belirlemek

İlk algılama süreci, algısal yapıların duyu hücreleri üzerindeki duyumdur. Buna belirlemek beyinde şu anda algılanan uyaranlar ile algılama belleğinden gelen uyaranlar arasında bir algılama, bir karşılaştırma yapılır. Sadece bu karşılaştırma kişinin onu yorumlamasını sağlar.

Biliş nedir?

İnsan anatomik duyu sistemleri, çevrelerinden ve kendi içlerinden uyarı almalarını sağlar. Uyaran, ilgili algılama sisteminin duyu hücreleri tarafından alınır. Kişinin kendi vücudundaki kendi çevresinin veya süreçlerinin bir resmini elde etmek için, uyaran toplama, algının yalnızca ilk örneğidir. Algısal bilgi, afferent sinir yolları aracılığıyla beyne omurilik yoluyla ulaşır ve burada uyaranın yorumlanması, sınıflandırılması ve tanınması yalnızca başlar. Resim beyinde oluşturulmuştur.

Algısal psikoloji, algılama sürecini üç farklı seviyeye ayırır: duyum, organizasyon ve sınıflandırma. İlk aşama, örneğin görsel algıda nesnenin bir görüntüsünü yaratır. Organizasyon adımı, görüntüyü bireysel formlardan sabit bir formda düzenler. Sadece son adımda anlam duyusal izlenime atanır: algı böylece tanınır.

Tanıma, beyinde depolanan ve her yeni algı ile karşılaştırmak için kullanılan önceki algılar temelinde gerçekleşir. Bir kişi, örneğin, belirli bir görüntüyü bir kişi veya nesne olarak yalnızca karşılaştırarak, sınıflandırarak ve değerlendirerek tanır. Dolayısıyla tanıma, algı zincirinin son adımlarından biridir.

İşlev ve görev

Tüm canlılar gibi insanlar da çevrelerinin fiziksel özelliklerini ve kendi bedenlerini duyularıyla kavrar. Bununla birlikte, bilinenle gerçekte algılanan arasında aşağı yukarı büyük farklılıklar vardır. Duyu organı kayıtlarının, nihai olarak tanınana karşılık gelmesi gerekmez. Bu fenomen, örneğin optik illüzyonlarla izlenebilir.

Ek olarak, öznel algı, bir algıyı tetikleyen fiziksel dünyadan nesnel olarak hareket eden uyaranlara her zaman karşılık gelmez. Beyin, duyu organını kavrama ile biliş basamağı arasındaki yolda, bir algıdan bilgiyi süzer, bilgiyi özetler, algıyı kategorilere ayırır ve bireysel algılama alanlarını deneyime dayalı önemine göre düzenler.

Görsel sistem algıları söz konusu olduğunda, beyin öncelikle tek tek nesneleri tanıma yolunda genel algıdan filtrelemeli, bu nesneleri algısal anılarla karşılaştırarak tanımalı ve son adımda genel resmi anlamalıdır.

Örneğin nesne tanıma, prensip olarak özlüğe dayanır. Şekiller mümkün olan en basit yapı ile özlülük ilkesine göre algılanır. Yakınlık ilkesi, insanların resim öğelerini birbirlerine özellikle yakın olduklarında, birbirlerine ait olarak algılamalarına da izin verir. Ayrıca benzerlik ilkesi, kişilerin resmin tüm parçalarını aynı şekil veya renkte bir bütün olarak algılamasına olanak tanır. Simetrik yapılar insanlar için aynı nesneye aittir. Aynı hareketler veya görünüm ve kaybolma aynı anda bir yüzey üzerindeki kapalı çizgiler, sınırlandırılmış alanlar olarak ortak bölgeler veya kesintiye uğramış öğelerin sürekli görüntü devamlılıkları kadar birliktelik yaratır.

Bunlar ve diğer ilkeler temelinde, görsel bir algı izlenimi, genel bir izlenimden çok sayıda çıkarılmış form bilgisine dönüştürülür. Ancak bu süreçlerden sonra tek tek nesneler tanınır ve yorumlayıcı bir anlam verilir. Beyin, nesneleri tanımak ve yorumlamak için görsel izlenimlerden nesnelerin konumu ve tanınan çizgiler arasındaki bağlantı hakkında bilgi alır. Nesne tanıma durumunda, çıkarılan nesneler görsel bellek ile karşılaştırılarak yorumlanır.

Bu karşılaştırma özellik analizi yoluyla yapılır. Her nesne belirli bir dizi soyut özelliği temsil eder ve bu özelliklere göre tanınabilir. Bir algının fiilen tanınması, bir nesnenin sınıflandırıldığı göreve karşılık gelir ve böylece belirli bir kategorinin temsilcisi haline gelir.

Karmaşık nesneler söz konusu olduğunda, tanıma için daha basit bileşenlere ayrılırlar. Alt nesnelerin tanınması ve birbirleriyle ilişkili olarak düzenlenmeleri, insanların tüm nesneyi tanımasına olanak tanır. Tanıma, diğer tüm duyu sistemlerinde benzer bir prensibe göre çalışır.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Algı karmaşık bir süreçtir. Farklı duyusal yapılardaki farklı algısal bozukluklar, öznel algının nesnel olarak hareket eden uyaranlardan az çok güçlü bir şekilde sapmasına neden olabilir.

Sinir yapılarındaki lezyonlar algıyı bozuyorsa, nedeni fiziksel bir durumdur. Durum böyle değilse, muhtemelen psikolojik bir algı bozukluğu vardır. Örneğin, deneyimler, ilgi alanları ve dikkat duyusal izlenimleri etkileyebilir. Anatomik algı yapılarının sağlamlığı, uyaranların objektif olarak kaydedilmesini sağlar. Bununla birlikte, bir algının öznel olarak tanınmasını ve yorumlanmasını mümkün kılan yalnızca deneyimler, ilgi alanları ve ilgidir.

Algının her alt alanında rahatsızlıklar olabilir. Sağlam duyu organlarına sahip bir kişi bile algılama bozuklukları yaşayabilir. Görsel algılama bozuklukları genellikle aynı şekli veya uzamsal konumu tanıyamama olarak ifade edilir. Görsel algı alanındaki diğer rahatsızlıklar yüz tanıma ile ilgilidir.

İşitsel algı bozuklukları durumunda, sesleri sınıflandırmada veya ayrı ayrı sesleri tanımada genellikle bir yetersizlik vardır. Çoğu tanıma bozukluğu, algıda anlık zayıflıklardır. Bazen algısal bozukluklar genel gelişimsel bozuklukların sonucudur ve destek eksikliğinden kaynaklanır. Bununla birlikte, başka bir olası neden, algısal içerik ile algısal bellek içindeki temsili arasında rahatsız edici bir bağlantıdır.

Tanıma bozuklukları, Alzheimer gibi fiziksel hastalıklara da bağlı olabilir veya akıl hastalığı tarafından tetiklenebilir.