İnsan herpes virüsleri Herpesviridae ailesinden konakçıya özgü virüslerdir ve bunların tümü insanlara patojeniktir. Uçuklara ek olarak, bu enfeksiyon grubu esas olarak patojenleri ömür boyu konakçıda kalan genital herpes içerir. Aktif ve pasif durum arasındaki değişiklik, her tür insan herpes virüsünün karakteristiğidir.
İnsan herpes virüsleri nelerdir?
Herpesviridae virüs ailesi, çift sarmallı, doğrusal DNA genomuna sahip zarflı virüslerden oluşur. Bireysel temsilciler en büyük virüsler arasındadır. Şu anda herpes virüs ailesinden 170 civarında bilinen virüs türü bulunmaktadır. Memeliler, kuşlar, sürüngenler ve balıklar dahil olmak üzere farklı omurgalılarla ilişkilidirler. Herpes virüs ailesindeki türlerin çoğu konakçıya özgüdür ve bu nedenle türden türe değişemez.
Temsilcilerin çoğu farklı hastalıkları provoke edebilir. Virüs ailesinin viryonları 200 nm çapa kadar ölçer ve oldukça hassas olan düzensiz girintili virüs zarfına sahiptir. Kabuk ve kapsid arasında yapısal proteinlerin bulunduğu nispeten büyük bir matris boşluğu vardır. Tegument proteinleri, kısmen zara gömülüdür veya kapside bağlıdır.
Herpesviridae'nin konakçıya özgü bir türü olarak, yalnızca insanları etkileyebilen insan herpes virüsü türüdür. Bu nörotropik virüsler insanlar için patojeniktir ve soğuk yaralara (herpes simpleks tip 1) ek olarak, genital herpes (herpes simpleks tip 2), suçiçeği zoster virüsü ve Pfeiffer glandüler ateşinin ve sitomegalovirüsün nedensel ajanıdır. Toplamda sekiz insan herpes virüsü vardır.
Oluşum, Dağıtım ve Özellikler
Herpesviridae'nin ayırt edici bir özelliği kalıcılıktır. İlk enfeksiyondan sonra, hastalığa neden olmadan ömür boyu konakçıda kalırlar. İnsan herpes virüsleri ile bulaşma ilk olarak epitel hücreleri yoluyla gerçekleşir. Alfa herpes virüsleri önce deri veya mukoza hücrelerini enfekte eder ve bu noktada çoğalır. Organizmanın enfekte olmuş hücreleri, güçlü virüs replikasyonu nedeniyle ölür.
Bağışıklık sistemi enfeksiyonu tanır, ancak başarılı bir şekilde müdahale etmeden önce virüsler yayılmaya devam eder. Deri ve mukoza zarının epitel hücrelerinden belirli sinir hücrelerine yayılırlar. Bireysel nöronların hücre çekirdeklerinde, nöron DNA'sına ek olarak, kendi viral DNA'larını epizomal DNA biçiminde biriktirirler.
Bu şekilde viral DNA çekirdeğe ulaşır ve burada bir halkaya kapanır. Kapalı halka şeklinde, viral DNA yıllarca etkilenen sinir hücrelerinde kalır. Bu noktadan sonra virüs sessiz kalır ve bu nedenle insan bağışıklık sistemi tarafından algılanmaz. Bu tür enfeksiyona gizli enfeksiyon denir.
Bu enfeksiyon, yalnızca belirli koşullar altında aktif bir forma dönüşür. Aktive edici etkiler, stres bağlamında ortaya çıkabildiği gibi, her şeyden önce, immünosupresyonu içerir. İlgili kişinin bağışıklık sistemi zayıfladığı anda artık virüslerle ümit verici bir şekilde savaşamaz. İnsan herpes virüsleri, deyim yerindeyse, nöronlar içinde kendileri için zararsız zamanlar ve durumlar için beklerler.
Stres, hastalık, çok fazla UV ışığı veya hormon dalgalanmalarına bağlı immünosupresyon durumunda inaktif virüs aktif duruma geri döner. Yeniden aktivasyondan sonra sinir hücrelerini yok eder, kendini serbest bırakır ve oradan tekrar epitel hücrelerine geçer. Bu şekilde akut bir herpes hastalığı ortaya çıkar. Konakçının bağışıklık sistemi tekrar güçlenir güçlenmez, virüsler sinir hücrelerine geri çekilir ve pasif davranır. Bu döngü bir ömür boyu devam eder.
İnsan herpes virüsleri her zaman insanlar için patojendir. Bununla birlikte, aktif ve pasif durum arasındaki karakteristik değişim nedeniyle, hala vücutta olmalarına rağmen belirli aşamalarda herhangi bir semptoma neden olmazlar.
İnsan herpes virüsleriyle en yaygın enfeksiyon türü, enfekte bir kişiyle yakın temastır. Diğer insanlar, özellikle HSV 1 enfeksiyonunun vezikülleri yoluyla, örneğin öpüşürken uçuklarla enfekte olabilir. HSV 2, genital herpes, çoğu durumda cinsel temas yoluyla bulaşır.
Hastalıklar ve rahatsızlıklar
Dünya çapında nüfusun yaklaşık yüzde 85'i HSV-1 ile enfekte. Diğer yüzde 25, HSV-2 enfeksiyonu taşıyor. Etkilenenlerin yaklaşık üçte biri tekrarlayan şikayetlerden muzdariptir.
Temel olarak, bir herpes enfeksiyonunun semptomları, virüs türüne bağlıdır. Herpes Simplex Virus 1, Herpesviridae ailesinin en iyi bilinen ve en yaygın üyesidir. Bu virüs, aktif fazında ciltte ve mukoza zarında veziküllere neden olur. Uçuklar dudakların kabarmasına neden olur.
Genital herpes veya HSV 2 penis veya vajinada ülserlere neden olur. Bireysel durumlarda, rektal tezahür, HSV 2'nin genital tezahürüne eşlik eder.
Bazen virüsler beyinde iltihaplanmaya neden olur. Bu tür ensefalit genellikle temporal lobu veya frontal lobu etkiler. Bu tür iltihaplar, beynin etkilenen bölgelerinin fonksiyonel bozukluklarında ve başarısızlıklarında ifade edilir.
Grip benzeri semptomları ateşli bir enfeksiyon izler. Sonuç, psikomotor yavaşlama ve organik olarak tetiklenen bir psikosendromun semptomlarıdır. Ayrıca bu formda konuşma bozuklukları ortaya çıkabilir. Bireysel durumlarda kısmi nöbetler meydana gelir. İkincil genelleme mümkündür.
Beyin iltihabı her zaman virüs burundan emildiğinde ortaya çıkar. Bu durumda, koku alma mukozası boyunca beyne ulaşırlar. Bununla birlikte, ortalama olarak, 200.000 kişiden sadece biri, ensefalitli HSV enfeksiyonlarından etkilenir.
.jpg)
.jpg)
