havuç

havuç bu günlerde tabaktaki en ünlü sebze türlerinden biridir. Almanya'da kişi başı tüketimin ortalama 6,5 ​​kilogram olması boşuna değil. Mükemmel sağlıklı özellikler ve iyi tolerans, olumlu özelliklerden sadece ikisidir.

Havuç hakkında bilmeniz gerekenler

Havucun bilimsel adı Daucus carota subsp. sativus. Ayrıca havuç çok çeşitli isimlerle karşılaşır. Sonraki havuç, havuç, Sarı şalgam ve Havuçlar Bölgesel olarak üretilmiş çok sayıda başka terim vardır.

Yabani havuç ilk olarak MS 60 civarında tıbbi bir bitki olarak bahsedilmiştir. Menşei farklı kökenlerden - özellikle Akdeniz bölgesi, Afganistan ve Küçük Asya'dan geldi. Sebze umbelliferae ailesine aittir. Sadece çeşidine göre farklı şekil ve renklere sahip olan pancar kullanılır. Havuç, ilk yıl yaprak rozeti ve ana kök geliştiren iki yıllık bir bitkidir. İkinci yılda gövde ekseni uzatılır ve çiçek taşıyan bir gövde ortaya çıkar.

Avrupa'da yaklaşık 300 farklı havuç türü vardır ve 1900'den beri ıslahta yoğun değişikliklere uğramıştır. Havuç en iyi ılıman bölgelerde ve aynı zamanda subtropikal bölgelerde gelişir. Ortalama sıcaklığı 16 ila 18 derece olan bölgelerde yüksek verim elde edilmesi daha olasıdır. Bir havuç, taç, kabuk, mantar tabakasının yanı sıra maceracı kökler ve içindeki posadan oluşur. Çeşitlere bağlı olarak pancarın şekli farklıdır. Birkaç isim vermek gerekirse, uzun, kısa, yuvarlak ve konik. Aynı şey pancarın rengi için de geçerli. Bu ülkede en çok bilineni turuncu havuçtur.

Ancak eski mor ve beyaz çeşitleri de modern mutfaklara geri dönüyor. Farklı renkler, diğer şeylerin yanı sıra, çeşitliliği, havayı ve karotenoidler, antosiyaninler ve klorofil gibi mevcut bileşenleri belirler. Mevsimlere bağlı olarak çeşitli yetiştirme türleri de vardır: erken çeşitler, yaz havuçları ve geç kış havuçları. Uzun raf ömrü ve havuçları neredeyse tüm yıl boyunca hasat etme imkanı, havuçları günlük beslenmede son derece önemli hale getirmiştir. Yumuşak ve tatlı tadı ile havuç, diyet mutfağının yanı sıra bebekler ve küçük çocuklar için de ideal bir sebzedir.

Sağlığa önemi

İçerdiği karoten, C vitamini, potasyum ve demir gibi maddeler sağlık açısından büyük önem taşır. Havuçtaki bileşenler bir yandan kan oluşumunu destekler ve ayrıca diş oluşumunu ve vücudun enfeksiyonlara ve hastalıklara karşı direncini olumlu yönde etkiler.

Potasyum içeriği idrar söktürücü etkiye sahiptir. Havuç suyu içen, mide suyunun salgılanmasını düzenler. Havuç, sebzelerdeki pektin içeriği ve uçucu yağlar nedeniyle küçük çocukların sindirim rahatsızlıklarında çok iyi kullanılabilir. Beta-karotenin antioksidan etkisinin tam anlamıyla çalışması için havuçlar her zaman katı veya sıvı yağlarla birlikte yenmelidir. Bu, vücudun serbest radikalleri bağladığı söylenen bu önemli maddeyi daha iyi işlemesini sağlar. Ayrıca görme yeteneği üzerinde olumlu bir etkiye sahiptir ve ciltte hücre yenilenmesine yardımcı olur.

Günlük A vitamini ihtiyacını karşılamak için orta boy havuç tüketmek yeterlidir. İçerdiği falcarinolün kansere karşı koruması gerektiğini gösteren çalışmalar zaten var.

