Artrofibroz

Artrofibroz bir eklemdeki bağ dokusu hücrelerinin iltihaplı bir proliferasyonudur. Bu fenomen esas olarak diz eklemi rekonstrüksiyonlarından sonra gözlenir ve bu nedenle postoperatif bir komplikasyondur. Tedavi, artroskopik revizyonlar ve fiziksel ve fizyolojik terapilerle gerçekleştirilir.

Artrofibroz nedir?

Fibrositler, bağ dokusunun hücreleridir. Hücre dışı matrisin tek tek lifleri arasında uzanırlar ve böylece bağ dokusunu stabilize ederler. Şeklinde iğ şeklindedirler ve katı ağlar oluşturabilecekleri uzun dallı hücre süreçleriyle donatılmıştır. Bağ dokusu patolojik olarak artarsa, bu klinik tablo fibrositlere bağlı olarak fibroz olarak adlandırılır.

Artrofibroz, spesifik olarak, bir eklem içindeki enflamatuar süreçler temelinde meydana gelen fibrositlerde patolojik bir artış ile karakterize edilir. İki farklı artrofibroz şekli arasında bir ayrım yapılır: birincil ve ikincil artrofibroz. Birincil formda, bir eklemde skar oluşumu bağlamında bağ dokusunda büyük bir artış vardır. İkincil artrofibroz muhtemelen mekanik faktörlerden kaynaklanmaktadır.

Bu gruptaki en önemli hastalık siklops sendromudur. Artrofibroz, yüzde 4 ile 35 arasında bir insidansla ön çapraz bağ rekonstrüksiyonundan sonra ortaya çıkar. Artrofibroz, özellikle diz eklemine yapılan artroskopik müdahaleler ve hepsinden önemlisi ön çapraz bağın rekonstrüksiyonu bağlamında sıklıkla gözlenmiştir.

nedenleri

Birincil artrofibrozun nedenleri büyük ölçüde bilinmemektedir. Bununla birlikte, ortak rekonstrüksiyonlar fenomenle ilişkili görünmektedir. Operasyondan sonra veya öncesinde fiziksel aktivitenin azalması artık bir risk faktörü olarak kabul edilmektedir. Eklemde yeniden yapılanma ile tahriş arasında çok az zaman olması da bir risk faktörü olarak tanımlanabilir. Aynısı fizyoterapik tedavi ile karşı karşıya kalan perioperatif ağrı için de geçerlidir.

Ameliyat sonrası çok erken kas eğitimi veya eklemdeki enfeksiyonlar ve kanamalar da artrofibroza neden olabilir. Aynı şey romatoid artrit ve diabetes mellitus için de geçerlidir. Öte yandan ikincil artrofibrozdan önce genellikle yanlış greft yerleştirilmesi veya tuzaklanma semptomları görülür. Her iki form için patogenez, granülasyon dokusu ve interstisyel ödemin gelişmesine dayanır.

Bu, iltihap aracılarını serbest bırakır. Patolojik olarak artmış bir kolajen sentezi nedeniyle, interstisyel boşluktaki sıvı hücre dışı matris ile değiştirilir. Tip VI kollajen, fibroblastların proliferasyonunda rol oynar. Bazı yazarlar ayrıca artrofibrozu, sitokinlerin düzensizliği yoluyla bir sitokin reaksiyonunu tetikleyen patolojik bir yara iyileşmesi olarak adlandırırlar.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

Belirtiler, rahatsızlıklar ve işaretler

Artrofibrozun klinik tablosu son derece karmaşıktır. Semptomlar bireysel vakalarda büyük ölçüde değişebilse bile, ilgili eklemdeki hareket üzerindeki ağrılı ve kalıcı kısıtlamalar karakteristik kabul edilir. Genellikle cilt, ilgili bölgede kızarır ve aşırı ısınır. Şişme de yaygındır.

Genellikle bir efüzyon oluşur veya yara izi sıkışması ile tuzaklanma belirtileri vardır. Bu temel semptomların dışında, artrofibroz için tek tip bir resim tanımlanamaz. Bazen etkilenen eklemin az çok şiddetli hareket kısıtlaması, herhangi bir ağrı semptomu olmaksızın tamamen gerçekleşir. Tanımlanan zorlayıcı bir klinik semptom, on dereceden fazla uzatma ve 125 dereceden fazla fleksiyon içeren kalıcı bir hareket kısıtlamasıdır.

Ekstrem durumlarda, artrofibroz, eklemin tamamen işlev kaybına neden olabilir. Çoğu durumda, bu fenomen diz eklemini etkiler. Derideki şişlik veya kızarıklık ve efüzyonların soruna mutlaka eşlik etmesi gerekmez. Ancak çoğu durumda vücudun ilgili kısmı ısıtılır.

Teşhis ve kurs

Heterojen klinik tablo nedeniyle artrofibrozun zamanında teşhisi zor olabilir. Diğer klinik tablolar bağlamında da postoperatif komplikasyonlar ortaya çıkabilir. Ayırıcı tanıda, ameliyat sonrası hareketsizlik veya hareketsizlik ve kalıcı hareket kısıtlaması, ilişkili eklem kapsülünün küçülmesinden de kaynaklanabilir.

