Zehirli marul

Yunan doktor Hipokrat bile kullandı Zehirli marul çare olarak. Roma İmparatoru Augustus'un şifalı bitki sayesinde ciddi bir hastalığa yakalandığı söyleniyor. Zehirli marul bu ülkede yüz yıl öncesine kadar doğal bir çare olarak kullanıldı.

Zehirli marulun oluşumu ve yetiştirilmesi

Zehirli marul, 0,60 ila 1,20 metre yüksekliğe ulaşan ve iğ şeklinde bir kökü olan tek yıllık veya iki yıllık otsu bir bitkidir. Hafif kırmızımsı taşan sapı sütlü bir meyve suyu içerir. Bitki, kenarlarında tırtıklı ve yaprağın alt tarafında ortada sivri uçlu mavi-yeşil, yumurta şeklinde yapraklara sahiptir. Bazal yaprak rozetinden büyür.

12 ila 16 açık sarı ışın çiçeği, piramidal bir salkım içinde sonunda bir arada durur. Çiçeklenme döneminden sonra (Temmuz - Eylül), zehirli marulun koyu kahverengi meyveleri tohumlarını saçar (şemsiye broşürleri). Antik şifalı bitki, aslen Akdeniz bölgesinden geliyor ve Romalılar tarafından tüm Avrupa'da tanıtıldı. 19. yüzyılın ortalarında, Moselle'de zehirli marulla yapılan devasa ekim alanları vardı. Hatta Kuzey Amerika'ya ihraç edildi.

Bugün bitki, Avrupa, Batı Asya ve Kuzey Afrika'nın her yerinde yabani olarak yetişiyor. Zehirli marul, kuru, besin açısından zengin, zayıf alkali topraklarda ve taşlı yüzeylerde güneşli, sıcak yerleri tercih eder. Yaprakları acı-keskin bir tada sahiptir. Şifalı bitki olarak kullanmak istiyorsanız çiçeklenme döneminde yapraklarını toplayıp kurutmalısınız. Süt kokusu çiçeklenmeden birkaç ay önce tutulur ve güneşte kurutulur.

Etkisi ve uygulama

Zehirli marul, acı maddeler, organik asitler, kauçuk, inülin, flavonoidler, yüzde bir ila iki karbonhidrat, yüzde 0.25 yağ, yüzde bir ila iki protein, bol miktarda lif, dihidrolaktusin, glikozid laktus A, laktusin, jakokinelin, laktukopikrin içerir. Sesquiterpen laktonlar, alfa-laktucerol, beta-laktucerol ve sap beta-amyrin, gennanicol ve taraxasterol'ün sütlü suyunda.

Yapraklar kurutulmuş ve ezilmiş halde kaynatılarak çay haline getirilerek ekstrakte edilerek ağızdan kullanılır. Süt suyu kurutulur ve ayrıca alınır. Ek olarak, taze toplanan yapraklar hala ezilebilir ve pap kümes hayvanları için kullanılabilir (harici kullanım). Zehirli marulun psikoaktif bir etkisi vardır: yatıştırıcı bir etkiye sahiptir ve daha yüksek dozlarda narkotiktir.

Rahatlatır, ağrıyı dindirir ve uykuya neden olur. Aynı zamanda antitusif, büzücü, idrar söktürücü ve antispazmodik özelliklere sahiptir. Süt suyu, afyon gibi elde edilir ve bir içeceğin içinde veya doğrudan tüketilir. Bununla birlikte, hasta, zehirli marul bitkisinin tamamından daha güçlü bir etkiye sahip olduğu için (günde 0.1 ila 0.5 gramdan fazla olmamak üzere) özel bir dikkatle dozlamalıdır.

Sinirsel huzursuzluğunuzu gidermek veya suyunuzu boşaltmak için kendinize bir çay yapmak istiyorsanız, bir ila iki çay kaşığı kurutulmuş ve doğranmış bitkiden alın ve üzerine 250 mililitre kaynar su dökün. 15 dakika sonra çayı süzüyor ve gün boyunca üç bardak içiyor. Kurutulmuş yapraklar ayrıca bir pipo içinde çiğnenebilir veya içilebilir. Hoş bir tada sahiptirler ve boğaz ağrısına neden olmazlar.

Ekstraktı yapmak için, 10 ila 20 gram kuru ot, bir litre su ile bir ila iki saat kısık ateşte kaynatılır. Su buharlaştıktan sonra tencerede kalan koyu öz, limon suyu ile seyreltilebilir. Hasta semptomlarını hafifletmek için zehirli marul kullanmak istiyorsa çok düşük dozlar kullanmalıdır:

Günde sadece bir ila iki gram bitki kesinlikle zararsızdır. Belirgin derecede yüksek dozlarda zehirlenme, terleme, baş ağrısı, kusma, baş dönmesi, mide basıncı, uyuşukluk, artan uyku ihtiyacı, dengesiz yürüyüş, ciltte kaşıntı, çarpıntı ve nefes darlığı gibi semptomlarla ortaya çıkar. Şiddetli aşırı doz, kalp yetmezliğinden ölümle sonuçlanabilir.

Sağlık, tedavi ve korunma için önemi

Zehirli marul, 100 yıl öncesine kadar oldukça etkili bir uyku ve yatıştırıcı olarak kullanıldı. Bu şekilde kullanmak için beş gram ot yeterlidir. Laktosid A, öncelikle hiperaktivite, sinirsel huzursuzluk ve uyku bozukluklarını iyileştiren özelliklerden sorumludur.Aynı zamanda bağımlılık potansiyeli olmaksızın afyon benzeri bir etkiye sahiptir. Sütlü su, 18. ve 19. yüzyıllarda hafif bir ağrı kesici olarak kullanılmıştır.

Lactucin, dihydrolactucin ve lactucopicrin aslında ağrı giderici özellikler gösterdi. Süt özsu, kloroformun icadından önce operasyonlarda anestezik olarak da kullanılmıştır. Zehirli marul, öksürük kesici olarak da etkilidir. Doğal tıp, kronik mukozal nezle, kronik bronşit, boğmaca, alışılmış öksürük, kuru öksürük ve hatta bronşiyal astımı tedavi etmek için kullandı.

Gut ve romatizma için boşaltıcı etkisi ve bağırsak kolik ve kolik benzeri adet ağrıları için antispazmodik özelliklerinden dolayı kullanılmıştır. Ayrıca kadın adet döngüsü (dismenore) bozukluklarına da yardımcı oldu. Şifalı bitkinin taze ezilmiş yaprakları ile laperozdan etkilenen cilt bölgelerine ve görme yetersizliği olan kronik göz enfeksiyonlarında lapa lapası uygulandı.

Bugün zehirli marul, güvenli olmayan dozajı nedeniyle yalnızca homeopatik bir ilaç olarak reçete edilmektedir. Lactuca virosa, çiçeklenme zamanında toplanan taze bütün bitkiden elde edilir ve D3 ve D4 ve Teep'te (günde bir ila üç tablet) orijinal bir tentür olarak reçete edilir. Tedavi edici uygulama alanları uykusuzluk ve kuru öksürüktür.