Solunum derinliği

Bu makale şu konuya bakar: Solunum derinliği. Terimin tanımına ek olarak, bir yandan işlevleri ve faydaları ile ilgilidir. Öte yandan nefes derinliğine bağlı olarak insanlarda hangi hastalık ve şikayetlerin ortaya çıkabileceği incelenmelidir.

Nefesin derinliği nedir?

Nefes derinliği çeşitli parametrelere, özellikle tidal hacim ile solunum hızı arasındaki ilişkiye bağlıdır. Gelgit hacmi, soluduğunuzda alınan hava miktarıdır. Normal koşullar altında dinlenme halinde 0,5 l'dir. Artan oksijen talebi ile, örn. efor yoluyla önemli ölçüde artırılabilir.

Solunum hızı, birim zaman başına nefes sayısıdır ve genellikle dakika başına ölçülür. Sağlıklı, yetişkin bir kişi için normal değer dakikada 12-18 nefestir.

Dakika solunum hacmi, her iki değerden bir ürün olarak belirlenebilir. Örneğin, 0,5 l'lik bir tidal hacim ile dakikada 12 nefes, 6 l'lik bir dakikalık hacimle sonuçlanır, bu da sağlıklı bir kişinin dinlenme sırasındaki oksijen ihtiyacını karşılaması için yeterlidir.

Artan gereksinimleri telafi etmek için hem ses hem de frekans artırılabilir. Baskın olan iki değişkenden biri solunum derinliğini belirler. Sıklık daha fazla artarsa, tidal hacim azalır ve kişi sığ solunumdan söz eder. Tersine, ek gereksinim hacim artırılarak karşılanırsa, derin veya derin nefes alma ile uğraşıyoruz.

İşlev ve görev

Nefesin derinliği, kanın yeterli miktarda oksijen ile beslenmesi ve karbondioksitin akciğerlere salınması için belirleyici bir faktördür. Bu işlem gaz değişimi olarak bilinir.

Nefes aldığınızda hava ağızdan veya burundan boğaza girer ve oradan da gırtlak, nefes borusu ve bronşlardan geçer. Solunum sisteminin bu kısmı sadece nefesin iletilmesinden, ısıtılmasından ve nemlendirilmesinden sorumludur.

Oksijenin kana salındığı ve CO2'nin akciğerlere emildiği transfer, yalnızca hava yollarının sonunda bulunan alveollerde gerçekleşir. Bu işlemin düzgün işlemesi için temel gereksinim, bu alanda yeterli havalandırmadır. Solunum derinliği azalırsa, bu koşul karşılanmaz, oraya yeterince oksijen doymuş hava ulaşmaz veya ulaşmaz ve değişim süresi çok kısadır. Sonuç, yeterli O2'nin kana emilememesi ve ihtiyacın karşılanmamasıdır. Hava daha sonra vücuda herhangi bir fayda sağlamadan sadece solunum yollarında ileri geri hareket ettirilir.

Böyle bir bozukluk, reseptörler tarafından kaydedilen ve solunum merkezine bildirilen kan bileşiminde kimyasal bir değişikliğe yol açar. Buradan dakika hacmini artırarak açığı kapatmaya çalışılır. Bununla birlikte, tazminat öncelikle frekansı artırarak gerçekleştirilirse durum daha da kötüleşebilir. Bireysel nefesler kısalır ve kısalır, tidal hacim azalır ve alveollere gittikçe daha az hava ulaşır.

Ek oksijen gereksinimi esas olarak derin nefes alarak elde edildiğinde durum tam tersidir. Tidal hacim artar, bol miktarda O2 ile doymuş kan, gaz değişiminin gerçekleştiği bölgeye ulaşır ve orada yeterince uzun süre kalır. Bu aynı zamanda bazı nefes alma tekniklerinin inhalasyon ve ekshalasyonun sonunda ara vermesinin nedenidir: değişim aşamalarını uzatmak.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

Hastalıklar ve rahatsızlıklar

Solunumun işleyişini etkileyen hastalıklar, akciğer dokusunun kendisini veya çevresindeki yapıları etkileyebilir. Solunum yolu hastalıkları çeşitli kriterlere göre sınıflandırılır. Etkenlerden biri, akut ve kronik akciğer hastalıkları olarak ikiye ayrılan hastalığın süresidir. Diğer bir kriter, hastalığın konumuna dayanmaktadır. Akciğer dokusu etkilenirse, kısıtlayıcı hastalıklardan ve solunum yolları bozuksa obstrüktif hastalıklardan söz edilir. Kısıtlayıcı hastalık durumunda, başlangıçta inhalasyon kısıtlanır; obstrüktif hastalıklarda ise başlangıçta ekshalasyon kısıtlanır.

Tipik kısıtlayıcı hastalıklar, pnömoni ve pulmoner fibrozdur. Pnömonide akciğer dokusu akut olarak patojenler tarafından iltihaplanır, esnekliği azalır ve soluma azalır. Pulmoner fibroz, zararlı maddelerin solunması sonucu uzun bir süre gelişir ve daha sonra kronik hale gelir.Madencilerin silikozu ve etrafını yalıtım malzemesi asbestle çok fazla çevreleyen işçilerin asbestozisi eski zamanlardan bilinmektedir. Sonuçlar zatürree ile aynıdır, ancak kronik seyirde ilerleyici bir şiddetlenmeyle farklılık gösterir.

Klasik bir obstrüktif hastalık, kronik obstrüktif bronşittir (KOAH). Solunum yollarının tekrarlayan iltihaplanması, bronşiyal mukoza zarının duvarlarının şişmesi ve artan mukus üretimi nedeniyle aynı şekilde daralmasına neden olur. Etkilenen insanlar çoğunlukla nefes verme sorunları yaşarlar, bu da akciğerlerde normal doymuş havadan daha fazla bayat hava kaldığı anlamına gelir.

Bir başka tipik obstrüktif hastalık, ataklarda ortaya çıkan akut bir durum olan bronşiyal astımdır. Belirli uyaranlara aşırı tepki, bronşiyal kasların spazmına (kramp) yol açar ve bu da bronşların enine kesitini önemli ölçüde kısıtlar.

Nedeni ne olursa olsun, tüm hastalıklar az çok şiddetli nefes darlığı (nefes darlığı) ile sonuçlanır. Ancak nefes darlığının gücü, hastalığın şiddetine bağlı olarak büyük ölçüde değişebilir. Örneğin, şiddetli astım atakları yaşamı tehdit edebilir.

Solunum derinliğindeki bir bozukluğun nedeni, solunum mekaniğinin bir rahatsızlığı da olabilir. İnhalasyon sırasında akciğerler, özel yapıları nedeniyle göğsün gezintilerini takip eder. Hareket kabiliyetinin kısıtlanması, solunum derinliğinin bozulmasına ve telafi artık yeterince çalışmıyorsa nefes darlığına da yol açar. Tipik hastalıklar ankilozan spondilit, osteoporoz ve torasik omurganın sertleşmesine yol açan diğer hastalıklardır.