Gibi geri emilim Su ve besin maddelerinin böbrekten tekrar kan dolaşımına yeniden emilmesini ifade eder.
Yeniden emilim nedir?
Yeniden emilim, önemli bir böbrek aktivitesidir. İdrar üretimi sırasında nefronlarda meydana gelir: Yeniden emilimin ilk kısmı kanın basınçla filtrelenmesinden sonra gerçekleşir. Basınçlı filtrasyon ile kan, glomerüllerin yüksek geçirgen kılcal damarlarından akar ve atık maddelerden arındırılır. Atık maddelere ek olarak, amino asitler, glikoz ve su gibi çok sayıda önemli molekül de filtrelenir. Sonraki reabsorpsiyon olarak da bilinir seçici yeniden emilim olarak adlandırılırsa, yararlı bileşenler proksimal tübülden, yani nefronun bitişik kısmından yeniden emilir.
Yeniden absorpsiyonun ikinci kısmı tübüler sekresyondan sonra gerçekleşir ve konsantre idrarın atılmasıyla birlikte filtrasyon işleminin sonunu oluşturur. Yeniden absorpsiyonun bu kısmı aynı zamanda suyun yeniden absorpsiyonu olarak da bilinir, çünkü mevcut suyun büyük kısmı toplama borularından nefrona geri yayılır ve daha sonra dolaşım sistemine tekrar katılır.
Böbrekler, suyu yeniden emmek ve her şeyden önce mevcut sodyumu yeniden emmek için ozmozun fiziksel yasalarından yararlanır. Su her zaman tuza çekildiği için, tuzun yeniden emilmesi suyun nefrona geri dönmesine ve renal ven yoluyla kan dolaşımına dönmesine neden olur.
Bu, kan filtreleme sürecini tamamlar ve ortaya çıkan idrar böbreklerden atılır ve mesaneye aktarılır (boşaltım).
İşlev ve görev
Yeniden emilim süreci, insan organizması için hayati önem taşıdığından böbrek aktivitesinin önemli bir parçasıdır. Böbrek günde yaklaşık 1800 litre kanı filtreler ve onu 180 litre birincil idrar üretmek için kullanır, bu da yeniden emilim yoluyla iki litre terminal idrarı azaltır.
24 saat içinde 180 litre birincil idrar salan herkes, işleyen böbreklerin geri emilim kapasitesine nasıl hayret edeceğini bilir. Emici olmayan nefronlarda boşaltılması gereken muazzam miktarda idrarın yanı sıra, emilmesi gereken muazzam miktarda su da olacaktır. Muazzam su kaybını telafi etmek için her saat yaklaşık 7 litre su ilave edilmesi gerektiği tahmin edilmektedir.
Yeniden emilim süreçlerinin de kan basıncı üzerinde büyük etkisi vardır. Yüksek düzeyde yeniden emilim, patolojik olarak artmış kan basıncına neden olabilir. Aynı zamanda böbreklerin glomerüllerinde etkili basınç filtrasyonu sağlamak için sabit kan basıncı gereklidir. Bu nedenle, düşük bir kan basıncı, böbreklerin filtrasyon süreçleri üzerinde patojenik bir etkiye sahip olabilir.
Kan dolaşımındaki sabit basıncın muazzam önemi nedeniyle, vücutta böbreklerin emilim süreçlerini kontrol eden birkaç düzenleyici mekanizma vardır. Renin-anjiyotensin sistemi hormonal bilgi taşıyıcıları aracılığıyla böbreklerin yeniden emilim süreçlerini etkiler. Hormon bilgi ağı için ölçüm noktaları, karaciğer, böbrekler ve akciğerlerin kılcal damarlarında bulunur.
Karaciğer yoluyla kan hacminde ve dolayısıyla kan basıncında bir artış başlatılır. Anjiyotensinojen burada yapılır ve böbreklere geçer. Böbreğin nefronlarındaki kan basıncı da çok düşükse, burada renin üretilir ve bu da anjiyotensini anjiyotensin I'e dönüştürür. Anjiyotensin I daha sonra kan dolaşımı yoluyla akciğerlerin kılcal damarlarına taşınır. Kan basıncı da burada çok düşük görünüyorsa, akciğerler anjiyotensin I'i anjiyotensin II'ye dönüştüren anjiyotensin dönüştürücü enzimi (ACE) salgılar.
Buna karşılık, anjiyotensin II böbreklere gönderilir ve böbreküstü bezlerinin aldosteron hormonunu salmasına neden olur. Aldosteron, sodyum geri emilimini ve dolayısıyla suyun yeniden emilimini teşvik eder, bu da kaçınılmaz olarak kan basıncında bir artışa yol açar. Böylece organlar, hormonal bir bilgi ağı aracılığıyla birbirine bağlanır.
Hastalıklar ve rahatsızlıklar
Emilim sürecindeki hormonal bozukluklar ciddi hastalıkları tetikleyebilir. Bu hastalıklardan birine diabetes insipidus denir. Burada olacak reabsorbsiyon eksikliği sonucunda çok fazla konsantre olmayan idrar atılır ve vücut kurumaya başlar. Sürekli olarak büyük miktarlarda su tedarik edilmezse hipernatremi veya hipertonik dehidratasyon hızla gelişecektir. Tuzlar ve diğer elektrolitler, kan dolaşımında oldukça konsantre bir biçimde toplanır ve ayrıca dehidrasyonu destekler.
Diabetes insipidus iki forma ayrılır: Diabetes insipidus centralis, antidüretik hormon ADH'nin hipotalamusta yalnızca yetersiz şekilde üretildiği veya yetersiz taşındığı bir formu tanımlar. ADH, toplama borularında suyun yeniden emilmesini teşvik eder ve atılımı engeller. Aksine, yetersiz miktarda ADH, böbrekler için yeniden emilimin gerekli olmadığının bir işaretidir. Diabetes insipidus centralis kalıtsal olabilir veya travmatik beyin hasarının bir sonucu olabilir. Tüm hastaların üçte birinde nedensel koşullar belirlenemez. Açıklanamayan hastalık vakaları için, henüz araştırılmamış otoimmün hastalıklar neden olarak verilmektedir.
Diabetes insipidus renalis'de kusur, antidiüretik hormonun hormonal üretimi veya geçişinde değil, böbreğin kendisindedir. Doğru hormonal kontrole rağmen, böbrekler bir yeniden emilim sürecini sağlayamazlar ve sonuç olarak konsantre idrarı dışarı atamazlar. Böbrek yetmezliğinden sorumlu olabilecek pek çok neden vardır. Lityum veya bozuk böbrek tübülleri gibi ilaçlar, ciddi böbrek yetmezliğinin birçok nedeninden sadece ikisidir.
.jpg)
.jpg)
