Nosisepsiyon

İle Nosisepsiyon insanlarda ağrıya duyarlı doku türlerinde mekanik, kimyasal veya termal uyaranlara bağlı olarak ağrıya neden olan karmaşık bir sinir uyaran etkileşimi. Doğrudan ağrıya neden olan uyaranlar, özelleşmiş duyu sinirleri olan nosiseptörler tarafından CNS'ye iletilir. Beyindeki bundan sorumlu merkezler, nosiseptörler tarafından alınan uyaranlara karşılık gelen ağrı hissini oluşturur.

Nosisepsiyon nedir?

Nosisepsiyon, özel duyu sinirleri olan nosiseptörler tarafından afferent lifler aracılığıyla belirli beyin merkezlerine bildirilen tüm sinir uyarılarını içerir. Sinir uyaranlarının kendisi, mekanik, termal veya kimyasal yaralanmalara maruz kalan çevredeki hücreler tarafından tetiklenir.

Hasar gören hücreler, nosiseptörlerde aksiyon potansiyellerini tetikleyebilen haberci maddeler salgılar ve bunlar daha ileri işlemler için beyne bildirilir. Sorumlu beyin merkezleri ağrı uyaranlarını toplar, değerlendirir ve bunları - normalde - uygun bir ağrı hissi oluşturmak için kullanır.

Stres altındaki ve hatta tahrip olmuş hücrelerden kaynaklanan mekanik, kimyasal ve termal uyaranları kaydetmek için üç farklı tipte nosiseptör vardır. Bir yandan, mekanik uyaranlarda uzmanlaşmış, nispeten hızlı hareket eden ve medüller bir kılıfla çevrili A-delta liflerine sahip olan mekanoreseptörler vardır. Öte yandan, mekanik, kimyasal ve termal uyaranlara yanıt veren ve ayrıca sadece zayıf miyelinli A-delta liflerine sahip polimodal nosiseptörler vardır. Üçüncü sınıf nosiseptörler, miyelinsiz C-liflerine ve saniyede yaklaşık 1 metre düşük iletim hızına sahip polimodal ağrı sensörleridir. A-delta lifleri ise aksiyon potansiyellerini saniyede yaklaşık 20-30 metre ileriye taşıyor.

İşlev ve görev

Nosisepsiyonun ana görevlerinden biri, yakın bir tehlike durumunda neredeyse anında ağrının serbest bırakılmasıdır. Bu durumlarda nosisepsiyon, bir uyarı karakteri ile ağrı oluşumunu sağlar. Tehlikeli bir mekanik, termal veya kimyasal maruziyetten hemen sonra tamamen beklenmedik bir şekilde ortaya çıkan keskin ve saplanan birincil ağrı, genellikle özel mekanik alıcılar veya polimodal nosiseptörler tarafından tetiklenir. Her iki duyusal sinir sınıfı da hızlı A-delta liflerine sahiptir.

Muhtemel bir tehlikeyi önlemek için diz sarsıntısı koruyucu reaksiyonları tetikleyebilecek ağrı hissi üretebilirler. Örneğin, yanlışlıkla sıcak sobanın üstüne dokunursanız, yanma riskini önlemek için eliniz refleks olarak geri döner. Örneğin bir bıçaktan veya ayağı ezmekle tehdit eden ağır nesnelerden kaynaklanan yaklaşan yaralanmalar veya yaralanmalar, el veya ayağın refleks benzeri benzer dönüş hareketlerine yol açar.

Vücuda veya vücudun bölümlerine acil bir tehdit oluşturmayan daha az akut bir risk durumunda, polimodal C-lifleri, bildiren hücrelerin duyusal emilimini, nöronal aksiyon potansiyellerine dönüşümü ve CNS'ye iletimi devralır. Daha sonra oluşan ağrı hissinin lokalize edilmesi daha az kolaydır ve genellikle bıçaklanma veya yanmaya göre donuk ve kalıcıdır ve kesik veya yanıklarda olduğu gibi kolayca lokalize edilebilen birincil ağrıdır.

Bu tür ağrı hissinin yararı, bu tür durumları, gelecekte vücut için elverişsiz hale gelen benzer durumlardan kaçınmak için bölüm belleğinden hatırlayabilmektir. Bu, yavaş C-liflerinden gelen sinyallerin beyindeki belirli merkezlerde yoğun şekilde işlendiği ve aynı anda meydana gelen diğer sensör raporlarına bağlı olduğu anlamına gelir. Bu, belirli sensör raporlarının zaten ağrı hissini tetikleyebileceği anlamına gelebilir, ancak nesnel olarak hiçbir ağrı uyarıcısının mevcut olmaması gerekir.

Refleksleri tetikleyen birincil ağrı, yalnızca lokalize edilmesi nispeten kolay yüzey ağrısıdır. Aksine, kaslarda, kemiklerde veya iç organlarda gelişebilecek derin ağrının (iç organ ağrısı) lokalize edilmesi daha az kolaydır.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Nosisepsiyonun karmaşıklığı ve nosiseptörlerin nöronal aksiyon potansiyellerinin sübjektif ağrı algısına dönüştürülmesi düşünüldüğünde, farklı potansiyel problemler ortaya çıkabilir. Bir yandan, etkilenen hücrelerin sinyallerinin nosiseptörler tarafından alınmasında ve / veya potansiyellerin CNS'ye iletilmesinde sinirsel bozukluklar ortaya çıkabilir. Diğer yandan, sensör sinyallerinin işlenmesindeki problemler de düşünülebilir, bu da ağrı hissinin artmasına veya azalmasına neden olur.

Bu nedenle nosiseptif ve nöropatik ağrıyı ayırt etmek mümkündür. Nosiseptif ağrı, örneğin doku travması veya iç organların kronik enflamasyonundan sonra ortaya çıkar. Kronik sırt ağrısı ve tümör ağrısı da sıklıkla nosiseptörlerin sinyal alan uçlarındaki değişikliklerle tetiklenir. Bu durumlarda, nosiseptörlerin bozulmuş işlevselliği, değişmiş bir ağrı algısına yol açar.

Sinyal işlemede sistemik bir değişiklikle geri dönüşlü veya geri döndürülemez ağrı hissine yol açan nöropatik ağrı çok daha yaygındır. Nosiseptörlerin sinyalleri önce talamik çekirdeklerde işlenir ve korteksin ve amigdalanın belirli bölgelerinde daha fazla işlendikten sonra, somut bir ağrı hissiyle bilince nüfuz etmeden önce zihinsel çağrışımlarla da karşı karşıya kalırlar.

Patolojik olarak aşırı ağrı hissine bir örnek, yumuşak doku romatizması olarak da bilinen fibromiyalji sendromudur. Hastalık özellikle eklemlerde kas ağrısına neden olur. Patolojik olarak aşırı ağrı hissinin tersi, büyük ölçüde azaltılmış ağrı hissidir. Ciddi bir akıl hastalığı olan borderline bozukluğunun belirtisidir. Etkilenenler, acı hissetmeden kendilerine zarar verme eğilimindedir.

Bununla birlikte, çok daha yaygın olanı, semptomatik olarak nöropatik bölgede kronik ağrının eşlik ettiği hastalıklardır. Bunun örnekleri diyabetik polinöropati, zona, multipl skleroz ve uzun süreli alkol kötüye kullanımıdır.