaman net bir şekilde belirlenemez. Hiperaktivite, örneğin, depresyon veya otizm gibi akıl hastalıkları (diğer şeylerin yanı sıra, kısıtlı kişilerarası iletişim ve stereotipik davranış yoluyla kendini gösteren gelişimsel bir bozukluk) nedeniyle ortaya çıkabilir.
Fiziksel hastalıklar, etkilenen kişilerde hiperaktiviteye de yol açabilir. Bu hastalıklar arasında hipertiroidizm veya sözde Angelman sendromu bulunur - hipertiroidizm aşırı aktif bir tiroid iken, Angelmann sendromu doğuştan bir gen mutasyonudur.
İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz
➔ Sinirleri yatıştırmak ve güçlendirmek için ilaçlarBu semptomun görüldüğü hastalıklar
- otizm
- Asperger Sendromu
- Duygusal bozukluklar
- Angelman Sendromu
- DEHB
- Hipertiroidi
Teşhis ve kurs
Aktif ve tıbbi anlamda hiperaktif çocuk arasındaki sınırlar genellikle bulanık olduğundan, hiperaktivite teşhisinin yapılması her zaman kolay değildir. Uzmanlar, diğer şeylerin yanı sıra, davranışsal gözlemler ve bakıcıların tanımları düzeyinde ve ayrıca çeşitli psikolojik test prosedürlerinin sonuçlarına dayanarak uygun bir tanı koyarlar.
Hiperaktivitenin nedeni olarak fiziksel hastalık şüphesi varsa, bu tıbbi test prosedürleri kullanılarak kontrol edilebilir. Hiperaktivite, örneğin huzursuz bacak sendromu (nörolojik bir hastalık) gibi semptomların neden olduğu, yalnızca yüksek bir hareket etme dürtüsünden ayırt edilmelidir.
Hiperaktivite, bebekler veya küçük çocuklar kadar erken etkilenenlerde kendini gösterebilir; Örneğin, hiperaktif çocuklar, denemeye daha istekli olduklarında nispeten düşük düzeyde risk bilinci gösterme eğilimindedir. Fiziksel bir hastalığa bağlı olmayan hiperaktivite, ergenlik çağının başlamasıyla genellikle azalır veya ortadan kalkar. Bununla birlikte, bazı durumlarda, etkilenenler yetişkinlikte ara sıra hiperaktiviteden muzdariptir.
Komplikasyonlar
Hiperaktivite genellikle çocuklarda ve ergenlerde DEHB'nin (dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu) bir parçası olarak teşhis edilir. Anaokulunda, etkilenenler genellikle bir mesleğe odaklanmakta güçlük çekerler. Çocuklar ayrıca sıklıkla dil gelişiminde gecikme yaşarlar, bu yüzden iletişim bozulur.
Okulda, etkilenen çocuklar genellikle dersten sonra sorunlar yaşarlar; sakinlik ve konsantrasyon talepleri karşısında bunalmışlardır. Okuldaki performans buna bağlı olarak önemli ölçüde bozulmuştur. Bireysel okul konularına ek olarak, ince motor beceriler genellikle rahatsız edilir, bu nedenle el yazısı temiz olmaz.
Ek olarak, etkilenenler genellikle saldırganlıklarıyla da dikkat çektikleri için sosyal yaşamda bir bozulma olabilir. Sosyal izolasyon, yetişkinliğe kadar ilerleyen yıllarda psikolojik sorunların gelişmesine yol açar. Sürekli huzursuzluk nedeniyle, etkilenenler riskli bir yaşam tarzı sürme eğilimindedir.
Ergenlik döneminde ilgili kişi alkol ve diğer uyuşturuculara yöneldiğinde olasılık artar. Bağımlılık sorunları yetişkinliğe kadar ilerleyebilir. Etkilenenler, depresyon ve suçluluk geliştirme eğilimindedir. Konsantrasyon zorlukları, işyerinde ve ailede yetişkin yaşamını da ciddi şekilde sınırlar.
Günlük yaşam yapılandırılmamış ve tamamen gelişigüzel görünüyor. Dürtüsellik, partneri de etkileyebilir. Partner, ilgili kişinin öfkesi nedeniyle yaralanabilir ve ortaklık bozulabilir.
Ne zaman doktora gitmelisiniz?
Zayıf bir hiperaktivitenin tanınması kolay değildir. Çoğunlukla çocukları ilgilendirir, ancak örneğin yeni bir ilaç aldıktan sonra yetişkinler de etkilenebilir. Çocuklarının diğerlerinden daha huzursuz olduğunu hissedenler, çocuk doktoruna veya aile hekimine götürmelidir. Tanı ile yüzleşmeye hazır olan yetişkinler önce aile hekimine gider.
Mizaç ve enerji, hiperaktiviteden farklıdır. Canlı bir çocuk yeterince zorlanmayabilir veya buharı boşaltmak için daha fazla temiz havaya ihtiyaç duyabilir. Doktor, hiperaktiviteyi tipik parametrelere göre teşhis eder. Bir doktora görünüp görünmeyeceğinizden emin değilseniz, önce çevrenizdeki insanlara sorun. Çocuklar söz konusu olduğunda, anaokulundaki eğitimcilerle veya öğretmenlerle bir tartışma yardımcı olur. Yetişkinler için kesin bir içgüdü gereklidir. Diğer insanlar, etkilenenlerin değiştiğini kesinlikle fark edecekler.
İyi bir aile hekimi, en iyi senaryoda yıllardır tanıdığı hastasını uzmanlara yönlendirmeden önce yakından bakar. Uzmanlar hiperaktiviteyi hızlı bir şekilde keşfeder ve hemen ağır ilaç uygularsa, özellikle bu konuda dikkatli olunması önerilir. Kapsamlı bir soruşturma önceliklidir. Öte yandan, reçetesiz satılan ilaçlar tıbbi tavsiye olmadan alınmamalıdır.
