Yakın fiksasyon

Yakın fiksasyon yakın çevredeki bir uyarıcıya odaklanan görseldir. Görme çukuru, en keskin görmenin retina noktasıdır ve fiksasyon için kullanılır. Yakın fiksasyon için çukura ek olarak gözün yakın yerleştirilmesi gerekir.

Yakın fiksasyon nedir?

Tıpta yakın fiksasyon, uzaydaki bir nesnenin kısa mesafeden hedeflenmiş olarak gözlemlenmesi anlamına gelir. Fiksasyon, en yüksek çözünürlüğe sahip retina bölgesinde meydana gelir. Şekilde sarı bir çevreleyen katman olarak gösterilen retina.

İnsanların ideal olarak uzaktaki şeyleri, yakın çevredeki şeyler kadar net görmeleri gerçeği, gözlerin uyum sağlama yeteneğinden kaynaklanmaktadır. Uyum, gözlerin lensin eğriliğini değiştirerek yaptığı yakın ve uzak ayardır.

Ayarlamalar refleks olarak siliyer kas tarafından yapılır. Kasılma durumu, mercek üzerindeki zonüler liflerin gerginliğini düzenler ve böylece eğrilik ve kırılma derecelerini değiştirir. Yakın uyumda, yakındaki nesnelere bakıldığında siliyer kas gerginleşir ve zonüler liflerin gevşemesine izin verir. Bu şekilde lens eğrilir. Aynı zamanda kırılma gücü artar.

Tıpta yakın fiksasyon, uzaydaki bir nesnenin kısa mesafeden hedeflenmiş olarak gözlemlenmesi anlamına gelir. Fiksasyon, en yüksek çözünürlüklü (foveola) retina bölgesinde meydana gelir. Fiziksel alanda yakın fiksasyon, foveola (sarı nokta) ile izleyicinin hemen yakınında sabitlenecek bir nesne arasındaki düz bir çizgidir. Bu düz çizgi aynı zamanda yüz çizgisi olarak da bilinir.

İşlev ve görev

Siliyer kas, bir çift düz kastır. Bu kas kasıldığında, merceğin karşı ucundaki zonüler lifler gevşer. Lensin doğal esnekliği böylece saptırılır ve kırılma özellikleri değişir. Yakındaki nesneleri görmek için, lens siliyer kasın kasılmasıyla deforme olur.

Bir yakınsama hareketinin, bir yakın akomodasyonun ve bir göz bebeği daralmasının aynı anda meydana gelmesi, aynı zamanda bir yakın odak üçlüsü olarak da adlandırılır ve bir nörofizyolojik kontrol döngüsü yoluyla birbirine bağlanır. Yakınsama hareketinin kapsamı doğrudan barınma performansıyla ilgilidir.

Yakın konaklama gibi, uzaktaki konaklama da siliyer kas tarafından kontrol edilir. Uzaktaki nesneleri görüntülerken, zonüler lifler siliyer kası gevşeterek gerilir. Bu sayede lensin eğriliği ve lensin kırılma gücü azalır. Bu uyum süreçleri sayesinde insanlar, çevredeki nesneleri uzaktaki nesneler kadar net görürler.

Konaklama aynı zamanda fiksasyonda da rol oynar. Fiksasyon sırasında göz, görme alanının belirli bir görsel uyaranına dayanır. Sabitleme her zaman görsel çukur ile sabitlenecek nesne arasındaki düz bir çizgide gerçekleşir. Görsel çukur sarı noktanın merkezindedir ve orada bir çöküntü olarak görünür. Retinanın bu bölgesi, fiksasyon için bir ön koşul olduğu gibi, en keskin görmenin olduğu yerdir.

İnsanlarda görsel çukurun çapı 1.5 milimetredir. Görsel çukurda, sinyali tek bir iki kutuplu ganglion hücresine gönderilen ve buradan tek bir çok kutuplu ganglion hücresine ulaşan bir reseptör hücresi bulunur. Optik bilgilerde iletim kaybı veya sinyal zayıflaması yoktur. Sinyal yakınsaması yaklaşık 0'a düşer. Bilinçli görme için ana yöntem fiksasyondur. Görme duyusu hakkındaki gerçek bilgi edinimi, bu nedenle, çoğunlukla görüş çukuru aracılığıyla sabitleme süreçleriyle bağlantılıdır. Görüş hattının dışındaki diğer tüm retina noktaları veya nesneler yalnızca ikincil yönlerdir.

Gözlemci, sabitleme yoluyla görme alanındaki belirli nesnelere odaklanabildiğinden, fiksasyon genellikle görsel dikkat kavramıyla ilişkilendirilir. Okuma, yakın fikre bir örnektir. Okumak aslında bilgi edinmekle ilgili olduğundan, yakın plan sabitlemeler toplam okuma süresinin yüzde 90 ila 95'ini oluşturur ve bu nedenle okurken temel görsel süreçtir.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

➔ Görme bozuklukları ve göz şikayetleri için ilaçlar

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Gözün yakın fiksasyonu, örneğin, uyum sağlama yeteneğinin kaybı ile kaybolur. Böyle bir kayıp, siliyer kasın felç olmasından kaynaklanabilir. Üçüncü kraniyal sinire (okülomotor sinir) verilen hasara ek olarak, optik sinir üzerindeki lezyonlar da yakın fiksasyonu imkansız hale getirebilir. Okülomotor sinir başarısız olduğunda, göz küresi dışa ve aşağı bakar ve öğrenciler genişler. Siliyer kasın eşzamanlı başarısızlığı nedeniyle, hasarlı göz artık harekete uyum sağlayamaz. Özellikle yakın fiksasyonun yakınsama hareketleri bozulur. İkinci kraniyal optik sinir başarısız olursa, etkilenen göz tamamen kördür.

Optik sinir tamamen yok edilmezse, ancak optik sinir birleşimindeki sadece orta kısım hasar görürse, hasta heteronim hemianopiden muzdariptir. Kontralateral hemianopi, görme kordonunun harabiyetinden kaynaklanır. Kraniyal sinirlerin yok edilmesi, örneğin multipl skleroz gibi nörolojik hastalıklar bağlamında gerçekleşebilir.

Fiksasyon ayrıca görsel çukurun doğrudan hastalıkları tarafından da bozulabilir. Böylesine zor bir fiksasyon, eksantrik bir ortamda veya eksantrik bir fiksasyonda kendini gösterir. Eksantrik bir ayar, görme çukurunun maküler dejenerasyonla kullanılmasını engeller. Ana görüş yönü korunur. Sabit nesneleri net görmek yerine, fiksasyon sırasında merkezi bir skotoma (görme alanı kaybı) ile örtülür. Bu nedenle etkilenenler, onları gerçekten görebilmek için geçmişe bakmak zorundadır.

Eksantrik fiksasyon durumunda, eksantrik ayarın aksine, odak noktası artık görüşün ana yönü değildir. Retinadaki bir başka nokta bu işlevi üstlenmiştir ve şimdi sabitleme için kullanılmaktadır. Bu fenomen, örneğin şaşılık bozukluklarında ortaya çıkar ve sıklıkla ambliyopiyi tetikler. Öznel olarak, ilgili kişi bir nesneyi doğrudan tamir ediyor izlenimine sahiptir. Sabitleme için, bundan böyle eksantrik sabitlemenin retina noktasına karşılık gelen yeni ana bakış yönüne dayanır.

Fiksasyon kaybının özel bir şekli nistagmiform fiksasyondur. Nesnelerin kararsız veya huzursuz bir şekilde sabitlenmesi ile karakterizedir ve buna göz titremeleri eşlik eder.