Şüpheli artrofibroz anamnetik teşhisini desteklemek için bir CRPS yapılabilir.Bununla birlikte, artrofibroz semptomları yalnızca nadir durumlarda tespit edilebilir. Artrofibrozun seyri, büyük ölçüde tanı zamanına bağlıdır. Teşhis çok geç yapılırsa, örneğin aşırı durumlarda, hastalar eklem işlevlerini kalıcı olarak kaybeder ve hareketlilikte kalıcı kısıtlamalarla yaşamak zorunda kalır.

Komplikasyonlar

Artrofibroz, özellikle diz eklemine yapılan cerrahi müdahalelerden sonra ortaya çıkabilen bir komplikasyondur. Artrofibroz nedeniyle, hareketlerin çoğu genellikle hasta için şiddetli ağrı ile ilişkilidir. Bu ağrı, hastanın hareketini nispeten büyük ölçüde kısıtlar.

Başkalarının yardımına ihtiyaçları olabilir. Etkilenen bölge genellikle kırmızıdır ve biraz şişmiştir. En kötü durumda, eklem artrofibroz nedeniyle işlevini tamamen kaybedebilir. Bu durumda hasta artık yürüme yardımları olmadan hareket edemez ve bu da yaşam kalitesinde güçlü bir düşüşe neden olur.

Bu kısıtlamalar nedeniyle artrofibroz, psikolojik sorunlara da yol açabilir. Tedavi genellikle cerrahi olarak gerçekleşir. Başarısı büyük ölçüde artrofibrozun ciddiyetine bağlıdır ve evrensel olarak doğrulanamaz. Ancak çoğu durumda ağrı azalır ve eklem tekrar hareket ettirilebilir.

Tedavi erken verilirse özel komplikasyonlar ortaya çıkmaz. Cerrahi prosedüre ek olarak, artrofibroz da sıcak ve soğuk yardımı ile tedavi edilebilir. Bunlar ayrıca herhangi bir şikayete yol açmaz.

Ne zaman doktora gitmelisiniz?

Artrofibrozdan şüpheleniyorsanız, derhal sorumlu doktorla konuşmalısınız. Bu özellikle eklemlerde kızarıklık, şişme veya artan ağrı gibi semptomlar olduğunda geçerlidir. Etkilenen eklem aniden eskisi kadar esnek olmazsa, hemen bir doktora görünmeniz önerilir. Şiddetli yara izine eğilimli kişiler özellikle artrofibroza eğilimlidir.

Diğer risk faktörleri: işlemden önce eklemlerin ve kemiklerin zayıf hareketliliği, diğer eklemlerde artrofibroz ve otonom sinir sistemi bozuklukları. Yara izi nadiren genetik nedenlere de sahip olabilir. Bu önceden var olan durumlardan biri veya daha fazlası mevcutsa, doktora hızlı bir ziyaret önerilir.

Doktor artrofibrozu teşhis edecek ve uygun tedavi önlemlerini hemen başlatabilir. Tedavi edilmezse yara izi diğer eklemlere yayılabilir. En geç hareketlilik azalmaya devam ettiğinde, nedeni tıbbi olarak açıklığa kavuşturulmalıdır. Terapiden sonra yeni sorunlar ortaya çıkarsa bu durum sorumlu doktora bildirilmelidir.

Bölgenizdeki doktorlar ve terapistler

Tedavi ve Terapi

Tedavi yolu, artrofibroz tipine bağlıdır. Sekonder artrofibroz için genellikle cerrahi revizyon kullanılır. Böyle bir revizyon, örneğin yara tellerinin veya fazla bağ dokusunun artroskopik olarak çıkarılmasıyla gerçekleştirilebilir. Ancak, hareket kısıtlaması yanlış yerleştirilmiş bir implanta bağlıysa, bir nakil uyarlaması yapılır.

Bu, örneğin diz çatısının genişlemesini sağlayan çapraz bağ ameliyatının bir parçası olarak diz ekleminde yapılabilir. Birincil artrofibrozun tedavisi zordur. Artroskopik revizyonlar bu osteoartrit formunda da düşünülebilir, ancak genellikle çok az başarıya sahiptir. Birincil formda, kullanılan konservatif tedavi yöntemleri öncelikle hareket kabiliyetini eski haline getirmek için fizyoterapidir.

NSAID'ler veya sıcak veya soğuk ile fiziksel terapiler de kullanılabilir. Aynısı elektroterapi ve ultrason terapileri için de geçerlidir. Bireysel duruma bağlı olarak, manuel lenfatik drenaj semptomları iyileştirebilir. Önlemlere rağmen artrofibroz devam ederse anestezi mobilizasyonu ve açık artroliz ile tedavi uygulanır. Bazı durumlarda, artrofibroz devam ederse, endoprotezi değiştirmek de gerekli olabilir.

Görünüm ve tahmin

Artrofibrozun prognozu, olası tedavi başlangıcına bağlıdır. Bu ne kadar erken olursa, iyileşme şansı o kadar artar. Tedavi olmaksızın hastalık ve semptomlar ilerleyecektir. Ek olarak, genellikle refah ve yaşam kalitesinde daha fazla azalmaya yol açan psikolojik sorunlar ortaya çıkar.

