Kemik dokusu özellikle güçlü bir bağ ve destek dokusudur. İnsan iskeletini oluşturur. Vücutta kemik dokusundan oluşan 208 ile 212 arası kemik bulunmaktadır.
Kemik dokusu nedir?
Kemikler farklı dokulardan oluşur. Kemik dokusu kemiğe stabilitesini verir. Bağlayıcı ve destekleyici dokulara aittir ve diğer kemik hücrelerinden oluşur. Uzamsal düzenlemeye bağlı olarak, kemik dokusundaki örülmüş kemik ile katmanlı kemik arasında bir ayrım yapılabilir. Bir kemik kırıldığında buna kırık denir.
Anatomi ve yapı
Kemik dokusu, bir kemik matrisine gömülü kemik hücrelerinden oluşur. Kemik hücrelerine osteositler de denir. Osteositler, tek çekirdekli hücrelerdir ve kemik gelişimi sırasında duvarlarla çevrili olan osteoblastlardan kaynaklanır.
Osteoblastlar, kemik oluşumundan sorumlu hücrelerdir. Kemik matrisi% 25 su,% 30 organik maddeler ve% 45 inorganik maddelerden oluşur. Organik bileşenler sırasıyla% 95 oranında tip 1 kolajenden ve% 5 proteoglikanlardan oluşur. Proteoglikanlar, osteositleri stabilize etmeye yarayan glikosile glikoproteinlerdir. Osteonektin, osteopontin veya osteokalsin gibi kollajen olmayan proteinler de organik kemik matrisinin küçük bir ölçüde parçasıdır. Organik matriksteki kolajen, yüksek mukavemetli kolajen lifleri oluşturur. Hidroksiapatit kristalleri bunlara bağlanır.
Küçük ölçüde, sitrat molekülleri de kemiğin içine yerleştirilir. Kolajen fibrillerinin uzamsal olarak nasıl düzenlendiğine bağlı olarak, dokunmuş kemiklerden veya katmanlı kemiklerden söz edilir. Kemik hücreleri, dokuma kemiklerde düzensiz olarak dağılmıştır. Kolajen lifleri demetler halinde hizalanır. İnsan vücudunda örgülü kemikler oldukça nadirdir. Sadece petröz kemikte, kemikçiklerde ve kraniyal sütürlerin kenarlarında görülürler.
Lamel kemikler birkaç katmandan oluşur. Kolajen fibriller bu katmanlarda aynı şekilde hizalanır.
İşlev ve görevler
Kemik dokusu kemiğe stabilite verir. Kemikler de vücutta stabilite sağlar. İlk bakışta, bu sağlam kumaşın sürekli olarak yeniden şekillendirildiğinden şüphelenilmez. Matematiksel olarak, bir kişi neredeyse her yedi yılda bir tamamen yeni bir iskelet alır. Bu dinamik süreçler kemiği inanılmaz derecede uyumlu hale getirir. Kemik dokusu, sürekli olarak yeni yüklere maruz kaldığı için çok uyumlu olmalıdır.
Örneğin, egzersiz veya ağır ağırlık ile kemikler kalınlaşır. Aksine, egzersiz ve egzersiz eksikliği olduğunda, daha ince ve zayıflar. Kemik kusurlarında (örn. Kırıklar), yeniden şekillenme süreçleri giderek daha fazla gerçekleşmektedir. Osteoklastlar ve osteoblastlar bu birikme ve bozulma süreçlerinden sorumludur. Eski ve gereksiz kemik dokusu osteoklastlar tarafından çözülür. Bu, trabeküllerde geçici bir boşluk yaratır. Osteoblastlar yukarı hareket eder ve bu boşluğu yeni kemik dokusuyla doldurur.
Sağlıklı kemik metabolizmasında kemik oluşumu ile kemik erimesi arasında bir denge vardır. Osteoblastlar ve osteoklastlar birbirleriyle sürekli iletişim halindedir. Örneğin osteoblastlar, osteoklastların aktivitesini artıran veya yavaşlatan maddeler üretebilir. Osteoklastlar ve osteoblastlar arasındaki işbirliği engellenirse, çeşitli hastalıklar ortaya çıkabilir.
Hastalıklar
Osteoporozda osteoklastlar daha çok çalışır. Osteoblastlar artık ortaya çıkan boşlukları kemik maddesiyle dolduramaz. Kemikler gözenekli hale gelir.
Bu nedenle osteoporoz, popüler olarak kemik kaybı olarak adlandırılır. Azalan kemik yoğunluğu, kemiklerin kırılma riskini artırır. Osteoporozda, birincil ve ikincil osteoporoz arasında ayrım yapılabilir. Birincil osteoporoz görünürde bir neden olmadan ortaya çıkar. Bu form çoğunlukla yaşlı kadınlarda bulunur. Menopozdan sonra hastalığa yakalanma riski artar.
İkincil osteoporoz, diğer hastalıklarla birlikte görülen bir komorbiditedir. Endokrin nedenler hormonal sistemi etkiler. Örneğin ikincil osteoporoz, Cushing sendromunun veya hiperparatiroidizmin bir parçası olarak ortaya çıkabilir. Osteoporoz, kemik metabolizmasındaki bozukluklardan da kaynaklanabilir. Bu tür metabolik nedenler, örneğin homosisteinüri veya diabetes mellitustur.
Birçok ilacın da kemik sistemi üzerinde yan etkileri vardır. Bu ilaçlar arasında örneğin glukokortikoidler, heparin veya müshiller bulunur. Osteoporoz, kemik sistemi tümör hastalıklarında da ortaya çıkar. Hastalık başlangıçta tamamen semptomsuzdur. Belirtiler ancak hastalığın sonraki aşamalarında fark edilir hale gelir. Sırt ağrısı, kamburluk, boyut kaybı ve ayrıca artmış kemik kırıkları var.
Osteomalazi ayrıca kemik dokusunu etkileyen bir hastalıktır. Burada kemiğin mineralizasyonu bozulur. Çocuklarda osteomalazi, raşitizm olarak bilinir. Çoğu durumda, hastalığa D vitamini eksikliği neden olur. D vitamini metabolizmasındaki bozukluklar da osteomalaziye neden olabilir. Kemik hastalığının ana semptomu genelleşmiş kemik ağrısıdır. Genellikle bunlar romatizmal şikayetler olarak yanlış yorumlanır. Özellikle göğüs, omurga ve uyluk ağrıdan etkilenir. Röntgen bulguları osteoporozunkilere benzer.
Kemik dokusunun devamlılığı tamamen veya kısmen kesintiye uğradığında oluşan bir kırılmadan söz edilir. Bu bölünme sonucunda kemiğin stabilitesi kaybolur. Kemik kırığının semptomlarına kırık belirtileri denir. Güvenli olmayan kırık belirtileri arasında ağrı, şişme, morarma ve kısıtlı hareketlilik bulunur. Kesin kırık belirtileri arasında kemiğin eksenel yanlış hizalanmaları, sürtünme sesleri, anormal hareketlilik ve açık bir kırık durumunda görünür kemik parçaları bulunur.
Yeşil ağaç kırıkları denen kırıklar özellikle çocuklarda ortaya çıkabilir. Kemik büyümesi henüz genç yaşta tamamlanmamıştır, bu nedenle kemik belirli bir kuvvet uygulandığında elastik bir deformasyonla reaksiyona girebilir. Kemik kıvrılıyor, ancak periosteuma zarar vermeden.
.jpg)
