Of the hospitalizm farklı biçimler alabilir. Aynı zamanda denirdi Yoksunluk Sendromu bir evde veya hastanede kalmanın tüm olumsuz psikolojik veya fiziksel uzun vadeli sonuçlarını açıklar ve özetler. Ancak, misafirperverlik temelde yukarıda belirtilen kurumlardaki yetersiz destekten kaynaklanmaktadır.
Konukseverlik nedir?
© LIGHTFIELD STUDIOS - stock.adobe.com
Kavramı hospitalizm tıpta uzun süreli yatarak yatmanın çeşitli olumsuz sonuçlarını özetler. Alternatif olarak, örneğin, misafirperverlik şu şekilde anılır: duygusal hayal kırıklığı sendromu veya Ayrılık sendromu.
Ortaya çıkan semptomlara bağlı olarak, fiziksel (fiziksel) ve psikolojik misafirperverlik arasında bir ayrım yapılabilir; Fiziksel hastaneciliğin olası semptomları arasında kasların gerilemesi, kısıtlı hareketlilik veya tromboz (kan pıhtılaşması) bulunur. Psikolojik misafirperverliğin semptomları, örneğin, depresif ruh halleri, basmakalıp hareketler (vücudun üstünü sallamak veya sallamak gibi) veya kendi kendine saldırganlığı (kendinize karşı saldırgan eylemler) içerebilir.
Hastanecilik yaşa bakılmaksızın gerçekleşebilir. Örneğin, uzun süre hastanede kaldıktan sonra her yaştan insan etkilenebilir. Hastanecilik, çocuk evlerinde veya bakımevlerinde bulunan veya burada bulunan bazı çocuklarda veya yaşlılarda da bulunabilir.
nedenleri
Olası nedenleri hospitalizm çeşitlidir ve ortaya çıkan semptomlara bağlı olarak farklılık gösterir. Fiziksel misafirperverlik, çoğunlukla bir kişinin depolanması / uzun süreli konaklaması sırasında yanlış veya yetersiz bakım önlemlerinden kaynaklanır.
Örneğin yatalak hastalarda fiziksel hasara çok nadiren fiziksel yeniden konumlandırma, yetersiz hijyenik önlemler ve / veya fizyoterapi egzersizlerinin olmaması neden olabilir.
Zihinsel misafirperverlik, çoğunlukla duygusal ilgi eksikliği, istihdam olanaklarının eksikliği ve akustik ve görsel uyarımın (müzik, renkler veya görüntüler gibi) eksikliği gibi faktörlerden kaynaklanmaktadır. Bakıcılar tarafından açıkça reddedilmesi, akıl hastaneciliğini de destekleyebilir.
Belirtiler, rahatsızlıklar ve işaretler
Konukseverliğin semptomları çeşitli ve kapsamlıdır. Durumdan duruma değişebilir. Etkilenen kişinin yaşı da belirleyicidir. Anksiyete, depresyon, intihar düşünceleri, sınırda kişilik bozukluğu, temel pasif ruh hali, ilgisizliğe kayıtsızlık, özgüven eksikliği, kendiliğinden saldırgan davranış ve istifa gibi zihinsel bozukluklar özellikle yaygındır.
Ruhsal bozukluklar genellikle sosyal davranışta bozukluklara neden olur. Etkilenenler bağlanma, uyum ve iletişim bozuklukları korkusu geliştirir ve saldırgan davranışlara ve kötü kişisel hijyene eğilimlidir. Ek olarak, değişen veya gecikmiş ağrı algısı, temas korkusu veya aşırı duyarlılık gibi duyusal bozukluklar da mümkündür.
Bilişsel bozukluklar sıklıkla ortaya çıkar. Etkilenenler genellikle öğrenme bozukluğuna sahip olmakla birlikte, algı da bozulur. Hafıza kaybı veya hatta uzun veya kısa süreli hafıza kaybı nadiren meydana gelebilir. Çoğu durumda, etkilenenler aynı zamanda monoton hareketler ve stereotipler (örneğin başlarını duvara çarpma) gibi motor bozukluklar veya büyük ölçüde azalmış tepki verme yeteneği gösterirler.
