Uzun kemikler

Uzun kemikler uzamış şekilleri nedeniyle isimlerini taşır. Kemiklerin içinde kemik iliğinin bulunduğu tek tip bir ilik boşluğu vardır. Sadece ekstremitelerde görülürler.

Uzun kemik nedir?

Boru şeklindeki kemikler, "uzun boru şekilli kemikler" ve "kısa boru şekilli kemikler" olarak ikiye ayrılabilir. Uzun tübüler kemikler arasında humerus (humerus) ve ulna (ulna) ve radius (radius) yanı sıra uyluk kemikleri (femur), tibia (tibia) ve fibula gibi bacak ekstremite kemiklerini içerir.

Bunun aksine, "kısa boru şekilli kemikler" vardır. Bu, metakarpal ve metatarsal kemikleri (metakarpal veya metatarsal) ve parmak ve ayak parmağı kemiklerini (Ossa digitorum manus veya pedis) içerir. Tübüler kemiklere ek olarak, osteoloji düz kemikler (kafatası, kaburga), kısa kemikler (karpal kemikler), susam kemikleri (dizkapağı), hava dolu kemikler (ön kemikler) ve omurga gibi düzensiz kemikler arasında ayrım yapar.

Kemikler, farklı dokulardan oluşan, iyi kan akışı olan canlı organlardır. Kas-iskelet sisteminin bir parçasıdırlar ve aynı zamanda iç organları korurlar.

Kemiklerin basınca, gerilmeye, bükülmeye ve bükülmeye karşı mekanik özellikleri ve mukavemeti, organik hücreler arası maddeye inorganik bileşenlerin dahil edilmesine dayanmaktadır. Kemik dokusu sürekli yenileniyor. Kolajen fibrillerin düzenine bağlı olarak, lamelli kemikler ve örgülü kemikler arasında da bir ayrım yapılır. Örgülü kemikler yalnızca kemik gelişiminin öncü aşamasında ve kırık iyileşmesinin başlangıcında bulunur.

Anatomi ve yapı

Kemik dokusu büyük ölçüde inorganik bileşenlerden ve burada yine hidroksiapatitten oluşur. Sadece% 25'i organik kısım, başta kollajen ve% 10'u sudur. Kemik dokusu ayrıca kalsiyum ve fosfat için depolama organını oluşturur.

Uzun kemikler, epifiz adı verilen iki kemik ucu ve diyafiz adı verilen bir kemik şaftından oluşur. Epifiz ile diyafiz arasındaki kısa geçiş bölümüne metafiz denir. Uzun kemiğin tamamı daha sonra periosteum denen periost ile çevrelenir. Morfolojik olarak, uzun kemiklerdeki iki kemik mimarisi arasında ayrım yapılabilir. Trabeküller ile iç, süngerimsi yapıya subtantia spongiosa veya kısaca "spongiosa" denir.

Ayrıca, dış substantia compacta veya "compacta" da vardır. Kompakt kemikten yapılmıştır. Süngerimsi kemik, ağırlığı azaltır ve kemik iliğini korur. Copacta, kemiğin gerçek destekleyici işlevini oluşturur. Osteon şeklinde organize edilmiş lamelli kemikten oluşur. Kemiği aşınmaya ve yıpranmaya karşı koruyan kıkırdaklı eklem yüzeyleri epifizlerin üzerinde bulunur.

İşlev ve görevler

Uzun kemikler esas olarak vücuda destek görevi görür. Kemikler aynı zamanda hematopoez bölgesi olsa da, bundan esas olarak düz kemikler sorumludur. İçerdikleri kırmızı kemik iliği, kırmızı kan hücrelerinin, beyaz kan hücrelerinin ve trombositlerin oluşumunda rol oynar.

Kemik oluşumu, kemiğin çözülmesiyle dinamik bir denge içindedir. Osteoblastlar, temel kemik maddesini oluşturmaktan sorumludur. Kalsiyum fosfatlar ve kalsiyum karbonatlar salgılarlar. Bu tuzlar, kolajen lifleri boyunca kristalleşir ve osteoblastları çeperleyerek osteositler oluşturur. Bu doku sertleşir ve kemik yapısını oluşturur. Osteoblastların antagonisti osteoklastlardır. Kemikleri tekrar çözebilirler. Örneğin, kemik yüklü değilse, ör. Kemik uzun süre alçıda kalırsa, önemli ölçüde kemik yıkımı ve dolayısıyla iskelette kalsiyum kaybı olur.

Kemiklerin uzunlamasına büyümesi epifiz plakası veya büyüme plakasından başlar. Hyalin kıkırdaktan oluşur ve epifizler ile kemik şaftı arasında bulunur. Sonuç olarak, diyafiz ve epifiz yaşla birlikte uzar ve güçlenir. Büyüme tamamlandıktan sonra, 20 yaş civarında büyüme plakası kemikleşir.

Kan akışı, diyafiz yoluyla kemiğe giren bir arter tarafından garanti edilir. Kan damarının kemiğe girdiği açıklığa foramen nutricium denir. Kan sağlayan arter, besleyici arterdir. Epifizlerin genellikle kendilerine kan sağlayan kendi arterleri vardır - arteriae epifizelleri. Bu nedenle diyafiz besleyici arterden bağımsızdırlar.

Hastalıklar

Uzun kemiklere bağlı olarak ortaya çıkabilecek en yaygın şikayetler kırıklardır. Hemen hemen herkes hayatının bir noktasında bir kemik kırığı geçirir. Kemik üzerindeki aşırı mekanik stresin sonucudur.

Genellikle kayak veya dağ bisikleti gibi sporlarda görülür. Kemik artık ani ve şiddetli bir darbeye dayanamaz. Kırıklar tekli veya çoklu olabileceği gibi açık veya kapalı da olabilir. Çoklu kırık, kemiğin birden fazla kopmasıdır. Açık bir kırık durumunda, kemiğin üzerindeki yumuşak dokular da kesilir, böylece kemik genellikle çıplak gözle görülebilir.

Etkilenenler şiddetli ağrı çekerler ve yaralı bölüm artık keyfi olarak hareket ettirilemez. Ek olarak, kemiğin genellikle muazzam deformiteleri veya anormal hareket aralıkları vardır. Osteoporoz, artan kırılma eğilimi ile ilişkili bir hastalıktır. Genellikle yaşla birlikte ortaya çıkar ve kemik kalitesinde azalma ve kemik kütlesinde azalma olur. Kemik kütlesi doğal olarak 35 yaşından 40 yaşına kadar bir miktar azalmaya başlar. Bu nedenle, kalıtsal, düşük kemik kütlesi olan kişilerde osteoporoz gelişme riski artmıştır. Sonuç olarak, kadınlar erkeklerden daha sık etkilenir.

Osteoporozun önlenmesi ve tedavisi çok benzerdir. Etkilenenlere diyet değişiklikleri veya ilaçlarla daha fazla kalsiyum ve D vitamini sağlanır.

Tipik ve yaygın kemik hastalıkları

• osteoporoz
• Kemik ağrısı
• Kırık kemik
• Paget hastalığı