Malzemeler ve besin değerleri

Havuçta, önemli bileşenlerin çoğu kabuğunda bulunur. Daha açık rengiyle tanınabilen hamur, karoten veya sukroz gibi daha düşük madde içeriğine sahiptir. Nitrat içeriği havucun en iç kısmında en yüksektir. Her 100 gram havuç için 26 kalori vardır.

Havucun yaklaşık yüzde 88'i su, artı 0.98 gram protein ve sadece 0.2 gram yağdan oluşmaktadır. B1, B2, B6, C, E vitaminleri içerir. Diğer önemli bileşenler kalsiyum, demir, magnezyum, fosfor, potasyum ve çinkodur. İkincil bitki maddeleri olan karoten çok önemlidir. Havucun renginden kendisi sorumludur. İçerdiği şekere ek olarak, tattan uçucu yağlar ve meyve asitleri sorumludur. (örneğin malik asit veya sitrik asit)

Hoşgörüsüzlükler ve alerjiler

Pişmiş havuçlar genellikle iyi tolere edilir çünkü ısı mevcut alerjenleri yok eder. Ne yazık ki bu çiğ havuç için geçerli değil. Gıda alerjileri burada oldukça yaygındır. Şikayetler genellikle tüketimden hemen sonra ortaya çıkar.

Örneğin astım, nefes darlığı, kaşıntı, burun akıntısı, şişme, sindirim sorunları veya nörodermatit bir alerji için konuşur. Huş ağacı poleni, kereviz ve pelin ile bağlantılı çapraz alerjiler de mümkündür. Olası bir tedavi, alerjiyi tetikleyen gıdalardan kaçınmaktır. Hoşgörüsüzlüğü en aza indirmek için kullanılan akupunktur veya homeopatik ilaçlar da faydalıdır.

Alışveriş ve mutfak ipuçları

Havuçlarınızı kendiniz yetiştiremiyorsanız veya yetiştirmek istemiyorsanız, havuç alırken daha ince, uzun bir şekil arayın. Havucun iç çekirdeği ne kadar az telaffuz edilirse, o kadar önemli ve sağlıklı bileşenler korunur.

Yeşilliklerle alınan salkım havuçlar hızlı ve doğrudan tüketilmelidir. Yeşil, pancardan suyu uzaklaştırdığı için çıkarılır. Taze havuçlar buzdolabının sebze bölmesinde en fazla on gün saklanabilir. Bunlar tüketilmeden önce iyice yıkanır ve fırçalanır. Havuçların soyulması gerekli değildir çünkü bu, birçok iyi malzemeyi ortadan kaldıracaktır. Havuç mükemmel bir raf ömrüne sahiptir. Geç hasat edilen kış havuçları, bir sonraki bahara kadar mahzende en uygun saklama koşullarında (tercihen nemli kumda ve iyi havalandırılmış) kalacaktır.

Yıkanmış havuç adı verilen paketlenmiş havuçlar birkaç ay yenilebilir. Bununla birlikte, bunlar daha az şekere sahiptir ve zamanla değerli içeriklerini giderek daha fazla kaybeder. Başka bir koruma yolu da dondurmaktır. Kısa süre beyazlatılmış havuçlar, dondurucuda aylarca saklanabilir. Lezzetlerinin bir kısmını kaybederler, ancak kalitelerinden hiçbiri. Diğer varyasyonlar, havuçları sirke, su ve baharatlarla ıslatmak ve sebzeleri sıkmaktır.

Hazırlık ipuçları

Havucu hazırlamanın diğer sebzelerin neredeyse hepsinden daha farklı yolları vardır. Elma ve diğer meyvelerle birlikte bir salatada çiğ veya sebze garnitürü olarak pişirilmiş veya buharda pişirilmiş, birçok farklı yemekle uyumludur.

Havuç pişirme süresi 12 ila 18 dakikadır. Mümkün olduğu kadar çok sayıda bileşenin muhafaza edilmesi için sıcaklığın çok yüksek olmamasına dikkat edilmelidir. Havuç suyu da sağlık açısından bir takım olumlu faydaları olduğu söylendiği için popülerdir. Havuç, buğulandığında ve kısaca ezildiğinde, bebeklerin ve küçük çocukların büyüdüklerinde kullanmayı sevdikleri ilk yiyeceklerden biridir.