Hastaneciliğin bir başka semptomu, yatak istirahati nedeniyle yara iyileşmesinin bozulması olabilir. Bazı durumlarda, etkilenen çocuklar gelişimde gecikmeler (ör. Kısa boy veya bilişsel eksiklikler) ve artmış parmak emme yaşarlar. Bazen çocuğun daha fazla gelişimi üzerinde büyük bir etkisi olabilen bir güvenlik eksikliği ve rahatsız bir temel güven geliştirirler.
Teşhis ve kurs
Teşhis edilecek hospitalizm örneğin, etkilenen bir kişinin tipik, ortaya çıkan semptomları ve en azından daha uzun bir hastanede kalış süresi olan tıbbi geçmişi temelinde. Bununla birlikte, fiziksel misafirperverlik genellikle daha kolay teşhis edilebilir çünkü fiziksel semptomlar, belirli etkileyen faktörlere daha açık bir şekilde atanabilir. Psikolojik belirtiler ile belirli etkileyen faktörler arasında açık bir bağlantı genellikle daha zordur.
Misafirperverliğin seyri kişiden kişiye değişir ve çeşitli faktörlere bağlıdır: Etkilenen kişinin fiziksel / psikolojik yapısı, bir kişinin zarar verici etkiye maruz kaldığı / maruz kaldığı süre ve semptomların ciddiyeti rol oynar.
Erken müdahale ile ilgili semptomların neredeyse tamamen çözülmesi mümkündür. Hastanecilik süreci, ilgili kişi halihazırda ciddi psikolojik / fiziksel komplikasyonlar geliştirmişse daha uzun sürebilir. Burada müdahalelerle semptomların iyileşmesi mümkündür, ancak tam bir iyileşme olmaz.
Komplikasyonlar
Hastanecilik, hastanın en kötü durumda ölebileceği çok farklı şikayet ve semptomlara neden olabilir. Çoğu durumda, tedavi ve bakım düşük standartta hijyenle gerçekleştirildiğinde ve iltihaplanma ve enfeksiyon meydana geldiğinde ölüm meydana gelir. Etkilenen kişi genellikle kilo kaybı ve iştahsızlıktan muzdariptir.
Ayrıca almış olabileceğiniz herhangi bir ilacın yan etkileri de vardır. Hastanın psikolojik durumu da kafa karışıklığına, panik ataklara ve depresyona yol açan hastanecilikle sınırlıdır. Hastanede egzersiz yapılmaması da kas kaybına ve dolayısıyla hastanın direncinin azalmasına neden olur. Şikayetler neticesinde yaşam kalitesi önemli ölçüde düşer ve ilgili kişi kendini hasta hisseder.
Psikolojik durum, altta yatan hastalık iyi gitmezse ve uygun şekilde tedavi edilemezse bozulmaya devam edebilir. Hastaneciliğin nedenleri tedavi edilebilir ve ortadan kaldırılabilirse semptomlar genellikle nispeten hızlı bir şekilde ortadan kalkar. Tedavi olmadığında komplikasyonlar ortaya çıkar. Bu yine de hastanın ölümüne yol açabilir.
Ne zaman doktora gitmelisiniz?
İştahsızlık, ilgisizlik ve kişilik değişiklikleri gibi belirtiler fark edilirse tıbbi yardım alın. Hastanecilik her zaman hastanede kalışla bağlantılı olarak gerçekleşir. Bu nedenle, bahsedilen belirtiler ortaya çıkarsa, tedaviyi yapan doktorla konuşmalısınız. Çoğu zaman, ciddi şikayetler ortaya çıkmadan önce gerekli yardım sağlanır. Akut semptomlar ortaya çıkarsa, bakım personeli bilgilendirilmelidir. Sorumlu doktorla işbirliği içinde, ilgili kişinin acısını azaltmak için uygun yardımlar sağlanabilir.
