Kardiyopulmoner resüsitasyon

Solunum durduğunda, beyne artık yeterli oksijen verilmez. Kısa bir süre sonra ilk beyin hücreleri ölür. Kardiyak arrest iki ila üç dakika sonra ortaya çıkar. Bu nedenle hızlı hareket edin. Kardiyopulmoner resüsitasyon solunum ve kardiyovasküler arrest tespit edildiğinde gereklidir.

Kardiyopulmoner resüsitasyon nedir?

Kardiyopulmoner resüsitasyon veya kardiyopulmoner resüsitasyon kanı havalandırma yoluyla ve bir Göğüs kompresyonları kan basıncını arttır. Bu şekilde beyin gibi hayati organlara yeterli miktarda oksijen sağlanabilir. Bu, acil servislerin ilaç ve defibrilasyon yardımı ile kalbi tekrar canlandırması için temel oluşturur.

Kardiyopulmoner resüsitasyonda, acil hayat kurtarıcı önlemlerin bir parçası olarak meslekten olmayan kişiler tarafından da uygulanabilen temel önlemler ile genişletilmiş önlemler arasında bir ayrım yapılır.

İşlev, etki ve hedefler

bir Kardiyopulmoner resüsitasyon solunum veya kardiyovasküler tutukluğun meydana geldiği acil durumlarda yapılır. İkincisi için, ani kardiyak ölüm en yaygın nedendir. Buna kardiyak aritmiler, felçler, kalp krizleri veya kazalar, intihar girişimleri, alerjik reaksiyonlar, hava yollarındaki yabancı cisimler, zehirlenme veya elektrik çarpması gibi dış faktörler neden olabilir.

Temel kardiyopulmoner resüsitasyon önlemleri, profesyonel tıbbi personelin yanı sıra sıradan kişiler tarafından da kullanılabilir. Bu, kalp durmasını tanımayı, acil durum numarasını aramayı, hava yollarını temizlemeyi ve kalp masajı ve ventilasyon gibi gerçek resüsitasyon önlemlerini içerir. Otomatik bir harici defibrilatörün kullanımı da kardiyopulmoner resüsitasyonun temel ölçülerinden biridir.

Kalp durması, ilgili kişinin bilinçli olmaması, nefes almaması, yaşamsal işlevleri olmaması ve nabzının olmaması ile anlaşılabilir. Diğer belirtiler arasında soluk görünüm ve dudakların mavi renk değişimi sayılabilir. Kardiyopulmoner resüsitasyondan önce hasta sırt üstü yatırılmalı ve hava yollarının açık olduğundan emin olunmalıdır. Yabancı cisimler, kusmuk veya takma dişler ağız boşluğundan çıkarılmalıdır. Hayat kurtaran kol (ayrıca bakınız: Stabil yanal pozisyon) hava yollarının açık kalmasını sağlar.

Bunun için hasta çene ve alından tutulur ve çene kaldırılarak baş dikkatlice arkaya doğru bükülür. Kesin kesinlik olmasa bile, ilgili kişinin nefes almadığı varsayılır kabul edilmez hemen kardiyopulmoner resüsitasyona başlanmalıdır.

Kardiyopulmoner resüsitasyonun göğüs kompresyonları ve ağızdan ağza veya ağızdan buruna resüsitasyon kombinasyonu olarak performansı, bu konuda eğitim almış ve bu önlemden emin olan acil durum tanıkları tarafından gerçekleştirilebilir.

Yetişkin resüsitasyonu sternuma 30 kez basılmasıyla başlar, ardından iki adet bir saniyelik ventilasyon ve ardından 30 göğüs kompresyonu yapılır. 30 göğüs kompresyonu ve iki nefes bağışının ritmi, bir veya iki kurtarıcının mevcut olup olmadığına bakılmaksızın geçerlidir. Çocukların kardiyopulmoner resüsitasyonu için beş solunum bağışı başlatılır ve ardından 30: 2 oranında resüsitasyona devam edilir.

Kardiyopulmoner resüsitasyonun işe yarayıp yaramadığını görmek için her 1-2 dakikada bir kontroller yapılmalıdır. Kardiyopulmoner resüsitasyon, kişi tekrar kendi kendine nefes almaya başlayana kadar veya acil doktor gelene kadar yapılmalıdır.

Kardiyak arrestler genellikle ventriküler fibrilasyon ile ilişkilidir. Bu durum elektrik çarpmasıyla iptal edilebilir. Başarı şansı ilk dakikada en yüksektir. Defibrilasyon cihazlarına sahip vakalar, yer altı istasyonlarında ve duvarların veya sütunların üzerindeki kalabalık halka açık yerlerde giderek daha fazla görülüyor. Bu AED cihazları, AED, otomatik harici defibrilasyon anlamına gelir ve tam otomatik olarak çalışır. Sesli talimatlar bir hareketten diğerine geçer. Bu nedenle, kardiyopulmoner resüsitasyon için bu cihazlar aynı zamanda uzman olmayan kişiler tarafından da kullanılabilir.

Riskler ve tehlikeler

Kardiyopulmoner resüsitasyon tamamen tehlikesiz değildir. Hastada kaburga veya göğüs kemiği kırıkları ve karaciğer ve dalak yaralanmaları meydana gelebilir.

Ek olarak, hava veya kan, plevra ile akciğer arasındaki plevral boşluğa (pnömotoraks veya hemotoraks) girebilir. Kardiyopulmoner resüsitasyon, kanın perikardiyuma (perikardiyal tamponat) girmesine veya kusmasına ve aspirasyona neden olabilir.

Bu risklere rağmen acil bir durumda kardiyopulmoner resüsitasyona mümkün olan en kısa sürede başlanmalıdır. Etkilenenlere etkili yardım sağlamanın tek yolu budur. Sonuçlarından korkmak için ambulans gelene kadar beklerseniz, hasta için herhangi bir şey yapma şansları çok azdır.