psikanaliz bir psikoterapi ve aynı zamanda bir psikolojik teoridir. Sigmund Freud tarafından kurulmuştur ve derinlik psikolojisinin öncüsüdür.
Psikanaliz nedir?
Psikanaliz üç bölüme ayrılabilir. Bilimsel bir bakış açısıyla, psikanaliz bilinçsiz psikolojik süreçlerle ilgilenir. Çok sayıda farklı psikanaliz okulu, Freud'un teorilerini bilimsel olarak geliştirmiş ve bunları çeşitli kavramlarla desteklemiştir. Freud'un iyi bilinen halefleri, örneğin, çocuk psikanalizi ve nesne ilişkisi teorisi alanında bir öncü olan Melanie Klein veya psikanalizin öz-psikolojik yönünün kurucusu olan Heinz Kohut'dur.
Psikanalize de metodik olarak bakılabilir. İnsan ruhunu incelemek için kendi yöntemlerini geliştirdi. Bununla birlikte, psikanaliz, yalnızca genel halk arasında terapötik bir yöntem olarak gerçek bir farkındalığa ulaşmıştır. Davranışçı terapinin aksine, psikanaliz, psikolojik acının nedenini belirleyebileceğini ve iyileştirebileceğini iddia eder.
Tedaviler ve terapiler
Terapötik bir prosedür olarak psikanalizin temeli, insanın mevcut psikolojik gelişiminin geçmişten gelen deneyimlere dayanmasıdır. Bu, bir kişinin bugün sahip olduğu tüm dilek, arzu, ihtiyaç ve duyguların önceki yaşamlarından olaylarla bağlantılı olduğu anlamına gelir. Bununla birlikte, bu nedensel ilişkiler, davranışı bilinçsiz bir düzeyde etkileme eğilimindedir ve insanların kendileri tarafından nadiren algılanır.
Psikanalize göre her insanın bir bilinçdışı vardır, bu da bireyin eylemleri ve düşünceleri üzerinde büyük etkiye sahiptir. Bilinçdışı, özellikle zihinsel sorunlar ve akıl hastalıkları ile ilgilidir. Freud'un psikoterapi iddiası, insanları eylemlerinde ve düşüncelerinde günlük olarak etkileyen bu bilinçsiz kısımları bilince getirmekti. Psikanaliz bu nedenle açıklayıcı bir terapidir. Farkındalığın ardındaki fikir, hastanın hastalığının bilinçsiz bağlantılarına bakarak içgörü ve anlayış deneyimleyebilmesidir.
Psikanalizin amacı, hastanın kişiliğini, hastalığın devamına katkıda bulunan özelliklerin etkisini yitirecek şekilde yeniden şekillendirmek ve yeniden yapılandırmaktır. Bu hedefe ulaşmak için seçilebilecek çeşitli tedavi yöntemleri vardır.
Klasik psikanaliz, haftada üç ila beş bir saatlik seanslar içeren uzun vadeli bir süreçtir. Hasta bir kanepede uzanır ve aklına gelen her şeyi söyler. Burada "serbest çağrışım" dan bahsediliyor. Analist dinler ve bu ilişkilerin hastaya yorumlarını sunar. Klasik psikanaliz 300 seansa kadar içerir ve birkaç yıl sürebilir. Günümüzde bu prosedür yüksek maliyet nedeniyle nadiren kullanılmaktadır, ancak Freud tarafından özellikle derin ve uzun süredir devam eden zihinsel bozuklukların tedavisi için önerilmiştir.
Dinamik psikoterapi, derinlik psikolojisine dayalı psikoterapi veya uzun süreli terapi gibi orta vadeli psikanalitik terapi yöntemleri daha az zaman alır. Bu prosedürler çatışma merkezli olma eğilimindedir, bu da özgür çağrışım olmadığı anlamına gelir, daha ziyade terapist hastaya bakar ve temelde yatan çatışma görüşüyle çatışmayı burada ve şimdi odaklar.
Derin psikolojik prosedürlerin olumlu etkisi, özellikle depresyon, panik bozuklukları, sınırda bozukluklar ve travma sonrası stres bozuklukları için bilimsel olarak kanıtlanmıştır. Analitik kısa süreli tedaviler, kısa vadeli kriz müdahaleleri ve acil tedavi için uygundur. Bunlar 25 seansı geçmez. Hasta ve analist, temel bir çatışmayı belirlemeye ve çözmeye odaklanır. Michael Balint'e göre iyi bilinen kısa bir psikanalitik prosedür odak terapisidir.
İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz
➔ Sinirleri yatıştırmak ve güçlendirmek için ilaçlarTeşhis ve muayene yöntemleri
Herhangi bir psikanalizden önce, ilk görüşme şeklinde bir teşhis vardır. Temel amaç, sorunu olan hastanın psikanalize uygun olup olmadığını belirlemektir. Odak noktası, psikanalize özgü aktarım ve karşıaktarım süreçleridir. Terapistin kendisi, sohbetin liderinden ziyade katılımcı gözlemcidir. Hastanın yaşam koşullarını kaydetmeli ve yaşam gelişimini dikkate almalıdır. İlk anamnez olarak çeşitli prosedürler kullanılır.
Balint'e göre interaktif görüşme, yukarıda belirtilen amaca ek olarak, semptomlar ve yaşam öyküsü olayları arasındaki zamansal bağlantıları vurgulamayı da amaçlamaktadır. Argelander'e göre ilk psikanalitik görüşme, daha çok hastanın bilinçsiz mesajlarının ve sözlerinin kaydedilmesine odaklanıyor. Daha önceki deneyimlerle ilgili sonuçlar bundan sonra çıkarılmalıdır. Hayat hikayesi ve biyografik veriler burada önemsiz bir rol oynar. Dührsen ve Rudolf'a göre derin psikolojik biyografik anamnez, hastanın mevcut ve geçmiş yaşamından psikososyal ve gelişimsel faktörleri olabildiğince eksiksiz bir şekilde yakalamayı amaçlamaktadır. Mevcut sosyal yaşam durumu gibi hastanın tıbbi geçmişi ve yaşam öyküsü de dikkate alınır.
Kernberg'e göre yapısal görüşmenin yardımıyla, üç ana kişilik organizasyonu türü arasında bir ayrım yapılmalıdır. Bunun için nevrotik fonksiyonel seviye, borderline fonksiyonel seviye ve psikotik fonksiyonel seviye belirlenir.Operasyonelleştirilmiş Psikodinamik Teşhis için tanısal görüşme ile hastanın hastalık deneyimi ve tedaviden beklentileri kayıt altına alınabilmektedir. Görüşmelerin gerçekleştirildiği çerçeve koşullar genellikle çok benzerdir.
Bu görüşmelerin her biri yaklaşık bir saat sürmektedir. Terapötik bir ilişki başlatmak ve nedensel çatışmaları değerlendirmek gibi temel hedefler de aynıdır. Ancak görüşmelerin odak noktası çok farklı. Görüşmelere alternatif olarak biyografik anamnez yöntemi de teşhis için kullanılabilir. Burada kaydedilen psikolojik, tıbbi ve sosyal gelişmeler, terapiste hastanın tüm kişilik gelişimi hakkında kapsamlı bir genel bakış sağlar.