Fiziksel şikayetler için daha ileri tedavi gereklidir. Herhangi bir ülserin incelenmesi ve temizlenmesi gerekir ve enfeksiyonların acil ilaç tedavisine ihtiyacı vardır. Hastanın veya bakıcının bu semptomları fark edip etmediğine bakılmaksızın acil tıbbi yardım gereklidir. Hastanecilik genellikle ciddi bir rahatsızlık değildir, ancak hasta dikkatle izlenmeli ve tıbbi olarak tedavi edilmelidir. Klinikten ayrıldıktan sonra semptomlar tekrar ederse, en iyisi derhal aile doktorunuza haber vermenizdir.
Bölgenizdeki doktorlar ve terapistler
Tedavi ve Terapi
Farklı biçimlerini bulmak için hospitalizm Başarılı bir şekilde savaşabilmek için ilk önemli davranışsal önlem, dış koşulları etkilenen kişinin ihtiyaçlarına göre uyarlamaktır. Önceki ortamda böyle bir değişikliğin mümkün olup olmadığı veya alternatif bir ortama geçmenin mantıklı olup olmadığı, duruma göre değişir. Kişinin çevresindeki ilgili iyileştirmeler genellikle çeşitli semptomların iyileşme sürecine katkıda bulunur. Kural olarak, gerekli müdahaleler ne kadar erken olursa, hastanede tedavi başarısı o kadar iyi olur.
İkinci adımda yer alan tedavi önlemleri, hastanede mevcut olan semptomlara bağlıdır: Herhangi bir fiziksel hasar ve / veya işlevsel bozukluk, örneğin ilaç veya fizyoterapi önlemleri ile ayrı ayrı karşılanmalıdır. Konukseverlik bağlamındaki zihinsel bozukluklar, diğer şeylerin yanı sıra, etkilenen bir kişiye tutarlı bir şekilde hitap ederek ve onu meşgul ederek ve uyarıcı bir ortam tasarlayarak (örneğin radyo, kitap veya televizyon biçiminde renkler, görüntüler, metinler veya sesler kullanmak) olumlu yönde etkilenebilir.
Uzun süreli ihmal nedeniyle, psikolojik misafirperverlik bağlamında ciddi şikayetler ortaya çıkmışsa, daha uzun vadeli psikoterapötik önlemler de gerekli olabilir.
İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz
➔ Kişilik bozuklukları için ilaçlarGörünüm ve tahmin
Psikolojik görünümleriyle hastanecilikten kurtulma, büyük ölçüde hastanede kalış süresine ve ilgili hastanın yaşına bağlıdır. Kısa süreli yoksunluk, hastanecilik semptomlarını tetikleyebilir, ancak bunlar genellikle bir hastanede veya benzer bir tesiste uzun süre kaldıktan sonra olduğundan daha hızlı kaybolur.
Yetişkin hastalar da daha dirençlidir, çocuklar ve özellikle yürümeye başlayan çocuklar ve bebekler hassas psikolojik hasara uğrayabilir. Neyse ki günümüzde özellikle genç hastaların anne babalarıyla düzenli ve yoğun iletişim kurmalarına ve hastanecilik semptomlarını en başından düşük tutmaları için hemşirelerden ihtiyaç duydukları ilgiyi göstermelerine büyük özen gösterilmektedir.
İstismarla ilişkili hastanecilik vakalarının özellikle uzun iyileşme süreçleri vardır. Bunlar genellikle, ilgili kişinin uzun süre tecrit altında tutulduğu ceza davalarıdır. Bu durumlarda, hastanecilik, hastaneciliğin en şiddetli şekli olarak kabul edilen Kaspar-Hauser sendromuna dönüşebilir. Hastaneciliğin fiziksel ifadesi olan nozokomiyal enfeksiyon ciddi bir komplikasyondur. Hastane mikropları ile enfeksiyon durumunda, antibiyotikler genellikle artık işe yaramaz, böylece hastanın bağışıklık sistemi enfeksiyonun kendisiyle ilgilenmek zorundadır. Bu tür enfeksiyonlar genellikle kötü sağlık durumunda ölümcüldür.