Erken teşhis ve tedavinin hemen başlamasıyla, çeşitli tedavi seçenekleri genellikle semptomların hızlı bir şekilde giderilmesine yol açar. Hasta birkaç hafta içinde semptomlardan tamamen kurtulabilir. Bu, başka komplikasyon yoksa geçerlidir.

Genellikle artrofibroz ikincil bir hastalık olarak ortaya çıkar. Altta yatan hastalık ne olursa olsun, artrofibroz ayrı ayrı tedavi edilmelidir. Tedavinin başlaması, hastanın sağlık istikrarına bağlıdır. Ağrının artmasına neden olan gecikmeler olabilir. Altta yatan hastalık yeterince iyileştirilemezse, artrofibroz tekrar gelişebilir.

Tekrarlayan artrofibrozun prognozu da normal koşullar altında iyidir ve bağışıklık sistemi stabil olan kişilerde kısa sürede elde edilebilir. Artrofibroz zaten ileri bir aşamadaysa, prognoz önemli ölçüde kötüleşir. Çeşitli tedavi seçeneklerine rağmen, başarı genellikle sadece orta düzeydedir ve semptomlardan kurtulma sağlanamaz.

İlaçlarınızı burada bulabilirsiniz

önleme

Güncel araştırmalara göre, çapraz bağın kopması ile rekonstrüksiyon arasında üç haftadan fazla bir süre varsa, genellikle diz osteoartriti önlenebilir. Şimdiye kadar, diğer müdahaleler veya eklemlerle ilgili umut verici önleyici tedbirler yoktur.

tamamlayıcı tedavi

Artrofibroz durumunda doğrudan takip bakımı genellikle mümkün değildir. Etkilenen kişi tamamen semptomatik tedaviye bağımlıdır, çünkü bu durumda nedensel bir tedavi genellikle mümkün değildir. Bununla birlikte, artrofibrozun erken teşhisi ve tedavisi, bu hastalığın daha ileri seyrinde çok olumlu bir etkiye sahiptir ve daha fazla komplikasyon ve semptomları önleyebilir.

Çoğu durumda semptomları hafifletmek için cerrahi müdahaleler gereklidir. Böyle bir ameliyattan sonra hasta dinlenmeli ve vücuduna iyi bakmalıdır. Her şeyden önce, etkilenen eklem gereksiz yere strese sokulmamalıdır. Spor faaliyetlerinden de kaçınılmalıdır.

Kural olarak, etkilenen kişi, eklem hareketliliğini tekrar arttırmak için fizyoterapi önlemlerine de bağımlıdır. Egzersizler genellikle kendi evinizde yapılabilir, böylece artrofibrozun iyileşmesi hızlanır.

Etkilenenlerin yaşam kalitesi hastalık nedeniyle önemli ölçüde azaldığı için, genellikle günlük yaşamda hemcinslerinin yardımına bağımlıdırlar. Sevgi dolu bakım, hastalığın seyri üzerinde olumlu bir etkiye sahiptir. Diğer artrofibroz hastaları ile temas kurmak da faydalı bilgi alışverişinde bulunmak için faydalı olabilir.

Bunu kendin yapabilirsin

Primer veya sekonder artrofibroz, minimal invaziv artroskopiden sonra bile, esas olarak ameliyattan sonra diz eklemlerini etkiler. İkincil artrofibrozun nedeni belirlenip genellikle bir ameliyat önlemi ile düzeltilebilirken, birincil artrofibroz gelişiminin nedenleri daha spekülatiftir. Eklem tahrişlerinin, karşı reaksiyon olarak bağ dokusu (yara dokusu) oluşumuna neden olan iltihaplı reaksiyonları tetiklediği kesin görünmektedir.

Bir eklem üzerinde cerrahi veya artroskopik bir prosedürün uygulanacağı biliniyorsa, artrofibrozu önlemek için günlük yaşama kendi kendine yardım önlemlerinin dahil edilmesi tavsiye edilir. En önemli kendi kendine yardım önlemleri, bir ameliyat için en uygun zamanı belirlemektir. Örneğin dizde çapraz bağ koparsa, çapraz bağ kopması ile ameliyat arasındaki daha kısa sürelerin artrofibroz gelişme riskini önemli ölçüde artırması nedeniyle çapraz bağ replasman ameliyatı yaptırmadan önce en az altı hafta beklemeye yardımcı olur.

Diğer bir preoperatif ihtiyati önlem, etkilenen eklemi mümkün olduğunca esnek tutmak için hedeflenen fizyoterapiden oluşur. Daha uzun bir süre boyunca hareketsiz bir faz da artrofibroz riskini artıracaktır. Ameliyattan hemen sonra hedefe yönelik, kişiye özel fizyoterapiye başlanmalıdır. Fizyoterapi, terapistin uygulamasında terapiye ek olarak evde kendi kendine yardım önlemi olarak bağımsız olarak gerçekleştirilebilir.