İntervertebral eklemler omurları birbirine bağlayın. Konumlarına bağlı olarak, omurgaya farklı derecelerde hareketlilik sağlarlar ve aynı zamanda omurları stabilize ederler. Faset sendromu, osteoartrit ile ilişkili ağrılı bir intervertebral eklem hastalığıdır.
İntervertebral eklem nedir?
Eklemler, iki veya daha fazla kemik arasında esnek bir bağlantı oluşturur. İnsan vücudunun 140'tan fazla eklemi vardır. Kemik bağlantıları, konumlarına ve üzerlerindeki fonksiyonel gereksinimlere bağlı olarak çeşitli eklem türlerinden birine aittir.
Bir intervertebral eklem olarak, Faset eklem veya Omurga eklemi bitişik omurların eklem süreçleri arasındaki eşleştirilmiş eklem bağlantısına denir. Vertebral ark eklemi ve küçük vertebral eklem eşanlamlı terimler olarak kabul edilir. Herhangi bir eklem gibi, vertebral eklem de hareketlilik yaratır. İntervertebral eklem durumunda, omurganın hareketliliği ile ilgilidir. Mafsal eklemleri bazen eklemler olarak da adlandırılır. Diğer bağlantı türlerinden farklı olarak, kayan eklemin kilit anahtarı anatomisi yoktur.
Bu nedenle bağlantılar, karşıt biçimde biçim ilkesine göre inşa edilmezler ve buna göre birbirine geçmezler, ancak nispeten pürüzsüz bağlantı yüzeylerinden oluşurlar. Bu eklem yüzeyleri, hafif kayma hareketlerine izin veren, intervertebral diskler ve bağlar ile işlevsel bir birim oluşturur.
Anatomi ve yapı
İntervertebral eklemler, düz eklem yüzeylerine sahip düz eklemler ve diartroz olarak sınıflandırılabilecek nispeten geniş bir eklem kapsülüdür. Her bir omurun üstün eklem süreçlerinin kıkırdak yüzeyleri, omurlar arası eklemde üst omurun alt eklem süreçleri ile buluşur.
İlgili eklem yüzeylerinin ilgili pozisyonu, omurganın ayrı bölümlerinde farklılık gösterir, bu da omurlararası eklemlerin farklı bir hareketlilik derecesine yol açar. Omurga eklemleri, lomber ve servikal omurganın komşu omurlarının süreçlerine oturur. Servikal omurgada eklem yüzeyleri, sıfır pozisyonda olduklarında yaklaşık olarak enine düzlemdedir, eklemin üstün eklem süreçleri dorsal-kraniyal yönü gösterir.
Torasik omurga içinde, vertebral eklemlerin eklem yüzeyleri de ek bir yanal eğimle dorsal-kraniyal yöndedir. Lomber omurga, sagital düzlemdeki eklem yüzeylerini destekler. Omurlar arası disklere ve bağlara ek olarak, meniskoid sinovyal kıvrımlar ayrıca omurlararası eklemin fonksiyonel bütününe katkıda bulunur. Eklem boşluğuna orak gibi çıkıntı yaparlar ve eklem kapsülünden gelen ve bir intima ile çevrelenmiş vasküler, gevşek veya sıkı bağ dokusundan oluşurlar.
İşlev ve görevler
İntervertebral eklemler bel, göğüs ve boyun omurlarının omurgalarını eklemli olarak birbirine bağlar ve böylece yapılara belirli bir hareket derecesi verir. Örneğin vertebral eklemler olmadan bir kişi eğilemez veya bir tarafa dönemezdi. Özellikle servikal omurgada, vertebral ark eklemleri boyunca hareketlilik gerekir, aksi takdirde baş döndürülemez.
Evrimsel bir bakış açısından, kafayı çevirmek hayatta kalmakla çok da önemli değildir. İnsanlar kendilerini tehlikelerden haberdar eden sesler algılar ve göreceli olarak otomatik olarak gözlerini gürültü yönüne yönlendirir. Bu size mümkün olan en kısa sürede durumların tam bir resmini verir. Omurga eklemleri olmadan, sabitleme ve sabitleme noktalarının hızlı değişimi her zaman mevcut görüş alanına bağlı olacaktır. Bir bütün olarak, omurlararası eklemler, omurganın farklı bölümlerine, her bir omurga bölümünün işlevsel gereksinimleri ile ideal olarak uyumlu olan üç derece özgürlük verir. Örneğin sagital düzlemde fleksiyon ve ekstansiyon mümkündür, böylece omurganın ileri geri bükülmesine izin verilir.
Yanal bükülme, ön düzlemde mümkün olan yanal bir eğime karşılık gelir. Omurga aynı zamanda sadece omurlararası eklemleri boyunca dönebilir. Servikal omurga bölgesinde, eklemlerin özel anatomisi, yukarıda açıklanan gereksinimler nedeniyle servikal omurgayı omurganın en esnek bölümü yapan belirgin bir dönme hareketi sağlar. Lomber omurgadaki rotasyon olanakları, düşük talepler nedeniyle servikal omurgaya göre daha azdır.
Meniskoid sinovyal kıvrımlar, hareket ettiklerinde eklemli eklem yüzeylerinin uyumsuzluğunu telafi eder. Hareketliliğe ek olarak, intervertebral eklemler aynı zamanda stabiliteyi garanti eder ve omurganın dönmemesini sağlar.
Hastalıklar
Fıtıklaşmış diske ek olarak, faset sendromu denen şey, intervertebral eklemlerin en iyi bilinen fonksiyonel bozukluklarından biridir. Sağlıklı bir sırtta, omurlar, eklemler, bağlar ve omurlararası diskler birbirleriyle ideal şekilde işbirliği yapar.
Sırt esneklik, stabilite ve fonksiyonel esneklik kazanır. Ancak yaşlılıkta omurgada genellikle aşınma ve yıpranma belirtileri görülür. Egzersiz eksikliği, obezite ve genetik eğilim, 30'lu yaşların ortalarında ortaya çıkabilen faset eklemlerin artmış yıpranması ve hatta osteoartriti için risk faktörleridir. Omurlararası diskler yaşla birlikte su içeriğini kaybeder, boy kaybeder ve sertleşir. Bu yapıların düşük elastikiyeti, birbirlerinden yavaşça mesafesini kaybeden omurları etkiler. Bağlar da yıpranırsa omurga stabilitesini kaybeder.
Sonuç olarak faset eklemler, efüzyonlara ve inflamatuar reaksiyonlara neden olabilecek artan yüklere maruz kalır. Faset sendromu temelde şiddetli sırt ve boyun ağrısı ile ilişkili olan intervertebral eklemlerin yüke bağlı artrozuna karşılık gelir. Faset eklemleri olağanüstü derecede çok sayıda sinire sahip olduğu için, sonuç öncelikle derinden yayılan ve yük ile artan sırt ağrısıdır.
Sabahları hastalar, özellikle bel omurgasında genellikle sert hissederler ve gün boyunca geriye yaslandıklarında kötüleşen ağrıdan muzdarip olurlar. Faset sendromu, kas gerginliğine ek olarak kalçalarda veya bacaklarda yaygın ağrıya da neden olabilir. Enflamatuar reaksiyonlardan zarar gören arka segmentlere bağlı olarak, zamanla uyuşma veya diğer anormal duyumlar ve hatta motor bozukluklar meydana gelebilir.
.jpg)