önleme
Bu önlenebilir hospitalizm genellikle ihtiyaç temelli bakım veya koruma altında olanlar için bakım yoluyla. Örneğin doğumdan sonra tıbbi nedenlerle hastanede uzun süreler geçirmek zorunda kalan bebeklerde psikolojik misafirperverlik gelişimi, genellikle bakıcılarla erken ve düzenli fiziksel temasla önlenebilir. Teşvik edici ve takdir edici bir ortam, genellikle psikolojik misafirperverliğe karşı önleyici bir etkiye sahiptir.
tamamlayıcı tedavi
Hastanecilikle birlikte, takip bakımı, durumun ne kadar şiddetli olduğuna bağlıdır. Hafif bir misafirperverlik, hasta gerekli sevgiyi deneyimlediğinde genellikle kendi kendine azalır. Aile hekimine birkaç gün ila birkaç hafta sonra tekrar danışılmalıdır. Doktor fizik muayene yapabilir ve gerekirse uygun bir ilaç yazabilir.
Hastanecilik şiddetliyse, genellikle terapötik tedavi gereklidir. Terapiyi tamamladıktan sonra, hasta aktif ve tatmin edici bir yaşam tarzına dikkat etmelidir. Genellikle hastane korkusu olduğu için uygun alternatifler aranmalıdır. Tekrar hastaneye gitmeden önce hasta terapistle konuşmalıdır. Sakinleştirici veya antidepresan almanız gerekebilir.
Etkilenen küçük çocuklar kalıcı anne bakımı görmelidir. Bu, hasta çocuğun koruyucu bir aileye yerleştirilmesinde veya ebeveynlerin anne-çocuk terapisinin bir parçası olarak çocukla yakın bir ilişki geliştirmesinde başarılı olur. Hastanecilik günümüzde sadece nadiren gerçekleşmektedir, bu nedenle hedefe yönelik tedavi her zaman ilgili fiziksel, zihinsel ve duygusal şikayetler göz önünde bulundurularak yürütülmelidir. Ağır hastanede yatma durumunda, uzman bir tesise yerleştirme gerekli olabilir.
Bunu kendin yapabilirsin
Hastaneciliği tedavi etmek için öncelikle etkilenen kişinin dış koşullarının ayarlanması gerekir. Mümkünse hasta daha uygun bir barınağa taşınmalı ve bireysel olarak ve ihtiyaçları doğrultusunda bakılmalıdır. Ayrıca ortaya çıkan psikolojik ve fiziksel bozukluklar da tedavi edilmelidir. Ayrıntılı olarak hangi önlemlerin alınması gerektiği tamamen ilgili şikayete bağlıdır.
Fizyoterapi genellikle tavsiye edilir çünkü fiziksel aktivite önemli bir tedavi aracıdır. Terapötik tedaviye ek olarak, psikolojik şikayetler, etkilenen kişiyle düzenli ilişki kurarak hafifletilir. Günlük sohbetler, hobilerle pratik yapmak veya sadece arkadaşlarla ve aileyle temas kurmak, misafirperverliği önemli ölçüde azaltabilir. Hastanın çevresi, ister radyo, kitap, televizyon veya diğer istihdam olanakları biçimindeki görüntüler, renkler veya sesler yoluyla olsun, çekici bir şekilde tasarlanmalıdır.
Hastanecilik, klinikten veya bakım evinden ayrıldıktan sonra meydana gelirse, ilgili kişinin de özen ve ilgiye ihtiyacı vardır. Daha az şiddetli vakalarda, hastanecilik kendiliğinden kaybolur ve hasta birkaç hafta veya ay sonra tekrar zinde olur. Her durumda şikayetler hakkında bir doktora bilgi verilmelidir.
.jpg)