Bölgenizdeki doktorlar ve terapistler
Tedavi ve Terapi
Hiperaktivite tedavisi, diğer şeylerin yanı sıra, altta yatan faktörlere bağlıdır. Fiziksel bir hastalığın neden olduğu hiperaktivite durumunda, tedavinin amacı genellikle başlangıçta altta yatan hastalığı tedavi etmektir. Ortaya çıkan hiperaktivite, genellikle altta yatan hastalığın başarılı bir şekilde kontrol edilmesinden olumlu etkilenebilir.
Dikkat eksikliği / hiperaktivite bozukluğu (DEHB) bağlamında hiperaktivite ortaya çıkarsa, genellikle önce tedavi ihtiyacı kontrol edilir. Uygun tedavi yapılacaksa, tedavi planı genellikle ilgili hastaya göre şekillendirilir.
DEHB bağlamında hiperaktivite terapisi genellikle farklı yönlerden oluşur: Çocuklar veya ergenler etkilenirse, ergenlere ek olarak, bakıcılar ve bakıcılar (öğretmenler gibi) genellikle hastalığın temel özellikleri ve bununla nasıl başa çıkılacağı konusunda bilgilendirilir.
Özel eğitim kursları, bakıcıların hiperaktivite ile başa çıkmasını kolaylaştırabilir. Psikoterapötik önlemlerin bir parçası olarak, etkilenen bir kişi hiperaktiviteyi daha iyi kontrol etmeyi veya yönlendirmeyi de öğrenebilir.
Son olarak, şiddetli veya orta derecede şiddetli vakalarda, hiperaktiviteyi tedavi etmek için ek bir terapi bileşeni verilebilir. İlgili ilaçlar genellikle beyindeki metabolik süreçleri etkiler.
Görünüm ve tahmin
Genellikle çocuklar hiperaktiviteden özellikle etkilenir, ancak yetişkinler de bu semptomdan muzdarip olabilir. Hiperaktivitenin temel özelliği konsantrasyon bozukluklarıdır. Etkilenen insanlar işte veya okulda konsantre olamıyor ve kötü performans gösteriyor. Bu nedenle, hiperaktivitesi olan kişilerin düzenli bir günlük yaşam sürmeleri ve düzenli olarak bir işi ziyaret etmeleri nispeten zordur.
İnsanların hiperaktivite geliştirmesi ve tedavi olmaksızın kendi kendine kaybolması nispeten sık görülür. Bunun gerçekten olup olmadığı, büyük ölçüde ilgili kişinin sosyal çevresine ve genel psikolojik ve fiziksel durumuna bağlıdır. Doğumdan bu yana hiperaktivitesi olan kişiler genellikle tamamen iyileştirilemez. Semptom genellikle sorunu tamamen çözmeyen, ancak sadece hiperaktiviteyi azaltan ilaçlarla tedavi edilir. Sıradan bir günlük yaşam sürdürebilmek için bu ilaçların tekrar tekrar alınması gerekir.
Tedavinin geri kalanı psikolojiktir ve öncelikle, eğer genetik değilse veya zararlı maddelerden kaynaklanıyorsa, hiperaktivitenin nedenlerine yöneliktir. Hiperaktivite tedavisinin başarılı olup olmayacağı evrensel olarak tahmin edilemez.
İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz
➔ Sinirleri yatıştırmak ve güçlendirmek için ilaçlarönleme
Hiperaktivitenin nedenleri her zaman açıkça tanımlanamadığından, önleme pek mümkün değildir. Bununla birlikte, hiperaktivite semptomları ortaya çıkarsa, doktora erken bir ziyaret, tıbbi ve / veya psikolojik önlemlerin erken başlamasına katkıda bulunabilir. Bu, hiperaktivitenin neden olduğu semptomların ve / veya sosyal sorunların kötüleşmesini önlemeye yardımcı olabilir.
Bunu kendin yapabilirsin
Şeker tüketimi hiperaktiviteye yol açabileceğinden, düşük şekerli diyet denemeye değer. Özellikle tatlılar, tatlı hamur işleri ve şekerli içecekler azaltılır. Ek olarak, sağlıklı ve dengeli beslenmenin de iç uyarılma durumu üzerinde olumlu bir etkisi olduğu görülmektedir.
Hiperaktivite ile günlük yaşamda berrak yapılar çok önemlidir. Bu, uyumak ve kalkmak için sabit zamanları, düzenli yemekleri ve düzenli aktiviteleri içerir. Özellikle akşamları, yatma vakti ritüelleri uyumadan önce sakinleşmeye yardımcı olabilir. Bu sadece hiperaktif çocuklar için değil yetişkinler için de geçerlidir. Az tahriş edici bir ortam, özellikle uyurken avantajlı olabilir. Aynı evde yaşayan diğer kişiler de bu yapılanmaya katkıda bulunabilir. Bununla birlikte, özellikle ergenler ve yetişkinler söz konusu olduğunda, ilgili kişinin himaye edildiğini hissetmemesi veya diğer kişilerin durumu orantısız bir şekilde ilgili kişiyi kontrol etmek için kullanmaması için sınırlar koymak genellikle mantıklıdır.
Gevşeme prosedürleri de kendi kendine yardıma katkıda bulunur. Otojenik eğitim, aşamalı kas gevşemesi, meditasyon ve farkındalık iç algıyı geliştirir, fiziksel ve psikolojik gerginliği azaltır ve yansıtma yeteneğini geliştirir.
.jpg)
.jpg)
